Afgelopen weekend liep ik nog eens een 10km wedstrijd. In het park van Laken was er in het voorprogramma van de internationale cross immers de 10km Gaston Roelants. Een ideale test in de richting van de marathon. Ik kon deze week al mijn trainingen vlot afwerken, ondanks een lichte stijfheid aan de heup. Die was tegen zondag volledig opgelost, zodat ik mijzelf kon testen op het mooie, maar glooiende parcours. De wedstrijd ging over 2 ronden over een totale afstand van 10,5km.
De start ging zoals verwacht vrij snel, waarbij ik een eerste groep liet gaan, maar in de afdaling weer kon aansluiten. Na een 2-tal km liep ik in een groepje met een 4-tal personen. Ook Geert Goddeeris (ken ik nog als trainingspartner van enkele jaren terug) liep erbij. Aan km 3 maakte ik allicht een tactisch foutje door vlot over te nemen (ik was gerecupereerd van de start), maar een halve kilometer verder, was een volgende tempo versnelling net een tikkeltje te snel. Langzaamaan moest ik het groepje laten gaan. Meter voor meter liepen ze weg, maar ondertussen kwamen ze achter mij niet echt dichter. Ik kon mijn tempo mooi onderhouden en op het einde nog goed versnellen. Voor een echt snelle 10km mis ik wat specifieke trainingen, maar met een tijd van 34'47 over 10,5km met een glooiend parcours ben ik zeker tevreden. Enkele jaren terug was dit mijn wedstrijdafstand, nu is dit al een lange spurt geworden. Maar wel eentje die me deugd gedaan heeft.
Nu gaan we nog wat kilometers lopen, samen met specifieke marathon tempo's. Binnen 3 weken loop ik net als vorig jaar de Egmond Halve Marathon. Een prachtige wedstrijd, met 7km over het strand en een zware duinen passage. Opnieuw een goede waardemeter!!
Aan iedereen prettige feestdagen!!
maandag 24 december 2007
maandag 17 december 2007
De Hel: results
Het was koud in de Hel! De atleten kreeg een vrij snel, maar toch lastig en technisch parcours voorgeschoteld. Peter deed het super met een 12e plaats. Beter dan verhoopt. Maar vooral een beloning voor het harde werken van de laatste weken.
In het eerste lopen schoof hij vlot mee met een groepje, zodat hij kon beginnen mountainbiken in de top 20. Op de fiets ging het hard. Toch kon hij rond de 16e plaats blijven knokken. In die positie reed hij dan ook het wisselpark in.
In het lopen loonden de trainingen. Hij kon een mooi egaal tempo blijven aanhouden, ondanks wat opkomende kramp in de hamstrings op het einde. Hij kon 4 atleten terug pakken om zo 12e te finishen. Zijn droom (top 10) komt zo natuurlijk dichterbij.
We zullen er aan werken. Een dikke proficiat Peter!!
In het eerste lopen schoof hij vlot mee met een groepje, zodat hij kon beginnen mountainbiken in de top 20. Op de fiets ging het hard. Toch kon hij rond de 16e plaats blijven knokken. In die positie reed hij dan ook het wisselpark in.
In het lopen loonden de trainingen. Hij kon een mooi egaal tempo blijven aanhouden, ondanks wat opkomende kramp in de hamstrings op het einde. Hij kon 4 atleten terug pakken om zo 12e te finishen. Zijn droom (top 10) komt zo natuurlijk dichterbij.
We zullen er aan werken. Een dikke proficiat Peter!!
vrijdag 14 december 2007
De Hel
Zondag staat de befaamde Hel van Kasterlee geprogrammeerd. Voor Peter Vermeulen D-day. Hij heeft goed getraind, zich goed verzorgd en alle voorbereidingen (fiets, voeding,...) staan op punt. Zondag zal ik hem kunnen aanmoedigen tijdens zijn laatste run. Ik ben, net als hem, benieuwd. We gaan er alleszins voor.
Ik ben trouwens ook benieuwd naar de prestaties van Jan Daems. Enkele weken liep ik hem nog tegen het lijf tijdens de halve marathon. Nu zondag start hij in de wedstrijd die hij zelf opstartte. Als organisator aan de start, het moet wel een kick geven. En dat Jan er vol voor zal gaan, dat is ook een understatement.
Ook 2 Ironmanagers zouden aan de start staan. Voor Alex was dit vooral met het oog op ervaring opdoen, met het oog op wat nog komen moet dus. Maar ook hij kan zijn mannetje staan op de mountainbike.
Van Jan daarentegen zullen we geen kunstjes mogen verwachten nu zondag. Deze week is hij geveld door het griepvirus. Niet ideaal dus. De nieuwe mountainbike zal zich dus nog even rustig moeten houden.
Maar alles bij elkaar zal het dus een interessante zondag worden. 2 weken geleden lag het parcours er nog hééél zwaar bij, maar blijkbaar is de gemeente Kasterlee deze week hier een daar gaan baggeren, dus dat wordt afwachten voor zondag. Sowieso voor alle deelnemers veel succes!!!!
Ik ben trouwens ook benieuwd naar de prestaties van Jan Daems. Enkele weken liep ik hem nog tegen het lijf tijdens de halve marathon. Nu zondag start hij in de wedstrijd die hij zelf opstartte. Als organisator aan de start, het moet wel een kick geven. En dat Jan er vol voor zal gaan, dat is ook een understatement.
Ook 2 Ironmanagers zouden aan de start staan. Voor Alex was dit vooral met het oog op ervaring opdoen, met het oog op wat nog komen moet dus. Maar ook hij kan zijn mannetje staan op de mountainbike.
Van Jan daarentegen zullen we geen kunstjes mogen verwachten nu zondag. Deze week is hij geveld door het griepvirus. Niet ideaal dus. De nieuwe mountainbike zal zich dus nog even rustig moeten houden.
Maar alles bij elkaar zal het dus een interessante zondag worden. 2 weken geleden lag het parcours er nog hééél zwaar bij, maar blijkbaar is de gemeente Kasterlee deze week hier een daar gaan baggeren, dus dat wordt afwachten voor zondag. Sowieso voor alle deelnemers veel succes!!!!
dinsdag 11 december 2007
Supercompensatie
Trainingsprincipes, het is natuurlijk de basis van alles. Eén van de belangrijkste principes is natuurlijk die van de supercompensatie. Je kan die echter op 2 manieren benaderen.
Het principe van het herstel gaat ervan uit dat na een training een opstapeling van vermoeidheid plaatsvindt, waardoor een daling van het prestatievermogen merkbaar is. Tijdens de daaropvolgende recuperatiefase echter wordt het prestatievermogen hersteld, en dit zelfs tot boven het beginniveau (= supercompensatie). Dit supercompensatiemodel wordt ook het 1-factormodel genoemd. Dit is ook het model dat overal gehanteerd wordt en wat dan ook ongeveer iedereen kent.
Wanneer na de recuperatiefase geen nieuwe trainingsprikkel aangeboden wordt, zal het prestatievermogen opnieuw dalen tot het beginniveau.
Wanneer echter een nieuwe prikkel toegediend wordt op het moment van supercompensatie, kan het lichaam een iets zwaardere belasting aan en zal het prestatievermogen stijgen.
Naast dit 1-factormodel wordt ook een 2-factorenmodel naar voor gebracht. Dit model hanteert de factoren fysieke fitheid en vermoeidheid om het verloop van het prestatieniveau in functie van de tijd te verklaren. De fysieke fitheid als component van het prestatievermogen wordt gezien als een zich traag wijzigende parameter, terwijl de component vermoeidheid snel kan veranderen. Training wordt in dit model beschouwd als een vorm van input die twee fysiologische responsen veroorzaakt: aan de ene kant een toename in fysieke fitheid en aan de andere kant een toename in vermoeidheid. De positieve invloed na training is de fysieke fitheid. De vermoeidheid daarentegen heeft een negatieve invloed. De som van deze twee antwoorden geeft de output, het actuele prestatievermogen. Omiddellijk na een trainingstimulus is winst geboekt wat betreft fysieke fitheid, maar wordt het prestatievermogen negatief beïnvloed door de component vermoeidheid. In de daaropvolgende herstelfase neemt de vermoeidheid snel af en loopt de winst in fysieke fitheid langzaam terug. Hierdoor wordt een toename van het prestatievermogen waargenomen.
Aan de hand van dit 2-factorenmodel werden wiskundige modellen opgesteld om de training beter te plannen en prestaties te voorspellen. Ik deed hier een onderzoek over in mijn thesis enkele jaren geleden. Dit wiskundig model bevat veel nuttige informatie, maar is momenteel veel te ingewikkeld om praktisch gebruikt te worden.
Het optimaliseren van het trainingsproces impliceert het zoeken naar de juiste verhouding tussen inspanning en recuperatie. Voor elke specifieke trainingsvorm (vb uithoudingstraining, krachttraining,…) is empirisch vastgesteld hoeveel recuperatietijd nodig is alvorens men een zelfde trainingsvorm opnieuw kan ondernemen. Deze komen veelvuldig terug in trainingsartikels.
De recuperatiefase na een training wordt gekenmerkt door een snelle en een trage component. Het verloop van deze componenten is afhankelijk van het volume en de intensiteit van de training, van het prestatieniveau van de sporter en van de recuperatiemodaliteit.
Wanneer een atleet zich dus bewust is van dit principe, beseft hij/zij ook onmiddellijk het belang van rust. Afhankelijk van de planning en doelstelling gaat een coach natuurlijk variëren met training en recuperatie (rust) om zo op het juiste moment de juiste conditie te krijgen. Daar komen we dan in de zone van overreaching en overtraining, maar daarover de volgende keer meer.
Het principe van het herstel gaat ervan uit dat na een training een opstapeling van vermoeidheid plaatsvindt, waardoor een daling van het prestatievermogen merkbaar is. Tijdens de daaropvolgende recuperatiefase echter wordt het prestatievermogen hersteld, en dit zelfs tot boven het beginniveau (= supercompensatie). Dit supercompensatiemodel wordt ook het 1-factormodel genoemd. Dit is ook het model dat overal gehanteerd wordt en wat dan ook ongeveer iedereen kent.
Wanneer na de recuperatiefase geen nieuwe trainingsprikkel aangeboden wordt, zal het prestatievermogen opnieuw dalen tot het beginniveau.
Wanneer echter een nieuwe prikkel toegediend wordt op het moment van supercompensatie, kan het lichaam een iets zwaardere belasting aan en zal het prestatievermogen stijgen.
Naast dit 1-factormodel wordt ook een 2-factorenmodel naar voor gebracht. Dit model hanteert de factoren fysieke fitheid en vermoeidheid om het verloop van het prestatieniveau in functie van de tijd te verklaren. De fysieke fitheid als component van het prestatievermogen wordt gezien als een zich traag wijzigende parameter, terwijl de component vermoeidheid snel kan veranderen. Training wordt in dit model beschouwd als een vorm van input die twee fysiologische responsen veroorzaakt: aan de ene kant een toename in fysieke fitheid en aan de andere kant een toename in vermoeidheid. De positieve invloed na training is de fysieke fitheid. De vermoeidheid daarentegen heeft een negatieve invloed. De som van deze twee antwoorden geeft de output, het actuele prestatievermogen. Omiddellijk na een trainingstimulus is winst geboekt wat betreft fysieke fitheid, maar wordt het prestatievermogen negatief beïnvloed door de component vermoeidheid. In de daaropvolgende herstelfase neemt de vermoeidheid snel af en loopt de winst in fysieke fitheid langzaam terug. Hierdoor wordt een toename van het prestatievermogen waargenomen.
Aan de hand van dit 2-factorenmodel werden wiskundige modellen opgesteld om de training beter te plannen en prestaties te voorspellen. Ik deed hier een onderzoek over in mijn thesis enkele jaren geleden. Dit wiskundig model bevat veel nuttige informatie, maar is momenteel veel te ingewikkeld om praktisch gebruikt te worden.
Het optimaliseren van het trainingsproces impliceert het zoeken naar de juiste verhouding tussen inspanning en recuperatie. Voor elke specifieke trainingsvorm (vb uithoudingstraining, krachttraining,…) is empirisch vastgesteld hoeveel recuperatietijd nodig is alvorens men een zelfde trainingsvorm opnieuw kan ondernemen. Deze komen veelvuldig terug in trainingsartikels.
De recuperatiefase na een training wordt gekenmerkt door een snelle en een trage component. Het verloop van deze componenten is afhankelijk van het volume en de intensiteit van de training, van het prestatieniveau van de sporter en van de recuperatiemodaliteit.
Wanneer een atleet zich dus bewust is van dit principe, beseft hij/zij ook onmiddellijk het belang van rust. Afhankelijk van de planning en doelstelling gaat een coach natuurlijk variëren met training en recuperatie (rust) om zo op het juiste moment de juiste conditie te krijgen. Daar komen we dan in de zone van overreaching en overtraining, maar daarover de volgende keer meer.
vrijdag 7 december 2007
Bibberen
Normaal moest hier een stukje komen over de schitterende Bibbertriatlon waaraan ik zondag zou deelnemen. Een virus heeft er echter anders over beslist. Zoals allicht velen ben ik een 4-tal dagen buiten strijd geweest. Niet slapen en niet eten is nu ook niet echt de ideale voorbereiding voor zo'n evenement hé. Vandaar dus de verstandige beslissing om het zware werk aan anderen over te laten. Na dit weekend zullen we dan weten wie Loïc en mezelf opvolgen. Ook Luc Van Lierde doet mee trouwens, net terug van Lanzarote.
######
Ik was hier deze week trouwens aan het bladeren in de Italiaanse Runner's World die ik in Firenze mee kreeg. Uiteraard snap ik er niet alles van, maar de natuurfoto's mogen er best zijn. Daarnaast viel er mij een artikeltje op over beats per minute. Liedjes dus met een bepaald aantal bpm, die dus kunnen gebruikt worden voor tempo stukken of voor lange duurlopen, afhankelijk van het ritme dus. Dit kan zowel voor fietsen als lopen. Ik train nu niet echt veel met de iPod, maar af en toe gebeurt het toch eens.
Die nummers zijn wel eens interessant om zo, ondersteund door een goede beat op het ideale ritme, een mooi tempo in te zetten. Status Quo heeft zo'n liedje.
Trouwens, mochten er hier lezers zijn, die zelf zo'n ideaal liedje hebben, mogen ze dat altijd posten onder de Comments. Kan altijd interessant zijn
######
Ik was hier deze week trouwens aan het bladeren in de Italiaanse Runner's World die ik in Firenze mee kreeg. Uiteraard snap ik er niet alles van, maar de natuurfoto's mogen er best zijn. Daarnaast viel er mij een artikeltje op over beats per minute. Liedjes dus met een bepaald aantal bpm, die dus kunnen gebruikt worden voor tempo stukken of voor lange duurlopen, afhankelijk van het ritme dus. Dit kan zowel voor fietsen als lopen. Ik train nu niet echt veel met de iPod, maar af en toe gebeurt het toch eens.
Die nummers zijn wel eens interessant om zo, ondersteund door een goede beat op het ideale ritme, een mooi tempo in te zetten. Status Quo heeft zo'n liedje.
Trouwens, mochten er hier lezers zijn, die zelf zo'n ideaal liedje hebben, mogen ze dat altijd posten onder de Comments. Kan altijd interessant zijn
maandag 3 december 2007
laatste marathon van het najaar
Zaterdag stond voor mijn atleten de laatste marathon van het najaar op het programma. Olivier deed hier mee in voorbereiding van de Ironman in Nieuw-Zeeland op 1 maart. Hij liep een heel constante wedstrijd met relatief weinig verval om zo te winnen in een nieuwe PR van 2u49". Heel knap!!! Nu even rusten en dan voornamelijk aan het fietsen en zwemmen werken. In Nieuw-Zeeland staat hij immers voor een grote uitdaging!! Zijn verslagjes kan je trouwens lezen op zijn blog.
#######
Deze week zijn er trouwens heel wat literaire hoogstandjes opgevoerd. Bert doet dit al een tijdje, maar zijn verslag van Firenze is weeral schitterend. Daarnaast zijn er ook verschillende anderen die dit voorbeeld volgen en hun verslag neerpennen. Dit alles kan je lezen op de site van de Ironmanagers.
En ook Kristof creëerde zijn eigen blog. Hier kan je de avonturen van Tyler volgen.
#######
Momenteel is het dus een periode van relatieve rust voor de marathonlopers, terwijl de anderen al terug aan het opbouwen zijn. Heel wat atleten doen aan krachttraining. Aangezien de meeste niet de tijd hebben om hiervoor naar de krachtzaal te gaan, doen we dit sportspecifiek. Dit wil dus zeggen op de fiets. Dit kan op de rollen gebeuren, of op een lange helling. Het aantal omwentelingen ligt zeer laag. Het grote voordeel is (met klikschoenen uiteraard) dat je ook kan 'trekken' wat sommige atleten wel eens vergeten. Ook de afrol van de voet kan op die manier goed ingeoefend worden.
Zeer belangrijk bij dergelijke trainingen is dat de hartslag niet teveel stijgt!! Het is immers geen intervaltraining. Wanneer je te onstuimig alle registers open trekt ben je bezig met anaëroob vermogen te trainen, en dat is absoluut niet de bedoeling. Door de hartslag laag te houden, doe je dus de ideale krachttraining.
######
Een ander belangrijk punt dat ik toch eens wil aanhalen is RUST. Dat je conditie verbetert tijdens de recuperatie is natuurlijk een veel gebruikte one-liner. Het is inderdaad tijdens de rustperiode dat het supercompensatie-mechanisme kan optreden en daarom is het uiteraard van belang dat je die rustmomenten koestert!!! Heel vaak hoor of zie ik mensen die zich op een 'relatieve' rustdag toch maar niet kunnen inhouden (want het ging goed!!). Hierdoor bouwen ze een stramien in waardoor hun rustige dagen al snel middelmatig zwaar worden. Op langere termijn vlakt de curve zware tov lichte trainingen echt af en doen ze vrijwel alle trainingen aan dezelfde intensiteit. Het is net belangrijk dat je op rustige dagen je lichaam effectief laat rusten (dus niet gaan losfietsen en dan 4u in de tuin werken) zodat je op de zware dagen ook effectief zwaar kan trainen. Want om te verbeteren zal je (zeker als je niveau begint te stijgen) toch zwaar moeten trainen hoor. Dit laatste is natuurlijk slechts van toepassing als je basisuithouding voldoende ontwikkeld is. Maar ook voor de mensen die hun basisuithouding willen verbeteren, is het belangrijk om ook eens (kort) intensief te trainen. Naast de variatie zal dit ook voor een verbeterde anaërobe capaciteit zorgen, wat zijn positieve invloed heeft op de aërobe capaciteit. Dus, niet alleen lang en traag lopen en fietsen (wat zeker ook belangrijk is) maar af en toe een korte prikkel in steken. Een voorbeeldje is bijvoorbeeld om in een duurrit een aantal spurts te doen van 7". Bij deze training is er geen sprake van lactaat-aanmaak, dus daar hoef je geen schrik van te hebben.
#######
Deze week zijn er trouwens heel wat literaire hoogstandjes opgevoerd. Bert doet dit al een tijdje, maar zijn verslag van Firenze is weeral schitterend. Daarnaast zijn er ook verschillende anderen die dit voorbeeld volgen en hun verslag neerpennen. Dit alles kan je lezen op de site van de Ironmanagers.
En ook Kristof creëerde zijn eigen blog. Hier kan je de avonturen van Tyler volgen.
#######
Momenteel is het dus een periode van relatieve rust voor de marathonlopers, terwijl de anderen al terug aan het opbouwen zijn. Heel wat atleten doen aan krachttraining. Aangezien de meeste niet de tijd hebben om hiervoor naar de krachtzaal te gaan, doen we dit sportspecifiek. Dit wil dus zeggen op de fiets. Dit kan op de rollen gebeuren, of op een lange helling. Het aantal omwentelingen ligt zeer laag. Het grote voordeel is (met klikschoenen uiteraard) dat je ook kan 'trekken' wat sommige atleten wel eens vergeten. Ook de afrol van de voet kan op die manier goed ingeoefend worden.
Zeer belangrijk bij dergelijke trainingen is dat de hartslag niet teveel stijgt!! Het is immers geen intervaltraining. Wanneer je te onstuimig alle registers open trekt ben je bezig met anaëroob vermogen te trainen, en dat is absoluut niet de bedoeling. Door de hartslag laag te houden, doe je dus de ideale krachttraining.
######
Een ander belangrijk punt dat ik toch eens wil aanhalen is RUST. Dat je conditie verbetert tijdens de recuperatie is natuurlijk een veel gebruikte one-liner. Het is inderdaad tijdens de rustperiode dat het supercompensatie-mechanisme kan optreden en daarom is het uiteraard van belang dat je die rustmomenten koestert!!! Heel vaak hoor of zie ik mensen die zich op een 'relatieve' rustdag toch maar niet kunnen inhouden (want het ging goed!!). Hierdoor bouwen ze een stramien in waardoor hun rustige dagen al snel middelmatig zwaar worden. Op langere termijn vlakt de curve zware tov lichte trainingen echt af en doen ze vrijwel alle trainingen aan dezelfde intensiteit. Het is net belangrijk dat je op rustige dagen je lichaam effectief laat rusten (dus niet gaan losfietsen en dan 4u in de tuin werken) zodat je op de zware dagen ook effectief zwaar kan trainen. Want om te verbeteren zal je (zeker als je niveau begint te stijgen) toch zwaar moeten trainen hoor. Dit laatste is natuurlijk slechts van toepassing als je basisuithouding voldoende ontwikkeld is. Maar ook voor de mensen die hun basisuithouding willen verbeteren, is het belangrijk om ook eens (kort) intensief te trainen. Naast de variatie zal dit ook voor een verbeterde anaërobe capaciteit zorgen, wat zijn positieve invloed heeft op de aërobe capaciteit. Dus, niet alleen lang en traag lopen en fietsen (wat zeker ook belangrijk is) maar af en toe een korte prikkel in steken. Een voorbeeldje is bijvoorbeeld om in een duurrit een aantal spurts te doen van 7". Bij deze training is er geen sprake van lactaat-aanmaak, dus daar hoef je geen schrik van te hebben.
dinsdag 27 november 2007
Firenze: terug thuis na het marathonweekend
Na een lange dag gisteren (wegens mist in Firenze) heb ik pas vandaag tijd om een verslagje te typen over de marathon van Firenze. Liefst 17 Ironmanagers stonden hier aan de start. Ze brachten het er allemaal goed van af. Het weekend was ook een voorbeeld van groepsgeest en kameraadschap. Dergelijke weekends zijn beslist een meerwaarde voor de club. Vrijdag werd nog wat rustig in de stad gelopen, waarna op zaterdag uiteraard rust en koolhydraatstapeling (was ginds geen probleem!) centraal stonden. Ook een leuke losloop-sessie in het militaire stadion, met gezamenlijke stretching maakte dat iedereen er klaar voor was.
De lokatie was uiteraard schitterend. Een overzicht van de prestaties vindt u hieronder terug (zie ook www.ironmanagers2008.be) :
De start vond plaats op de Piazzale Michelangelo, gelegen op een heuvel met een schitterend zicht op de oude binnenstad. Rond 9u20 waren onze mannen en vrouwen vertrokken!!
Erwin Bruninx was onze 1e man. Na een hele solide wedstrijd klokte hij af in 3u10'18. Een sterke verbetering van zijn PR!!
In 2e positie zagen we Michael Geeraert doorkomen. Ook hij kon zijn tempo vrij goed vasthouden, om te finishen in 3u24'24.
Aan km 26 passeerde Kristof Van Hoecke (na de nodige plaspauzes) samen met Gerrit Leemans. Aan km 30 versnelde Kristof en snelde zo naar een hele sterke 2e helft en een eindtijd van 3u26'54. Hiermee bewees hij dat hij een stuk sneller kan (en dus iets sneller mag starten). Gerrit werd op het einde nog voorbijgestoken door de altijd lachende en fris ogende Bert Wauters. Bert eindigde in 3u34'17 (kijk ook eens op www.bewa.blogspot.com). Gerrit stormde de Piazzale Santa Croce op na 3u35'56.
De volgende was Serge Cleerbout. Zoals steeds de rust zelve en de situatie helemaal onder controle, finishte hij in 3u42'15, vrij kort gevolgd door Steven Vanbergen in 3u44'49. Steven liep zo snel dat we hem tot 2 keer toe misten! Frederik Goethals kon hier ook kort op volgen om zijn eerste marathon te beëindigen na 3u48'40. Ook Raf Wouters debuteerde op deze afstand en deed het met 3u51'21 zeer goed!
Hierna volgen 3 trainingspartners vrij kort op elkaar. Mario Delemarre had wat last van de rug maar liep in zijn tempo naar 3u55'26. In de laatste 100en meters werd hij echter gevloerd daar Anouk Doore in 3u54'25. Gino Mortier rondde zijn marathon af in 4u00'29. Na een moeilijke trainingsperiode zeker een bevestiging dat de basis breed genoeg is.
Herman Gelan verloor even wat tijd door last aan de bovenbenen maar kon zijn eerste marathon na 4u09'39 ook moe maar voldaan afsluiten. Daarna volgde Pieter Auwaerts die na 4u28'26 ook zeer gelukkig was.
Hierna volgden bloedbroeders Pascal Blanquaert en Kurt Neyrynck. Van bij de start vonden ze elkaar. Ze liepen elk hun eigen tempo, maar wachtten elkaar bij de bevoorrading telkens op. Genietend van spijs, drank en ook wat stretching zetten ze dan hun tocht verder. Ze genoten van de sfeer, van de cultuur maar vooral van elkaar en waren dan ook heel blij dat ze samen over de finish kwamen. Hun tijd van 5u12'54 vonden ze minder belangrijk. They did it! en dat was waarvoor ze kwamen.
Dat laatste kan ook gezegd worden van Rita Ghys, die luid aangemoedigd de laatste kilometer met dochter aan haar zijde haar marathon finishte in 6u04'00!!
Aan iedereen een dikke proficiat.
De lokatie was uiteraard schitterend. Een overzicht van de prestaties vindt u hieronder terug (zie ook www.ironmanagers2008.be) :
De start vond plaats op de Piazzale Michelangelo, gelegen op een heuvel met een schitterend zicht op de oude binnenstad. Rond 9u20 waren onze mannen en vrouwen vertrokken!!
Erwin Bruninx was onze 1e man. Na een hele solide wedstrijd klokte hij af in 3u10'18. Een sterke verbetering van zijn PR!!
In 2e positie zagen we Michael Geeraert doorkomen. Ook hij kon zijn tempo vrij goed vasthouden, om te finishen in 3u24'24.
Aan km 26 passeerde Kristof Van Hoecke (na de nodige plaspauzes) samen met Gerrit Leemans. Aan km 30 versnelde Kristof en snelde zo naar een hele sterke 2e helft en een eindtijd van 3u26'54. Hiermee bewees hij dat hij een stuk sneller kan (en dus iets sneller mag starten). Gerrit werd op het einde nog voorbijgestoken door de altijd lachende en fris ogende Bert Wauters. Bert eindigde in 3u34'17 (kijk ook eens op www.bewa.blogspot.com). Gerrit stormde de Piazzale Santa Croce op na 3u35'56.
De volgende was Serge Cleerbout. Zoals steeds de rust zelve en de situatie helemaal onder controle, finishte hij in 3u42'15, vrij kort gevolgd door Steven Vanbergen in 3u44'49. Steven liep zo snel dat we hem tot 2 keer toe misten! Frederik Goethals kon hier ook kort op volgen om zijn eerste marathon te beëindigen na 3u48'40. Ook Raf Wouters debuteerde op deze afstand en deed het met 3u51'21 zeer goed!
Hierna volgen 3 trainingspartners vrij kort op elkaar. Mario Delemarre had wat last van de rug maar liep in zijn tempo naar 3u55'26. In de laatste 100en meters werd hij echter gevloerd daar Anouk Doore in 3u54'25. Gino Mortier rondde zijn marathon af in 4u00'29. Na een moeilijke trainingsperiode zeker een bevestiging dat de basis breed genoeg is.
Herman Gelan verloor even wat tijd door last aan de bovenbenen maar kon zijn eerste marathon na 4u09'39 ook moe maar voldaan afsluiten. Daarna volgde Pieter Auwaerts die na 4u28'26 ook zeer gelukkig was.
Hierna volgden bloedbroeders Pascal Blanquaert en Kurt Neyrynck. Van bij de start vonden ze elkaar. Ze liepen elk hun eigen tempo, maar wachtten elkaar bij de bevoorrading telkens op. Genietend van spijs, drank en ook wat stretching zetten ze dan hun tocht verder. Ze genoten van de sfeer, van de cultuur maar vooral van elkaar en waren dan ook heel blij dat ze samen over de finish kwamen. Hun tijd van 5u12'54 vonden ze minder belangrijk. They did it! en dat was waarvoor ze kwamen.
Dat laatste kan ook gezegd worden van Rita Ghys, die luid aangemoedigd de laatste kilometer met dochter aan haar zijde haar marathon finishte in 6u04'00!!
Aan iedereen een dikke proficiat.
donderdag 22 november 2007
Coach Jurgen
Ik heb vandaag een krachttraining afgewerkt op de Edelare. Ook Jurgen was er. Jurgen is mijn trainer/coach/klankbord. Dat kan misschien raar klinken: een coach die zelf een coach heeft. Vandaar een woordje uitleg.
Inderdaad, ik begeleid zelf heel wat atleten. Van mensen die gewoon hun conditie willen opbouwen tot mensen die zich willen kwalificeren voor Hawaï en mensen die toptijden willen lopen. Zowel als trainer (trainingstechnisch, jaarplanning, trainingsschema's, techniek, tactiek,...) als als coach (communicatie, motiveren, begeleiden,...) ben ik hier dagdagelijks mee bezig. Waarom zou ik dan, als atleet, zelf nog een trainer nodig hebben.
Wel, ik ben ervan overtuigd dat het belangrijk is dat je je eigen inzichten kan aftoetsen aan iemand anders. Dat er iemand moet zijn waarmee je kan bellen bij zowel goede als slechte momenten. Iemand waarmee je je jaarplanning samen opstelt. Vele atleten doen dit alleen, maar zullen dit sowieso ook wel met andere mensen bespreken. Het feit dat je niet alles alleen moet doen, is heel belangrijk.
Jurgen zorgt ervoor dat er variatie in de training blijft. Ik bespreek zaken met hem en zorg er zelf ook voor dat mijn trainingen (en die van mijn atleten) veel variatie hebben. Dit zorgt ervoor dat we continu elkaar vooruit helpen. Aangezien Jurgen voor mij dus van enorm belang is, langs deze weg dan ook een dikke merci!
Het feit dat we vele zaken bespreken en ook af en toe eens 'experimenteren' met bepaalde trainingsvormen, zorgt trouwens niet alleen dat ikzelf gemotiveerd blijf, maar heeft zeker ook een positief effect op de trainingen die ik voor mijn atleten voorzie. Vele zaken die ik eerste zelf testte, worden later met succes door mijn atleten toegepast.
Een coach is trouwens niet alleen van belang voor de toppers (waar elke % telt en een coach dus zeker voor die meerwaarde kan zorgen) maar eveneens voor mensen die hun conditie op een gezonde manier willen opbouwen. Een coach kan immers (naast ervoor zorgen dat alle trainingen elkaar harmonieus opvolgen en alles dus goed opgebouwd en verantwoord is) motiveren en net voor dat tikkeltje extra zorgen, zodat je toch maar de deur uitgaat. Terwijl je anders misschien in de zetel blijft liggen. Een coach zorgt dus dat je gemotiveerd blijft (en remt in sommige gevallen ook zijn atleten af, wanneer die teveel hooi op de vork zouden nemen).
Trouwens, nu we toch bezig zijn: een coach is belangrijk, maar even belangrijk is dat je partner achter je staat. Ook op dat vlak heb ik geluk. Sara staat voor 200% achter mij. Net als mijn atleten moet ik ook mijn planning invullen zodat zij niet de dupe wordt van mijn uit de hand gelopen hobby. Maar dit lukt wonderwel. Dus Sara: ook een dikke merci voor de steun en meeleven!
Inderdaad, ik begeleid zelf heel wat atleten. Van mensen die gewoon hun conditie willen opbouwen tot mensen die zich willen kwalificeren voor Hawaï en mensen die toptijden willen lopen. Zowel als trainer (trainingstechnisch, jaarplanning, trainingsschema's, techniek, tactiek,...) als als coach (communicatie, motiveren, begeleiden,...) ben ik hier dagdagelijks mee bezig. Waarom zou ik dan, als atleet, zelf nog een trainer nodig hebben.
Wel, ik ben ervan overtuigd dat het belangrijk is dat je je eigen inzichten kan aftoetsen aan iemand anders. Dat er iemand moet zijn waarmee je kan bellen bij zowel goede als slechte momenten. Iemand waarmee je je jaarplanning samen opstelt. Vele atleten doen dit alleen, maar zullen dit sowieso ook wel met andere mensen bespreken. Het feit dat je niet alles alleen moet doen, is heel belangrijk.
Jurgen zorgt ervoor dat er variatie in de training blijft. Ik bespreek zaken met hem en zorg er zelf ook voor dat mijn trainingen (en die van mijn atleten) veel variatie hebben. Dit zorgt ervoor dat we continu elkaar vooruit helpen. Aangezien Jurgen voor mij dus van enorm belang is, langs deze weg dan ook een dikke merci!
Het feit dat we vele zaken bespreken en ook af en toe eens 'experimenteren' met bepaalde trainingsvormen, zorgt trouwens niet alleen dat ikzelf gemotiveerd blijf, maar heeft zeker ook een positief effect op de trainingen die ik voor mijn atleten voorzie. Vele zaken die ik eerste zelf testte, worden later met succes door mijn atleten toegepast.
Een coach is trouwens niet alleen van belang voor de toppers (waar elke % telt en een coach dus zeker voor die meerwaarde kan zorgen) maar eveneens voor mensen die hun conditie op een gezonde manier willen opbouwen. Een coach kan immers (naast ervoor zorgen dat alle trainingen elkaar harmonieus opvolgen en alles dus goed opgebouwd en verantwoord is) motiveren en net voor dat tikkeltje extra zorgen, zodat je toch maar de deur uitgaat. Terwijl je anders misschien in de zetel blijft liggen. Een coach zorgt dus dat je gemotiveerd blijft (en remt in sommige gevallen ook zijn atleten af, wanneer die teveel hooi op de vork zouden nemen).
Trouwens, nu we toch bezig zijn: een coach is belangrijk, maar even belangrijk is dat je partner achter je staat. Ook op dat vlak heb ik geluk. Sara staat voor 200% achter mij. Net als mijn atleten moet ik ook mijn planning invullen zodat zij niet de dupe wordt van mijn uit de hand gelopen hobby. Maar dit lukt wonderwel. Dus Sara: ook een dikke merci voor de steun en meeleven!
maandag 19 november 2007
Kasterlee: leuke overwinning en tevreden atleten
De marathon van Kasterlee is zwaar (dat lijkt me een understatement). Deze wedstrijd (met grote delen off road, veel slijk, een reeks bergjes en een zandstrook) is echt wel pittig, maar vooral ook enorm mooi. Tijdens de marathon liepen heel wat Ironmanagers hun eerste marathon, waarbij ze allemaal moe maar tevreden over de streep kwamen. Aan allemaal een dikke proficiat.
De halve marathon stond voor enkele van mijn atleten aangeduid als test. Olivier testte voor de marathon van Terneuzen. We zagen dat het goed was. Peter kende een moeilijke week, waarbij we door ziekte enkele rustdagen dienden in te lassen. Dat liet zich nog wat voelen zondag, maar deze week bouwen we terug verder op richting Hel van Kasterlee. Pieter deed dan weer een eerste test in zijn opbouw. Ook hier goed nieuws, dus we kunnen verder doen op de ingeslagen weg.
Ook ikzelf nam deel aan de halve marathon (kwestie van een eigen test te combineren met het aanmoedigen van mijn atleten). Ik wou tot 15km met heel wat reserve lopen en dan versnellen. Op reserve kon ik vrij vlot met met de kopgroep. Tot km11 liepen we voornamelijk langs veldwegels en asfalt, zodat het tempo in de kopgroep vrij vlak was (met 5man bleven we lange tijd samen). Rond de 11e km plaatste lokale held Jan Daems een versnelling bergop. Ik reageerde en trok meteen door. Eens in het bos hield ik het tempo hoog (er van uitgaande dat Jan net achter mij liep). Even verder kwamen we weer op de weg en merkte ik dat ik Jan kwijt was. Ik bleef mijn tempo lopen en liep verder uit op het duo Daems-Coopmans. De vele stukken in het bos was toch ieder zijn tempo lopen (en de beste weg zoeken). De laatste kilometers forceerde ik niet meer. Hoewel de 2 achtervolgers elkaar aan het opjutten waren kon ik vlot stanhouden en hield aan de meet een kleine halve minuut over. 1u15'16 is geen toptijd, maar dat was ook de bedoeling niet. Dit was een goede test en de overwinning is leuk meegenomen. Nu verder trainen is de boodschap!
De halve marathon stond voor enkele van mijn atleten aangeduid als test. Olivier testte voor de marathon van Terneuzen. We zagen dat het goed was. Peter kende een moeilijke week, waarbij we door ziekte enkele rustdagen dienden in te lassen. Dat liet zich nog wat voelen zondag, maar deze week bouwen we terug verder op richting Hel van Kasterlee. Pieter deed dan weer een eerste test in zijn opbouw. Ook hier goed nieuws, dus we kunnen verder doen op de ingeslagen weg.
Ook ikzelf nam deel aan de halve marathon (kwestie van een eigen test te combineren met het aanmoedigen van mijn atleten). Ik wou tot 15km met heel wat reserve lopen en dan versnellen. Op reserve kon ik vrij vlot met met de kopgroep. Tot km11 liepen we voornamelijk langs veldwegels en asfalt, zodat het tempo in de kopgroep vrij vlak was (met 5man bleven we lange tijd samen). Rond de 11e km plaatste lokale held Jan Daems een versnelling bergop. Ik reageerde en trok meteen door. Eens in het bos hield ik het tempo hoog (er van uitgaande dat Jan net achter mij liep). Even verder kwamen we weer op de weg en merkte ik dat ik Jan kwijt was. Ik bleef mijn tempo lopen en liep verder uit op het duo Daems-Coopmans. De vele stukken in het bos was toch ieder zijn tempo lopen (en de beste weg zoeken). De laatste kilometers forceerde ik niet meer. Hoewel de 2 achtervolgers elkaar aan het opjutten waren kon ik vlot stanhouden en hield aan de meet een kleine halve minuut over. 1u15'16 is geen toptijd, maar dat was ook de bedoeling niet. Dit was een goede test en de overwinning is leuk meegenomen. Nu verder trainen is de boodschap!
vrijdag 16 november 2007
Kasterlee
Dit weekend gaan we richting Kasterlee. Daar staan de marathon en de halve marathon op het programma. Heel wat Ironmanagers zullen er de marathon lopen. Met een deel door het bos is deze natuurmarathon niet alleen mooi, maar ook vrij pittig. Benieuwd hoe de ondergrond er gaat bij liggen na het Belgische weertje van afgelopen week.
Ook op de halve marathon enkele atleten van mij. Olivier doet een laatste test voor zijn marathon, terwijl Peter na een moeilijke week een test doet in functie van ... jawel, Kasterlee (maar dan de winterduatlon). Pieter gaat er zijn eerste wedstrijd van het seizoen lopen. Na een hele goede voorbereiding had hij licht last van de achillespees, maar door kort op de bal te spelen zal hij daar hopelijk niet lang last van gehad hebben.
Ook ikzelf zal de halve marathon lopen. Een goede test tijdens deze trainingsweken. We gaan 15km op cruise control (HF in het oog houden en zelfs neigen naar marathontempo) lopen en dan zien waar we staan.
Een verslagje volgt maandag!
Ook op de halve marathon enkele atleten van mij. Olivier doet een laatste test voor zijn marathon, terwijl Peter na een moeilijke week een test doet in functie van ... jawel, Kasterlee (maar dan de winterduatlon). Pieter gaat er zijn eerste wedstrijd van het seizoen lopen. Na een hele goede voorbereiding had hij licht last van de achillespees, maar door kort op de bal te spelen zal hij daar hopelijk niet lang last van gehad hebben.
Ook ikzelf zal de halve marathon lopen. Een goede test tijdens deze trainingsweken. We gaan 15km op cruise control (HF in het oog houden en zelfs neigen naar marathontempo) lopen en dan zien waar we staan.
Een verslagje volgt maandag!
zondag 11 november 2007
Bart en Timothy knap in Florida
Bart en Timothy deden het uitstekend in het WK 70.3 in Clearwater Florida.
Coördinator Bart De Temmerman deed het perfect en deelde zijn wedstrijd heel goed in. Ondanks de niet-draftingsregels kozen toch heel wat atleten het zag van zijn imposante kuiten. Soms wat frustrerend, maar steeds focussend op zijn eigen race kon Bart na een sterk fietsnummer beginnen lopen. Ook hier liep hij 2 bijna identieke ronden (2e zelf iets sneller) om te eindigen in een prachtige 4u18'17
Zwemtrainer Timothy was vooraf wat onzeker, sinds zijn verhuis voor studies naar de UK zwom hij wel regelmatig, maar moest hij zich in fietsen en lopen beperken tot enkele kwaliteitstrainingen (die hij echter wel vlot afwerkte). Maar na een sterke zwembeurt verraste hij iedereen (allicht ook zichzelf) door een super sterke fietstijd neer te zetten. De halve marathon die volgde kreeg hij een lichte inzinking, maar dit viel goed mee. Een knappe eindtijd van 4u11'30 was het resultaat.
Voor de volledigheid alle tijden (en posities, Bart 19e in M30 en Timothy 12e in M18)
Naam Postie na Z/F/L zwemtijd wissel fietstijd wissel looptijd totaaltijd
Timothy 40/39/80 23 00:24:47 02:08:59 01:31:24 04:11:30
Bart 248/193/151 32 00:28:57 02:16:22 01:27:51 04:18:17
Coördinator Bart De Temmerman deed het perfect en deelde zijn wedstrijd heel goed in. Ondanks de niet-draftingsregels kozen toch heel wat atleten het zag van zijn imposante kuiten. Soms wat frustrerend, maar steeds focussend op zijn eigen race kon Bart na een sterk fietsnummer beginnen lopen. Ook hier liep hij 2 bijna identieke ronden (2e zelf iets sneller) om te eindigen in een prachtige 4u18'17
Zwemtrainer Timothy was vooraf wat onzeker, sinds zijn verhuis voor studies naar de UK zwom hij wel regelmatig, maar moest hij zich in fietsen en lopen beperken tot enkele kwaliteitstrainingen (die hij echter wel vlot afwerkte). Maar na een sterke zwembeurt verraste hij iedereen (allicht ook zichzelf) door een super sterke fietstijd neer te zetten. De halve marathon die volgde kreeg hij een lichte inzinking, maar dit viel goed mee. Een knappe eindtijd van 4u11'30 was het resultaat.
Voor de volledigheid alle tijden (en posities, Bart 19e in M30 en Timothy 12e in M18)
Naam Postie na Z/F/L zwemtijd wissel fietstijd wissel looptijd totaaltijd
Timothy 40/39/80 23 00:24:47 02:08:59 01:31:24 04:11:30
Bart 248/193/151 32 00:28:57 02:16:22 01:27:51 04:18:17
vrijdag 9 november 2007
Terug thuis
We zijn ondertussen terug thuis. Van stijfheid in de spieren is geen sprake. Het experiment was dus perfect. Voor mijn atleten staan er nu nog 2 marathons voor de boeg. Volgende week is er Kasterlee en de week erop gaan we naar de marathon van Firenze. Terwijl de marathonlopers dan hun rustperiode zullen inlassen, zijn heel wat andere atleten al begonnen aan de opbouw richting het nieuwe seizoen. Voornamelijk kracht training en aërobe maar ook wat anaërobe capaciteit staan op het menu. De tank vergroten dus.
Aangezien de meeste managers hun tijd heel efficiënt moeten indelen, kies ik bij de meeste dan ook voor sportspecifieke krachttraining (op de fiets, of in het water bijvoorbeeld). Daarnaast komt ook rompstabilisatie aan bod.
Aangezien de meeste managers hun tijd heel efficiënt moeten indelen, kies ik bij de meeste dan ook voor sportspecifieke krachttraining (op de fiets, of in het water bijvoorbeeld). Daarnaast komt ook rompstabilisatie aan bod.
dinsdag 6 november 2007
ING New York City Marathon
Voilà, het zit erop! We zijn alweer thuis na een uiterst geslaagd sportweekend!
Terwijl wij zaterdag voor de nodige rust zorgden kon ik Marc Verbeeck volgen bij zijn debuut op de Ironmanafstand. Met een schitterende zwem- en fietsbeurt, moest hij enkel toegeven in het lopen, om zo te eindigen in 11u30. In het begin wat ontgoocheld, maar ondertussen is hij al weer klaar voor een volgende uitdaging (na de nodige rust uiteraard).
Op zondag morgen was het dan aan de marathonlopers. Mark en Martin van Prodac konden gedurende 30km mooi samen blijven. Daarna was het ieder voor zich. Mark eindigde zijn marathon in 4u46 en Martin iets verder in 4u55. Prachtige resultaten voor die mannen! Wie had dat gedacht een klein jaar geleden?
Ook Bruno, Peter, John, Els en Bart konden hun marathon goed volbrengen. 's Avonds gingen we iets eten en de ene zag er wel wat frisser uit dan de andere.
Zelf startte ik samen met Geert. Zo'n 2 minuten na de toppers mochten wij eraan beginnen. Tot 15km bleven we samen, waarna ik een klein beetje versnelde tot km30. Vanaf daar ging ik over naar een vlot tempo. Aan km40 zag ik dat ik misschien toch nog net onder de 3u kon duiken en op het heuvelde parcours aan Central Park versnelde ik nog wat zodat ik eindigde in 2u59'36". Achteraf valt de stijfheid heel goed mee. Geert deed het ook goed en eindigde in 3u17'20.
Al bij al dus een schitterende ervaring!!!
Terwijl wij zaterdag voor de nodige rust zorgden kon ik Marc Verbeeck volgen bij zijn debuut op de Ironmanafstand. Met een schitterende zwem- en fietsbeurt, moest hij enkel toegeven in het lopen, om zo te eindigen in 11u30. In het begin wat ontgoocheld, maar ondertussen is hij al weer klaar voor een volgende uitdaging (na de nodige rust uiteraard).
Op zondag morgen was het dan aan de marathonlopers. Mark en Martin van Prodac konden gedurende 30km mooi samen blijven. Daarna was het ieder voor zich. Mark eindigde zijn marathon in 4u46 en Martin iets verder in 4u55. Prachtige resultaten voor die mannen! Wie had dat gedacht een klein jaar geleden?
Ook Bruno, Peter, John, Els en Bart konden hun marathon goed volbrengen. 's Avonds gingen we iets eten en de ene zag er wel wat frisser uit dan de andere.
Zelf startte ik samen met Geert. Zo'n 2 minuten na de toppers mochten wij eraan beginnen. Tot 15km bleven we samen, waarna ik een klein beetje versnelde tot km30. Vanaf daar ging ik over naar een vlot tempo. Aan km40 zag ik dat ik misschien toch nog net onder de 3u kon duiken en op het heuvelde parcours aan Central Park versnelde ik nog wat zodat ik eindigde in 2u59'36". Achteraf valt de stijfheid heel goed mee. Geert deed het ook goed en eindigde in 3u17'20.
Al bij al dus een schitterende ervaring!!!
zaterdag 3 november 2007
New York: een eerste update
Ik ga maar onmiddellijk binnenvallen met een understatement: New York is indrukwekkend!! In alle opzichten. Het is natuurlijk een cliché, maar je komt effectief ogen te kort om alles te kunnen volgen.
Woensdag zijn we na een goede vlucht (en opvallend vlotte douane-controle) in een mega-jeep aangekomen in ons hotel, vlakbij Ground Zero. Na wat uitrusten zijn we als echte toeristen een rondrit gaan maken in Lower en Upper Manhattan. Al zittend konden de benen toch wat rusten en kregen we een heel goed overzicht van wat Manhatten allemaal te bieden heeft. En geloof me, dat is heel wat!! Empire State Building, Times Square, Madison Square Garden, Rockefeller Center,.. noem maar op. Kortom, voor een eerste dag waren we al heel wat indrukken rijker.
Donderdagochtend was ik al om 4u30 wakker, dus besloot ik maar om 5u een verkenningsloopje te doen. Ik dacht de enige zot te zijn, maar tijdens mijn schitterende run langs de Hudson rivier ben ik zeker 50 collega's tegengekomen!!! Om 6u zag ik zelf een groepje triatleten vertrekken voor hun fietstraining. In België effectief ondenkbaar. Het verschil in mentaliteit is hier inderdaad enorm. Ofwel zijn er hamburgers vretende cultuurbarbaren, met aan de andere kant dan de sports people.
Na een schitterend ontbijt zijn we dan vertrokken naar de Marathon Expo in Jacob Javits Center. Hier waren uiteraard alle merken vertegenwoordigd, wat toch altijd eens plezant is om in rond te lopen. In de namiddag zijn we dan wat gaan shoppen rond Central Park. De Apple-store (jaja de nieuwe iPhone is hot!), Niketown en dergelijke!!
De marathonlopers naderen ondertussen hun wedstrijd. We zijn hier met 6 (Mark en Martin lopen voor Prodac, Geert is Ironmanager, en Sigrid, vrouw van Mark, en Christophe zijn er voor de mentale steun). Mark, Martin, Geert en ikzelf zullen dus lopen. De zenuwen beginnen licht te stijen. Mark en Martin zijn uiteraard wat onzeker voor hun eerste marathon, want in het laatste jaar zijn ze veranderd van niet-sporters, naar mensen die het lopen nu al niet meer kunnen missen. Maar een gezonde portie stress kan geen kwaad. Alle voorbereidingen lopen momenteel perfect en ik zal er voor zorgen dat ze zondag met fris hoofd en benen kunnen starten.
Zo, tot hier een kort eerste verslag. Ik probeer ook nog wat foto's te plaatsen.
Woensdag zijn we na een goede vlucht (en opvallend vlotte douane-controle) in een mega-jeep aangekomen in ons hotel, vlakbij Ground Zero. Na wat uitrusten zijn we als echte toeristen een rondrit gaan maken in Lower en Upper Manhattan. Al zittend konden de benen toch wat rusten en kregen we een heel goed overzicht van wat Manhatten allemaal te bieden heeft. En geloof me, dat is heel wat!! Empire State Building, Times Square, Madison Square Garden, Rockefeller Center,.. noem maar op. Kortom, voor een eerste dag waren we al heel wat indrukken rijker.
Donderdagochtend was ik al om 4u30 wakker, dus besloot ik maar om 5u een verkenningsloopje te doen. Ik dacht de enige zot te zijn, maar tijdens mijn schitterende run langs de Hudson rivier ben ik zeker 50 collega's tegengekomen!!! Om 6u zag ik zelf een groepje triatleten vertrekken voor hun fietstraining. In België effectief ondenkbaar. Het verschil in mentaliteit is hier inderdaad enorm. Ofwel zijn er hamburgers vretende cultuurbarbaren, met aan de andere kant dan de sports people.
Na een schitterend ontbijt zijn we dan vertrokken naar de Marathon Expo in Jacob Javits Center. Hier waren uiteraard alle merken vertegenwoordigd, wat toch altijd eens plezant is om in rond te lopen. In de namiddag zijn we dan wat gaan shoppen rond Central Park. De Apple-store (jaja de nieuwe iPhone is hot!), Niketown en dergelijke!!
De marathonlopers naderen ondertussen hun wedstrijd. We zijn hier met 6 (Mark en Martin lopen voor Prodac, Geert is Ironmanager, en Sigrid, vrouw van Mark, en Christophe zijn er voor de mentale steun). Mark, Martin, Geert en ikzelf zullen dus lopen. De zenuwen beginnen licht te stijen. Mark en Martin zijn uiteraard wat onzeker voor hun eerste marathon, want in het laatste jaar zijn ze veranderd van niet-sporters, naar mensen die het lopen nu al niet meer kunnen missen. Maar een gezonde portie stress kan geen kwaad. Alle voorbereidingen lopen momenteel perfect en ik zal er voor zorgen dat ze zondag met fris hoofd en benen kunnen starten.
Zo, tot hier een kort eerste verslag. Ik probeer ook nog wat foto's te plaatsen.
NY: D-day nadert
Vandaag is een rustdag. Zoveel mogelijk rusten en eten en drinken. Gisteren lieten we ons nog even gaan in SoHo, waar er eigenlijk teveel winkels zijn. Echt niet te doen. Maar het was weer plezant.
Vandaag zullen we wel nog even de boot nemen om rustig zitten de skyline te bekijken, maar voor de rest zullen we rusten, rusten en nog eens rusten. Daarpas zagen we op TV hoe Ryan Hall de Trials won in Central Park, en zo dus naar Peking mag volgend jaar.
Zo, de laatste bespreking hebben we net gehad. Alle atleten wat ze moeten doen, voor de wedstrijd, tijdens de wedstrijd en uiteraard ook na de wedstrijd. Hopelijk kan ik morgen goed nieuws brengen!
Vandaag zullen we wel nog even de boot nemen om rustig zitten de skyline te bekijken, maar voor de rest zullen we rusten, rusten en nog eens rusten. Daarpas zagen we op TV hoe Ryan Hall de Trials won in Central Park, en zo dus naar Peking mag volgend jaar.
Zo, de laatste bespreking hebben we net gehad. Alle atleten wat ze moeten doen, voor de wedstrijd, tijdens de wedstrijd en uiteraard ook na de wedstrijd. Hopelijk kan ik morgen goed nieuws brengen!
dinsdag 30 oktober 2007
New York, here we come!
Morgen vertrek ik naar New York. Samen met enkele Ironmanagers, maar ook met enkele werknemers van Prodac. Gedurende een klein jaar mocht ik deze mensen voorbereiden en over enkele dagen is het voor Mark en Martin dan ook D-day! Samen met heel wat andere lopers mogen zij dan proeven van de schitterende sfeer in deze stad.
Ik zal regelmatig een update proberen te maken van hoe alles daar verloopt. Van de laatste dagen en uiteraard ook van de wedstrijd zelf!
maandag 22 oktober 2007
Joerie wereldkampioen in Richmond!!
Van in het begin van het seizoen had Joerie Vansteelant me gezegd dat de wereldtitel lange afstandsduatlon in Richmond (USA) zijn grote doel was. Dat hij een moeilijke periode achter de rug heeft, hoeft niet gezegd. Een paar dagen na het verschrikkelijke nieuws sprong hij alweer op zijn fiets. In het begin gewoon omdat het deugd deed even weg te zijn van alles, maar na een goede week draaide hij de knop om: alles op het WK. Hij vertrok dan ook naar de USA, eerst voor een Powerman-zege in Ohia, daarna voor een hoogtestage in Boulder. Pas op donderdag (3 dagen voor het WK) vloog hij over naar Richmond (dat is nu eenmaal ideaal voor hem). Zondag stond er dan ook geen maat op hem. Tijdens het eerste lopen kon enkel snelle loper Yakovlev hem volgen, maar in het fietsen was hij alleenheerser. Iedereen kreeg minimum 6 minuten aan zijn broek. Yakovlev zelfs meer dan 13 minuten. Joerie won uiteindelijk met meer dan 6 minuten op de Spanjaard Javier Garcia en Zofingen-winnaar Koen Maris.
Joerie toonde hiermee niet alleen zijn enorme fysieke capaciteiten, maar vooral zijn mentale weerbaarheid. Dat hij deze overwinning nu opdraagt aan Benny (zoals nu overal in de pers verschijnt), vind ik nogal kortzichtig. Volgens mij zal hij bij elke wedstrijd die hij wint, aan Benny denken. Ik hoop dan ook dat Joerie de volgende wedstrijden ook het respect en de aandacht krijgt, die hij verdient. En dat het dus niet enkel bij deze ene keer blijft.
Joerie, een dikke proficiat!!!
Joerie toonde hiermee niet alleen zijn enorme fysieke capaciteiten, maar vooral zijn mentale weerbaarheid. Dat hij deze overwinning nu opdraagt aan Benny (zoals nu overal in de pers verschijnt), vind ik nogal kortzichtig. Volgens mij zal hij bij elke wedstrijd die hij wint, aan Benny denken. Ik hoop dan ook dat Joerie de volgende wedstrijden ook het respect en de aandacht krijgt, die hij verdient. En dat het dus niet enkel bij deze ene keer blijft.
Joerie, een dikke proficiat!!!
maandag 15 oktober 2007
Marathonvoorbereiding en planning
Momenteel heb ik 2 grote groepen atleten (met uiteraard hier en daar een uitzondering): de marathonlopers en de atleten die na een rustperiode rustig beginnen opbouwen.
Afgelopen weekend waren heel wat atleten aan de slag. De halve marathons van Brussel, Eindhoven en Beloeil werden uitgekozen als ideale test voor een latere marathon (of nog een Half Ironman die volgt). De tests waren positief. Net als het feit dat er een bevredigend marathondebuut kon neergezet worden door Bruno Peelman. Hij verbeterde deze zomer al zijn PR's, nu dus gevolgd door een mooi debuut op de klassieke marathon afstand.
Tijdens de marathons van New York, Kasterlee en Firenze zullen de atleten na hun voorbereiding dan kunnen tonen wat ze waard zijn op D-day. Ik mag van geluk spreken dat ik alle 3 de wedstrijden kan volgen. In New York gaan naast een aantal Ironmanagers, immers ook 2 werknemers van Prodac van start. In maart begonnen we aan de trainingen en nu staan ze op minder dan 3 weken van hun groot avontuur. Ik zal ze dus ook in hun laatste (zeer belangrijke) voorbereidings- (en vooral rust- ) week kunnen begeleiden.
Ook in Kasterlee heel wat Ironmanagers, net als uiteraard in Firenze, onze clubnajaarsmarathon. Maar hierover later meer.
Naast deze marathonlopers en - loopsters dus nog een aantal die met frisse kop en body stilletjes beginnen opbouwen aan het nieuwe seizoen. Momenteel zijn we dan ook bezig met het plannen van de wedstrijden, de eventuele stages, de testen en dergelijke meer. Persoonlijk vind ik deze periode (zowel voor mezelf als voor mijn atleten) een hele leuke periode. Vol enthousiasme wedstrijden zoeken, macrocycli vastleggen, de verschillende periodes met andere accenten,... Maar bon, plannen is belangrijk, maar er moet ook nog een beetje getraind worden. Ik ben dus weg voor mijn rustige duurloop!!
Afgelopen weekend waren heel wat atleten aan de slag. De halve marathons van Brussel, Eindhoven en Beloeil werden uitgekozen als ideale test voor een latere marathon (of nog een Half Ironman die volgt). De tests waren positief. Net als het feit dat er een bevredigend marathondebuut kon neergezet worden door Bruno Peelman. Hij verbeterde deze zomer al zijn PR's, nu dus gevolgd door een mooi debuut op de klassieke marathon afstand.
Tijdens de marathons van New York, Kasterlee en Firenze zullen de atleten na hun voorbereiding dan kunnen tonen wat ze waard zijn op D-day. Ik mag van geluk spreken dat ik alle 3 de wedstrijden kan volgen. In New York gaan naast een aantal Ironmanagers, immers ook 2 werknemers van Prodac van start. In maart begonnen we aan de trainingen en nu staan ze op minder dan 3 weken van hun groot avontuur. Ik zal ze dus ook in hun laatste (zeer belangrijke) voorbereidings- (en vooral rust- ) week kunnen begeleiden.
Ook in Kasterlee heel wat Ironmanagers, net als uiteraard in Firenze, onze clubnajaarsmarathon. Maar hierover later meer.
Naast deze marathonlopers en - loopsters dus nog een aantal die met frisse kop en body stilletjes beginnen opbouwen aan het nieuwe seizoen. Momenteel zijn we dan ook bezig met het plannen van de wedstrijden, de eventuele stages, de testen en dergelijke meer. Persoonlijk vind ik deze periode (zowel voor mezelf als voor mijn atleten) een hele leuke periode. Vol enthousiasme wedstrijden zoeken, macrocycli vastleggen, de verschillende periodes met andere accenten,... Maar bon, plannen is belangrijk, maar er moet ook nog een beetje getraind worden. Ik ben dus weg voor mijn rustige duurloop!!
maandag 8 oktober 2007
Telenet
Afgelopen woensdag tot vrijdag was ik in de Ardennen met de kaderleden van Telenet. Voorafgaande aan deze team-building had ik hen begeleid bij het opbouwen van hun conditie. Tijdens deze dagen legden we elke dag een fietstocht af met op vrijdag de apotheose.
Het waren leuke dagen waarbij ik een aantal ambitieuse mensen leerde kennen die blij waren dat ze er sportief op vooruit gegaan waren. Maar het belangrijkse is wel dat ze de 'klik' gemaakt hebben en beseffen dat ze toch iets meer zullen moeten bewegen in de toekomst. Ze maken hier dan ook al volop plannen voor!
Het waren leuke dagen waarbij ik een aantal ambitieuse mensen leerde kennen die blij waren dat ze er sportief op vooruit gegaan waren. Maar het belangrijkse is wel dat ze de 'klik' gemaakt hebben en beseffen dat ze toch iets meer zullen moeten bewegen in de toekomst. Ze maken hier dan ook al volop plannen voor!
maandag 24 september 2007
Rust
Momenteel zitten heel wat atleten in een relatieve rustperiode. Naast de belangrijke rust door het jaar heen, is ook een langere rustperiode een belangrijk onderdeel van een trainingsschema. Na het seizoen even afbouwen en het lichaam tot rust laten komen is voor vele atleten een groot probleem. Ik moet sommigen echt verplichten om er enkele weken de riem af te leggen.
Hier enkele belangrijke voordelen van een rustperiode:
- Het lichaam volledig laten herstellen van de zware wedstrijden en trainingen. Kleine blessures blijven soms hangen en krijgen nu de kans volledig te herstellen
- Het belangrijke psychologische voordeel. Even op adem komen en mentaal de batterijen weer op te laden om een nieuw seizoen, met nieuwe doelstellingen, aan te vatten wordt sterk onderschat. Een fris hoofd is een basisvereiste om aan een (soms lang) seizoen te kunnen beginnen.
- Na de rustperiode zal het lichaam veel accurater reageren op nieuwe prikkels (die door jarenlange training vaak amper nog als prikkel aanzien worden).
Het is ook de periode dat er eens andere sporten kunnen beoefend worden (indien niet te belastend uiteraard). Na deze periode kan dan begonnen worden aan de opbouw van een nieuw seizoen!
Hier enkele belangrijke voordelen van een rustperiode:
- Het lichaam volledig laten herstellen van de zware wedstrijden en trainingen. Kleine blessures blijven soms hangen en krijgen nu de kans volledig te herstellen
- Het belangrijke psychologische voordeel. Even op adem komen en mentaal de batterijen weer op te laden om een nieuw seizoen, met nieuwe doelstellingen, aan te vatten wordt sterk onderschat. Een fris hoofd is een basisvereiste om aan een (soms lang) seizoen te kunnen beginnen.
- Na de rustperiode zal het lichaam veel accurater reageren op nieuwe prikkels (die door jarenlange training vaak amper nog als prikkel aanzien worden).
Het is ook de periode dat er eens andere sporten kunnen beoefend worden (indien niet te belastend uiteraard). Na deze periode kan dan begonnen worden aan de opbouw van een nieuw seizoen!
maandag 10 september 2007
Verslag Zwin en Gerardmer
Woensdag was er dus de Zwin. Bij de pro's een zeer sterk lopende Stijn Goris die Luc achter zich hield. Luc toonde wel zijn vooruitgang in het fietsen. De overgang naar het lopen verliep nog niet super, maar op de lange afstand is dat niet het belangrijkste aspect. Hij zit dus op schema denk ik. Verder ook een heel sterke Bart Aernouts, die als duatleet knap vierde werd.
Mijn atleten deden het allemaal uitstekend. Bijna allemaal verbeterden ze hun tijden van verleden jaar gevoelig. Dat is natuurlijk altijd leuk en motiverend. Ondanks de gure weersomstandigheden is dat een goede vaststelling. Voor sommigen was dit hun laatste wedstrijd van het seizoen, een mooie afsluiter dus. Heel wat atleten echter gaan na een relatieve rustweek rustig opbouwen naar een najaarsmarathon. Wordt dus vervolgd.
Op donderdag trok ikzelf dan naar Gerardmer, waar de prachtige, maar loodzware 3/4e triatlon op het programma stond. Ik startte in de open categorie. Na de elites (8u30) en de Franse Age Groups (8u40) konden wij om 8u50 het frisse water induiken. Ik had mij goed vooraan opgesteld en was onmiddellijk goed weg. Ik kwam vrij snel in een vlot ritme en enkel na 500m en aan de eerste boei werd ik wat gehinderd. Ik zwom ontspannen en had al bij al amper last van mijn ribben. Na 1u06 kwam ik al draaiende het water uit. Fris kon ik aan mijn fietsproef beginnen. Mijn eerste ronde draaide heel soepel. Op de klimmen mooi op frequentie en in de afdalingen veel kracht in de benen. Vanaf de 2e ronde voelde ik al dat mijn basis toch niet zo breed was. Lage rugpijn stak wat op (4 weken niet in tijdritpositie kunnen rijden?) zodat ik wat gas moest terugnemen. In ronde 3 nam de kracht wat af, waardoor ik hier op zekerheid speelde en op souplesse verder reed. Eens aan het lopen ging dit vrij vlot. De eerste ronde ging goed. Ook de tweede ronde liep ik nog vele atleten voorbij. Velen hadden zich duidelijk te pletter gefietst. Ondanks een lichte kramp in de hamstrings halverwege het lopen, bleef ik ongeveer in mijn ritme. Op 1km van het einde stond ik even stil met krampen, maar kon dan toch nog relatief vlot binnen lopen.
De conclusie is vooral dat dit een goede ervaring was. Het was mijn eerste lange wedstrijd (nu 7u35 ten opzichte van 4u26 en 4u19 op halve triatlons), waardoor mijn lichaam hier duidelijk nog moet aan wennen. Verder de basis verbreden is dus de boodschap. Dit zal dan ook de bedoeling zijn in de winter, na eerst een goede rustperiode ingelast te hebben...
Mijn atleten deden het allemaal uitstekend. Bijna allemaal verbeterden ze hun tijden van verleden jaar gevoelig. Dat is natuurlijk altijd leuk en motiverend. Ondanks de gure weersomstandigheden is dat een goede vaststelling. Voor sommigen was dit hun laatste wedstrijd van het seizoen, een mooie afsluiter dus. Heel wat atleten echter gaan na een relatieve rustweek rustig opbouwen naar een najaarsmarathon. Wordt dus vervolgd.
Op donderdag trok ikzelf dan naar Gerardmer, waar de prachtige, maar loodzware 3/4e triatlon op het programma stond. Ik startte in de open categorie. Na de elites (8u30) en de Franse Age Groups (8u40) konden wij om 8u50 het frisse water induiken. Ik had mij goed vooraan opgesteld en was onmiddellijk goed weg. Ik kwam vrij snel in een vlot ritme en enkel na 500m en aan de eerste boei werd ik wat gehinderd. Ik zwom ontspannen en had al bij al amper last van mijn ribben. Na 1u06 kwam ik al draaiende het water uit. Fris kon ik aan mijn fietsproef beginnen. Mijn eerste ronde draaide heel soepel. Op de klimmen mooi op frequentie en in de afdalingen veel kracht in de benen. Vanaf de 2e ronde voelde ik al dat mijn basis toch niet zo breed was. Lage rugpijn stak wat op (4 weken niet in tijdritpositie kunnen rijden?) zodat ik wat gas moest terugnemen. In ronde 3 nam de kracht wat af, waardoor ik hier op zekerheid speelde en op souplesse verder reed. Eens aan het lopen ging dit vrij vlot. De eerste ronde ging goed. Ook de tweede ronde liep ik nog vele atleten voorbij. Velen hadden zich duidelijk te pletter gefietst. Ondanks een lichte kramp in de hamstrings halverwege het lopen, bleef ik ongeveer in mijn ritme. Op 1km van het einde stond ik even stil met krampen, maar kon dan toch nog relatief vlot binnen lopen.
De conclusie is vooral dat dit een goede ervaring was. Het was mijn eerste lange wedstrijd (nu 7u35 ten opzichte van 4u26 en 4u19 op halve triatlons), waardoor mijn lichaam hier duidelijk nog moet aan wennen. Verder de basis verbreden is dus de boodschap. Dit zal dan ook de bedoeling zijn in de winter, na eerst een goede rustperiode ingelast te hebben...
dinsdag 4 september 2007
Week van de waarheid
Morgen staat voor vele atleten de Zwintriatlon op het programma. Zo ook voor heel wat van mijn atleten. Voor sommigen de afsluiter van hun triatlonseizoen. Voor een aantal anderen dan weer een vergelijkingspunt met vorig jaar. Ik ben benieuwd. Benieuwd naar de tijden, maar vooral ook naar de manier waarop de atleten deze kwart afwerken. In vergelijking met een jaar geleden hebben ze allemaal toch heel wat meer basis gekregen. Daarnaast ben ik ook benieuwd wat de grote clash tussen Luc en Rutger zal brengen. Luc krijgt er alleszins de gelegenheid om zijn fietsen (die zeker verbeterd is) grondig te testen. Het zal een mooie strijd worden.
Enkele dagen later is het dan aan mezelf om voor de laatste keer dit seizoen het beste uit mezelf te halen. Afgelopen weekend zwom ik nog eens 2km en hakte dan ook meteen de knoop door. Ik neem dus deel in Gerardmer. We zien wel waar we uitkomen. Het kan alle kanten uit...
Enkele dagen later is het dan aan mezelf om voor de laatste keer dit seizoen het beste uit mezelf te halen. Afgelopen weekend zwom ik nog eens 2km en hakte dan ook meteen de knoop door. Ik neem dus deel in Gerardmer. We zien wel waar we uitkomen. Het kan alle kanten uit...
dinsdag 28 augustus 2007
Mooie prestaties
Dit weekend toch weer een aantal mooie prestaties die het vermelden waard zijn. Naast de schitterende 5e plaats van Kim Gevaert op het WK atletiek (absoluut top!), bewees Michael Dewilde zijn capaciteiten nog maar eens in Viersel en won daarmee ook het Niet-Stayercircuit van 3athlon.be!! In Zofingen presteerde Loïc Hélin super. met zijn 3e plaats verbaasde hij iedereen, maar toonde vooral aan dat jaren van doorgedreven training uiteindelijk uitbetaald worden. Proficiat Loïc!
Koen Maris won de wedstrijd en snoerde daarmee heel wat criticasters de mond. Hij nam loopbaanonderbreking om zich volledig op zijn sport te kunnen focussen. Voor Bloso en het leger was hij immers niet goed genoeg. Een beetje revanche dus.
Benny Vansteelant en Gordo Byrn (zie www.gordoworld.com) bewezen dan weer dat absolute toppers ook maar mensen zijn. Benny moest met maagkrampen opgeven in Zofingen, terwijl Gordo (door zichzelf tot favoriet uitgeroepen in Ironman Canada) door een mindere marathon (reden weet ik zelf nog niet) zijn kansen voorbij zag gaan.
Intussen geneest mijn blessure maar traag. Gerardmer komt akelig dichtbij. Vrijdag werd nog aan een gebroken rib gedacht (foto's gelukkig negatief). De beslissing zal dit weekend vallen: ik moet vlot 3km kunnen zwemmen, anders wordt starten zinloos. Sowieso start ik nu dus vooral om ervaring op te doen. Een topprestatie neerzetten in de gegeven omstandigheden lijkt me uitgesloten. Op het einde van de week dus meer hierover.
Koen Maris won de wedstrijd en snoerde daarmee heel wat criticasters de mond. Hij nam loopbaanonderbreking om zich volledig op zijn sport te kunnen focussen. Voor Bloso en het leger was hij immers niet goed genoeg. Een beetje revanche dus.
Benny Vansteelant en Gordo Byrn (zie www.gordoworld.com) bewezen dan weer dat absolute toppers ook maar mensen zijn. Benny moest met maagkrampen opgeven in Zofingen, terwijl Gordo (door zichzelf tot favoriet uitgeroepen in Ironman Canada) door een mindere marathon (reden weet ik zelf nog niet) zijn kansen voorbij zag gaan.
Intussen geneest mijn blessure maar traag. Gerardmer komt akelig dichtbij. Vrijdag werd nog aan een gebroken rib gedacht (foto's gelukkig negatief). De beslissing zal dit weekend vallen: ik moet vlot 3km kunnen zwemmen, anders wordt starten zinloos. Sowieso start ik nu dus vooral om ervaring op te doen. Een topprestatie neerzetten in de gegeven omstandigheden lijkt me uitgesloten. Op het einde van de week dus meer hierover.
woensdag 15 augustus 2007
Planning in de war
Na een goed trainingsweekend is mijn planning wat in de war.
Laat ons postief beginnen: het weekend verliep heel goed. Op vrijdag nog een goede fietstraining op en rond de Berendries, op zaterdag een leuke fietstraining met de club en op zondag de zwemmarathon Damme-Brugge. Mijn 1u03 (ondanks wat problemen met mijn brilletje) is geruststellend na een trouw op zaterdag. Ik sloot het weekend af met een goed gevoel en de goesting om er nog eens 2 weken goed in te vliegen voor Gerardmer. Ook mijn atleten deden het goed. Zowel in de Sterke Peer als in Damme-Brugge positieve signalen!!
Op maandag echter ging het mis: ik geraakte betrokken in een auto ongeluk. Het kan natuurlijk altijd slechter. Mijn auto is om zeep en mijn borst- en scheenbeen hebben rake klappen gekregen. Maar ik hou me positief: het kon dus veel erger. Richting Gerardmer wordt het nu vooral dag per dag bekijken wat mogelijk is. Zwemmen is sowieso enige dagen (hopelijk wordt dit niet weken) onmogelijk. Ook lopen is nog niet mogelijk. Vandaag ging ik een goede 2u fietsen met Stijn Veldeman om te kijken hoe mijn borstbeen reageerde. Soepel rijden lukt, zij het met wat pijn, maar dat is toch al positief.
Dag per dag dus. We zullen zien waar we stranden. De wedstrijd van komende zaterdag is sowieso geschrapt. Ik hou jullie op de hoogte van mijn vorderingen!! Keep going.
Laat ons postief beginnen: het weekend verliep heel goed. Op vrijdag nog een goede fietstraining op en rond de Berendries, op zaterdag een leuke fietstraining met de club en op zondag de zwemmarathon Damme-Brugge. Mijn 1u03 (ondanks wat problemen met mijn brilletje) is geruststellend na een trouw op zaterdag. Ik sloot het weekend af met een goed gevoel en de goesting om er nog eens 2 weken goed in te vliegen voor Gerardmer. Ook mijn atleten deden het goed. Zowel in de Sterke Peer als in Damme-Brugge positieve signalen!!
Op maandag echter ging het mis: ik geraakte betrokken in een auto ongeluk. Het kan natuurlijk altijd slechter. Mijn auto is om zeep en mijn borst- en scheenbeen hebben rake klappen gekregen. Maar ik hou me positief: het kon dus veel erger. Richting Gerardmer wordt het nu vooral dag per dag bekijken wat mogelijk is. Zwemmen is sowieso enige dagen (hopelijk wordt dit niet weken) onmogelijk. Ook lopen is nog niet mogelijk. Vandaag ging ik een goede 2u fietsen met Stijn Veldeman om te kijken hoe mijn borstbeen reageerde. Soepel rijden lukt, zij het met wat pijn, maar dat is toch al positief.
Dag per dag dus. We zullen zien waar we stranden. De wedstrijd van komende zaterdag is sowieso geschrapt. Ik hou jullie op de hoogte van mijn vorderingen!! Keep going.
woensdag 8 augustus 2007
Wat een weekend!
Dit weekend was voor de meeste van de 1e lichting Ironmanagers het moment van de waarheid. De grote doelstelling van 2007 was immers de Marc Herremans Classic. De meeste brachten het er heel goed vanaf. Heel wat verslagjes kan je nalezen op www.ironmanagers2008.be, net als de resultaten.
Als coach was ik heel blij met de resultaten van alle atleten. Die eerste Half Ironman is toch een hele prestatie!
Aangezien ik op zondag dus in Antwerpen als coach aan de slag was, besloot ik op zaterdag de kwarttriatlon in Berlare mee te doen als test richting Gerardmer. Die test was positief: het zwemmen was ok. Na een tumultueus begin kwam ik goed in mijn ritme en kon als 20e op mijn fiets springen. Dat fietsen ging me heel goed af. Ik had een goed gevoel en kon dan ook samen met Tomas Mannaert en Thijs Vanhee de kloof op de achtervolgende groep dichtrijden. Het lopen was matig. Ik kon een heel hoog ritme niet aanhouden, maar met het oog op Gerardmer is dit niet echt een probleem. Het resultaat was een 4e stek.
Nu blijven trainen. Op zondag Damme-Brugge. We zijn benieuwd...
Als coach was ik heel blij met de resultaten van alle atleten. Die eerste Half Ironman is toch een hele prestatie!
Aangezien ik op zondag dus in Antwerpen als coach aan de slag was, besloot ik op zaterdag de kwarttriatlon in Berlare mee te doen als test richting Gerardmer. Die test was positief: het zwemmen was ok. Na een tumultueus begin kwam ik goed in mijn ritme en kon als 20e op mijn fiets springen. Dat fietsen ging me heel goed af. Ik had een goed gevoel en kon dan ook samen met Tomas Mannaert en Thijs Vanhee de kloof op de achtervolgende groep dichtrijden. Het lopen was matig. Ik kon een heel hoog ritme niet aanhouden, maar met het oog op Gerardmer is dit niet echt een probleem. Het resultaat was een 4e stek.
Nu blijven trainen. Op zondag Damme-Brugge. We zijn benieuwd...
donderdag 2 augustus 2007
Een week later
We zijn ondertussen een goede week later. De kneuzingen genezen traag. Lopen en fietsen lukt, ondanks licht zeurende pijn. Zwemmen lukt nog niet, mocht ik gisteren avond vaststellen. Ik bekijk het nog steeds dag per dag en trainings-technisch kunnen we de trainingen omschrijven als: bezig blijven. Specifiek werken zit er niet in. Maar goed, we zien wel over een goede 2 weken.
Ondertussen nadert voor heel wat atleten het einde van het seizoen. De Zwintriatlon staat op het programma binnen 2 weken en daarna gaan een groot deel van mijn atleten nog een marathon afwerken. In Kasterlee en Firenze staan er alleszins een aantal aan de start.
Er is ondertussen ook nog een nieuw project: Telenet heeft mij, via Escape Events (een hele toffe organisatie) gevraagd om een aantal kaderleden te coachen naar een sportieve happening toe! Ik had al een aantal intake gesprekken en deze mensen zijn zeer gemotiveerd. Indien deze topmensen het goede voorbeeld kunnen tonen, zullen ongetwijfeld ook de werknemers aangezet worden tot sporten (bewegen, zoals je wilt). Wordt ongetwijfeld vervolgd!
Ondertussen nadert voor heel wat atleten het einde van het seizoen. De Zwintriatlon staat op het programma binnen 2 weken en daarna gaan een groot deel van mijn atleten nog een marathon afwerken. In Kasterlee en Firenze staan er alleszins een aantal aan de start.
Er is ondertussen ook nog een nieuw project: Telenet heeft mij, via Escape Events (een hele toffe organisatie) gevraagd om een aantal kaderleden te coachen naar een sportieve happening toe! Ik had al een aantal intake gesprekken en deze mensen zijn zeer gemotiveerd. Indien deze topmensen het goede voorbeeld kunnen tonen, zullen ongetwijfeld ook de werknemers aangezet worden tot sporten (bewegen, zoals je wilt). Wordt ongetwijfeld vervolgd!
dinsdag 31 juli 2007
Duathlon Val d'Aran
Mijn 1e duatlon sedert zeer lang! Hieronder een korte evaluatie.
Afstanden waren 9km lopen (type bergloop, met 2 mooie klimmetjes en een pittige afdaling), daarna 85km fietsen met 2 x Col de Menté, om te eindigen met 15km lopen (laat ons zeggen: heuvelachtig, maar toch vrij technisch).
Samen met Stijn stond ik op de 4e lijn aan de start in Fos, om zo een rustige start te nemen. Na een rustige kilomter konden beginnen klimmen. Loïc was al vertrokken. Stijn en ik liepen ongeveer samen. Gecontroleerd begon ik te klimmen. In het 1e lopen wou ik vooral niet teveel energie verliezen. Een korte afdaling zorgde ervoor dat ik wat uitliep op Stijn en zo liepen we apart de tweede beklimming. Boven in het dorpje Melles konden we een steile afdaling aansnijden. Even verder stond er al iemand geparkeerd met kramp in de hamstrings. Goed begin! Nadien behield ik mijn positie zonder te forceren en liep de wisselzone in na 32'18. Dit in zowat 32e positie.
Hup fietske op en de eerste 7-8km rustig warmdraaien (en toch al iemand inhalen?). Eens de brug over lag de Col de Menté een eerste keer te wachten. 2 mannen vlogen ons voorbij (tot straks!) en samen met 1 Spanjaard (zo'n echt klimmerstype) reed ik (op reglementaire afstand) de klim vlot op. Boven een snelle bevoorrading en de technische afdaling in de mist kon beginnen. Daarna gaat het telkens op en af en ik voelde me zeer goed. na een goede 35km kon ik een gat toerijden naar een groepje van 6 die blijkbaar wat weggereden waren in een afdaling. Na 40km kwam ik bij de supportersclub (Sara, Debbie, Sofie en Toon) die luidkeels riepen dat alles er goed uitzag en ik ongeveer 30e lag. De Col des Ares aansnijden en we waren weg met een man of 3. Bij het terugkeren begin je eigenlijk al 16km voor de top te klimmen, met slechts een korte afdaling tussen. Ik kwam vrij snel in een mooi ritme. Bij het begin van de effectieve klim (nog zo'n 8km te gaan) zag ik mijn Spaanse vriend op 50m hangen. 8km verder lag hij op een goede 400m. Goed gedoseerd dus. De afdaling afvliegen, en de laatste 8km vooral drinken en focussen op het komende lopen.
In de tweede wissel bleek ik op 1'30 van Loïc te liggen. Er moest dus iets niet kloppen. En inderdaad, na 3km lopen stond hij aan de kant met krampen. Heel jammer voor hem! Gelukkig heeft hij nog enkele wedstrijden om dit even recht te zetten (komt wel ok Loïc!). Ik kwam opnieuw in een goed ritme en werkte de 15km (of waren het er 14,5 of 16?, niemand die het weet) af zonder verder te forceren. Ik haalde een aantal atleten bij en 1 zeer snelle Spanjaard vloog mij ook nog voorbij. Netto haalde ik er 3 bij en schoof zo op van plaats 25 naar 22. Een mooie uitslag vind ik, na de pittige trainingsweek. Met mijn tijd van 4u43'37 ben ik ook tevreden.
Deze wedstrijd was ideaal om te testen waar we staan. Nu verder trainen richting Gérardmer. Zaterdag doe ik het kwartje in Berlare mee, de week erop Damme-Brugge (als training, want de dag voordien trouwt mijne maat Thomas met zijn Emma) en op 18 augustus nog een stratenloopje in Zottegem. Ik sluit het seizoen dus af in Gérardmer waar ik eens zal testen wat ik waard ben op de 3/4e afstand. Ik kijk er al naar uit!!!
Ook nog even vermelden dat de anderen het zeer goed deden: Olli4 werd 43e en verbaasde iedereen met zijn 4u59'36. Stijn was zich al aan het opmaken voor een felle eindspurt, maar een kramp besliste er anders over. Hij werd uiteindelijk 49e in 5u01. Kort daarop volgde Stefaan in 5u04. De broers reden in het begin van de week hun eerste col op!! Op de Marc Herremans Classic zullen ze alleszins beter tot hun recht komen!
zondag dus MHC, waar ik langs de kant zal staan als coach. Aan al mijn mannen (en vrouwen): geef er maar een lap op!
Afstanden waren 9km lopen (type bergloop, met 2 mooie klimmetjes en een pittige afdaling), daarna 85km fietsen met 2 x Col de Menté, om te eindigen met 15km lopen (laat ons zeggen: heuvelachtig, maar toch vrij technisch).
Samen met Stijn stond ik op de 4e lijn aan de start in Fos, om zo een rustige start te nemen. Na een rustige kilomter konden beginnen klimmen. Loïc was al vertrokken. Stijn en ik liepen ongeveer samen. Gecontroleerd begon ik te klimmen. In het 1e lopen wou ik vooral niet teveel energie verliezen. Een korte afdaling zorgde ervoor dat ik wat uitliep op Stijn en zo liepen we apart de tweede beklimming. Boven in het dorpje Melles konden we een steile afdaling aansnijden. Even verder stond er al iemand geparkeerd met kramp in de hamstrings. Goed begin! Nadien behield ik mijn positie zonder te forceren en liep de wisselzone in na 32'18. Dit in zowat 32e positie.
Hup fietske op en de eerste 7-8km rustig warmdraaien (en toch al iemand inhalen?). Eens de brug over lag de Col de Menté een eerste keer te wachten. 2 mannen vlogen ons voorbij (tot straks!) en samen met 1 Spanjaard (zo'n echt klimmerstype) reed ik (op reglementaire afstand) de klim vlot op. Boven een snelle bevoorrading en de technische afdaling in de mist kon beginnen. Daarna gaat het telkens op en af en ik voelde me zeer goed. na een goede 35km kon ik een gat toerijden naar een groepje van 6 die blijkbaar wat weggereden waren in een afdaling. Na 40km kwam ik bij de supportersclub (Sara, Debbie, Sofie en Toon) die luidkeels riepen dat alles er goed uitzag en ik ongeveer 30e lag. De Col des Ares aansnijden en we waren weg met een man of 3. Bij het terugkeren begin je eigenlijk al 16km voor de top te klimmen, met slechts een korte afdaling tussen. Ik kwam vrij snel in een mooi ritme. Bij het begin van de effectieve klim (nog zo'n 8km te gaan) zag ik mijn Spaanse vriend op 50m hangen. 8km verder lag hij op een goede 400m. Goed gedoseerd dus. De afdaling afvliegen, en de laatste 8km vooral drinken en focussen op het komende lopen.
In de tweede wissel bleek ik op 1'30 van Loïc te liggen. Er moest dus iets niet kloppen. En inderdaad, na 3km lopen stond hij aan de kant met krampen. Heel jammer voor hem! Gelukkig heeft hij nog enkele wedstrijden om dit even recht te zetten (komt wel ok Loïc!). Ik kwam opnieuw in een goed ritme en werkte de 15km (of waren het er 14,5 of 16?, niemand die het weet) af zonder verder te forceren. Ik haalde een aantal atleten bij en 1 zeer snelle Spanjaard vloog mij ook nog voorbij. Netto haalde ik er 3 bij en schoof zo op van plaats 25 naar 22. Een mooie uitslag vind ik, na de pittige trainingsweek. Met mijn tijd van 4u43'37 ben ik ook tevreden.
Deze wedstrijd was ideaal om te testen waar we staan. Nu verder trainen richting Gérardmer. Zaterdag doe ik het kwartje in Berlare mee, de week erop Damme-Brugge (als training, want de dag voordien trouwt mijne maat Thomas met zijn Emma) en op 18 augustus nog een stratenloopje in Zottegem. Ik sluit het seizoen dus af in Gérardmer waar ik eens zal testen wat ik waard ben op de 3/4e afstand. Ik kijk er al naar uit!!!
Ook nog even vermelden dat de anderen het zeer goed deden: Olli4 werd 43e en verbaasde iedereen met zijn 4u59'36. Stijn was zich al aan het opmaken voor een felle eindspurt, maar een kramp besliste er anders over. Hij werd uiteindelijk 49e in 5u01. Kort daarop volgde Stefaan in 5u04. De broers reden in het begin van de week hun eerste col op!! Op de Marc Herremans Classic zullen ze alleszins beter tot hun recht komen!
zondag dus MHC, waar ik langs de kant zal staan als coach. Aan al mijn mannen (en vrouwen): geef er maar een lap op!
vrijdag 27 juli 2007
Wedstrijdverslagen
Na de Half Ironman van Zürich nam ik een korte rustperiode. Momenteel ben ik weer wat volume aan het trainen in functie van mijn volgende wedstrijden (waarover later meer).
Voor een verslag van mijn eerste seizoenshelft:Mijn eerste seizoenshelft stond volledig in het teken van de Halve Triatlon te Zürich.Deze wedstrijd maakt deel uit van het 70.3 – circuit. Na de winter heb ik vooral de nadruk gelegd op het fietsen. Daar moet immers nog de grootste verbetering komen. Aangezien ik het laatste anderhalf jaar weinig competitie deed, besloten we dan ook om wat wedstrijdjes mee te doen om toch wat competitieritme te hebben. Na een eerste stage met de Ironmanagers in Lanzarote (1 ste week april) nam ik deel aan het Epic Weekend georganiseerd door Wim De Doncker. Op 1 weekend reden we 240 + 220km. We startten in Brasschaat om te eindigen in La Roche met onderweg wat klimmetjes ‘voor de punten’. Ondanks dat ik in goed gezelschap vertoefde met heel wat ervaren Ironman-atleten ging mij dit vrij goed af. Op dag 2 voelde ik de laatste 30km dat het beste eraf was en besloot dan ook maar op eigen tempo uit te bollen.Heel wat atleten waren de weken daarna oververmoeid of gekwetst. Ik voelde mij echter heel goed. Op 22 april startte ik in een wielerwedstrijd van de WAOD, waar ik tot ieders verbazing vrij vlot meedraaide met het peloton. De week erna besloot ik dan ook bij de VWF mee te koersen. Dit keer op een heuvelachtig parcours. Ook hier trok ik goed mijn streng en kon zelfs 1 keer een aanval opzetten (en ook tot de kopgroep rijden). Best plezant.
Na een vermoeiende werkweek liep ik ook de klassieker ‘Dwars door Brugge’ mee. Met mijn 3 looptrainingen in de week kon ik daar niet veel verwachten. Ik had hier niet echt een goed gevoel en liep 48’ 45. Ruim 2 minuten trager dan ik ooit liep (in allicht een superdag, want was toen 12 de).
Op 13 mei stond dan de 1ste triatlon op het menu. De kwart (niet-stayer) van Geel. Na een vrij goed zwemmen bleef ik wat hangen in het fietsen maar kon daarna heel wat plaatsen goed maken in het lopen. Ik liep vrij lang samen met Pieter Vanhee wat vlot ging. Een 16 de plaats in 2u05 was mijn deel.
Daarna vertrok ik voor een tweede (vermoeiende, maar plezante) stage met de Ironmanagers naar Lanzarote. Daar trainden wij goed en zagen ook hoe Luc (Van Lierde) knap tweede werd in de Ironman.Pas terug van woensdag stond me op zaterdag 26 mei nog een laatste testje te wachten te St-Laureins. Bij het zwemmen voelde ik me niet echt fris. Het fietsen ging relatief vlot. Enkel jammer dat ik even miste van parcours (wat me allicht een 6tal plaatsen kostte), maar bon, dit was toch niet mijn piekwedstrijd. Het lopen ging weer heel vlot en zo eindigde ik 23 ste in 1u59’55.
De daarop volgende week werd een rust- en taper week in functie van Zürich. De dagen voor de wedstrijd veel regen, maar op wedstrijddag gelukkig een zalig weertje. Enkel de temperatuur van het water viel nogal tegen (14°C zeiden ze, maar het was toch verdomd heel koud!!). Daarom verminderde de organisatie de zwemafstand van 1900 naar ongeveer 1500 (of 1600?) meter. Soit, na een moeilijk moment na 300m (de koude?) kwam ik in mijn ritme en kan als 35 ste age grouper (69 ste in totaal, want de profs waren 5 minuten eerder gestart) op mijn fiets springen. De eerste 10 relatief vlakke kilometers waren vooral goed om in het ritme te komen en voldoende te drinken. Daarna begon het klimmen. Dat ging heel vlot. Ongeveer halverwege de klim kwam ik bij Karl Van Biervliet. Samen (uiteraard op reglementaire afstand) fietsen we de rest van de klim. Net voor de top ging ik hem voorbij en vatte de snelle afdaling aan. Toen ik omkeek zag ik Karl niet (blijkbaar problemen met zijn wiel, maar hij kon na 5 min verder en afsluiten met een sterke halve marathon). Ik kon mijzelf goed blijven oppeppen en na een goede 30km fietsen riep Olivier me toe dat ik al 49ste overall lag. Ook de tweede ronde verliep heel goed en na een 2u28 fietsen kon ik aan mijn halve marathon beginnen. De eerste van 3 ronden liep ik niet echt soepel. Vooral rug en hamstrings trokken wat tegen. Maar daarna kwam ik beter in mijn ritme. Het lopen ging langs een grindpad langs het meer en daarna door het stadje (kasseien!) met ook een aantal trappen in. Ik kon mijn ritme vrij goed vast houden en met 3 even snelle ronden kon ik mijn halve marathon afronden in 1u21. Totaal tijd was 4u19’12. Ik werd eerst als 34 ste geklasseerd, maar dit zou later gecorrigeerd worden tot 40 ste. In mijn age Group (25-29) werd ik 7 de. De 6 de finishte op enkele seconden van mij (heb dit nooit geweten). Indien ik dit wou had ik mijn ticket voor Florida (WK 70.3) te pakken, maar ik heb dit niet aangenomen. Dit was niet mijn focus voor dit jaar.
Ik was uiteraard heel tevreden met deze wedstrijd. Mijn zwemmen was deftig. Mijn fietsen was heel goed (het toont duidelijk aan dat een zwaardere wedstrijd me beter ligt) en mijn lopen was ok. In de toekomst dus vooral nog meer trainen op vlakke parkoersen, zodat ik ook daar beter uit de verf kom!
Voor een verslag van mijn eerste seizoenshelft:Mijn eerste seizoenshelft stond volledig in het teken van de Halve Triatlon te Zürich.Deze wedstrijd maakt deel uit van het 70.3 – circuit. Na de winter heb ik vooral de nadruk gelegd op het fietsen. Daar moet immers nog de grootste verbetering komen. Aangezien ik het laatste anderhalf jaar weinig competitie deed, besloten we dan ook om wat wedstrijdjes mee te doen om toch wat competitieritme te hebben. Na een eerste stage met de Ironmanagers in Lanzarote (1 ste week april) nam ik deel aan het Epic Weekend georganiseerd door Wim De Doncker. Op 1 weekend reden we 240 + 220km. We startten in Brasschaat om te eindigen in La Roche met onderweg wat klimmetjes ‘voor de punten’. Ondanks dat ik in goed gezelschap vertoefde met heel wat ervaren Ironman-atleten ging mij dit vrij goed af. Op dag 2 voelde ik de laatste 30km dat het beste eraf was en besloot dan ook maar op eigen tempo uit te bollen.Heel wat atleten waren de weken daarna oververmoeid of gekwetst. Ik voelde mij echter heel goed. Op 22 april startte ik in een wielerwedstrijd van de WAOD, waar ik tot ieders verbazing vrij vlot meedraaide met het peloton. De week erna besloot ik dan ook bij de VWF mee te koersen. Dit keer op een heuvelachtig parcours. Ook hier trok ik goed mijn streng en kon zelfs 1 keer een aanval opzetten (en ook tot de kopgroep rijden). Best plezant.
Na een vermoeiende werkweek liep ik ook de klassieker ‘Dwars door Brugge’ mee. Met mijn 3 looptrainingen in de week kon ik daar niet veel verwachten. Ik had hier niet echt een goed gevoel en liep 48’ 45. Ruim 2 minuten trager dan ik ooit liep (in allicht een superdag, want was toen 12 de).
Op 13 mei stond dan de 1ste triatlon op het menu. De kwart (niet-stayer) van Geel. Na een vrij goed zwemmen bleef ik wat hangen in het fietsen maar kon daarna heel wat plaatsen goed maken in het lopen. Ik liep vrij lang samen met Pieter Vanhee wat vlot ging. Een 16 de plaats in 2u05 was mijn deel.
Daarna vertrok ik voor een tweede (vermoeiende, maar plezante) stage met de Ironmanagers naar Lanzarote. Daar trainden wij goed en zagen ook hoe Luc (Van Lierde) knap tweede werd in de Ironman.Pas terug van woensdag stond me op zaterdag 26 mei nog een laatste testje te wachten te St-Laureins. Bij het zwemmen voelde ik me niet echt fris. Het fietsen ging relatief vlot. Enkel jammer dat ik even miste van parcours (wat me allicht een 6tal plaatsen kostte), maar bon, dit was toch niet mijn piekwedstrijd. Het lopen ging weer heel vlot en zo eindigde ik 23 ste in 1u59’55.
De daarop volgende week werd een rust- en taper week in functie van Zürich. De dagen voor de wedstrijd veel regen, maar op wedstrijddag gelukkig een zalig weertje. Enkel de temperatuur van het water viel nogal tegen (14°C zeiden ze, maar het was toch verdomd heel koud!!). Daarom verminderde de organisatie de zwemafstand van 1900 naar ongeveer 1500 (of 1600?) meter. Soit, na een moeilijk moment na 300m (de koude?) kwam ik in mijn ritme en kan als 35 ste age grouper (69 ste in totaal, want de profs waren 5 minuten eerder gestart) op mijn fiets springen. De eerste 10 relatief vlakke kilometers waren vooral goed om in het ritme te komen en voldoende te drinken. Daarna begon het klimmen. Dat ging heel vlot. Ongeveer halverwege de klim kwam ik bij Karl Van Biervliet. Samen (uiteraard op reglementaire afstand) fietsen we de rest van de klim. Net voor de top ging ik hem voorbij en vatte de snelle afdaling aan. Toen ik omkeek zag ik Karl niet (blijkbaar problemen met zijn wiel, maar hij kon na 5 min verder en afsluiten met een sterke halve marathon). Ik kon mijzelf goed blijven oppeppen en na een goede 30km fietsen riep Olivier me toe dat ik al 49ste overall lag. Ook de tweede ronde verliep heel goed en na een 2u28 fietsen kon ik aan mijn halve marathon beginnen. De eerste van 3 ronden liep ik niet echt soepel. Vooral rug en hamstrings trokken wat tegen. Maar daarna kwam ik beter in mijn ritme. Het lopen ging langs een grindpad langs het meer en daarna door het stadje (kasseien!) met ook een aantal trappen in. Ik kon mijn ritme vrij goed vast houden en met 3 even snelle ronden kon ik mijn halve marathon afronden in 1u21. Totaal tijd was 4u19’12. Ik werd eerst als 34 ste geklasseerd, maar dit zou later gecorrigeerd worden tot 40 ste. In mijn age Group (25-29) werd ik 7 de. De 6 de finishte op enkele seconden van mij (heb dit nooit geweten). Indien ik dit wou had ik mijn ticket voor Florida (WK 70.3) te pakken, maar ik heb dit niet aangenomen. Dit was niet mijn focus voor dit jaar.
Ik was uiteraard heel tevreden met deze wedstrijd. Mijn zwemmen was deftig. Mijn fietsen was heel goed (het toont duidelijk aan dat een zwaardere wedstrijd me beter ligt) en mijn lopen was ok. In de toekomst dus vooral nog meer trainen op vlakke parkoersen, zodat ik ook daar beter uit de verf kom!
donderdag 26 juli 2007
Sterke prestaties van mijn atleten afgelopen weekend
Dit weekend stonden er verschillende wedstrijden op het menu.
In Stein (3km zwemmen - 110km fietsen - 30km lopen) waren er 3 Ironmanagers aan de slag:
Olivier Cornelis toonde zijn vooruitgang in het fietsen, en bewees opnieuw dat lopen zijn sterkste punt is: 32e in 6u33'53
Marc Verbeeck zwom zonder forceren. Hij kwam als 5e uit het water. Daarna was ook hier de vooruitgang in het fietsen merkbaar. De laatste loopronde was nog zwaar maar toch een mooi resultaat: 88e in 7u18'30
Hans Cami tenslotte was de hele week onzeker nadat een paard op zijn voet plaatsnam. Daardoor werd het lopen uiteraard zeer zwaar. Meer op karakter dan op souplesse sleepte hij toch een mooie 146e plaats (8u09'04) in de wacht.
In Brasschaat ook heel wat Ironmanagers. Op het EK lange afstand was Jo simoens onze snelste man in 4u57'19. Kort daarop volgde Frank Vanleenhove in 5u09'13. Voor Frank een hele opsteker na wat blessure perikelen.
Daarna volgde nog Bart Verbraeken in 5u15'52. Slecht nieuws voor Pieter Auwaerts: hij moest opgeven met een lekke band. Revanche dus op de Marc Herremans Classic. Hetzelfde geldt voor Jean Deloddere, die niet kon starten na zijn spectaculaire valpartij in Brugge.
In Nice kregen we ook een Ironmanager aan de start. Jeroen Van Cauwelaert komt zelden naar training. Daar is een goede reden voor: hij woont namelijk in Dallas, USA. Afgelopen weekend werkte hij zijn eerste Ironman af. 13u10'30 is een mooi resulaat op de zware Ironman in Nice. Een dikke proficiat!
In Stein (3km zwemmen - 110km fietsen - 30km lopen) waren er 3 Ironmanagers aan de slag:
Olivier Cornelis toonde zijn vooruitgang in het fietsen, en bewees opnieuw dat lopen zijn sterkste punt is: 32e in 6u33'53
Marc Verbeeck zwom zonder forceren. Hij kwam als 5e uit het water. Daarna was ook hier de vooruitgang in het fietsen merkbaar. De laatste loopronde was nog zwaar maar toch een mooi resultaat: 88e in 7u18'30
Hans Cami tenslotte was de hele week onzeker nadat een paard op zijn voet plaatsnam. Daardoor werd het lopen uiteraard zeer zwaar. Meer op karakter dan op souplesse sleepte hij toch een mooie 146e plaats (8u09'04) in de wacht.
In Brasschaat ook heel wat Ironmanagers. Op het EK lange afstand was Jo simoens onze snelste man in 4u57'19. Kort daarop volgde Frank Vanleenhove in 5u09'13. Voor Frank een hele opsteker na wat blessure perikelen.
Daarna volgde nog Bart Verbraeken in 5u15'52. Slecht nieuws voor Pieter Auwaerts: hij moest opgeven met een lekke band. Revanche dus op de Marc Herremans Classic. Hetzelfde geldt voor Jean Deloddere, die niet kon starten na zijn spectaculaire valpartij in Brugge.
In Nice kregen we ook een Ironmanager aan de start. Jeroen Van Cauwelaert komt zelden naar training. Daar is een goede reden voor: hij woont namelijk in Dallas, USA. Afgelopen weekend werkte hij zijn eerste Ironman af. 13u10'30 is een mooi resulaat op de zware Ironman in Nice. Een dikke proficiat!
Iets uitgebreider verslag van de vakantiestage
Op donderdagavond vertrokken Sara en ik al naar het zuiden, om zo optimaal te kunnen profiteren van onze vrije dagen. Na een nachtrust halverwege stonden we rond 15u in Luchon, waar de warmte ons wat overviel. Na een losloopje in de bossen boven Luchon werden we super vriendelijk ontvangen bij Sarah (vriendin van de Veldies) en Laurent, waar we een toffe avond beleefden.
Op zaterdag zat ik om 7u al met Laurent op de fiets. Hij was de ideale gids. Niet enkel voor deze training, maar ook om de lokaties te helpen zoeken voor alle trainingen die ik de komende week wou afwerken (met de andere mannen). Na de training namen Sara, Sarah en ikzelf de rugzak en trokken de bergen in voor een pittige wandeling. Schitterende omgeving!! 's Avonds zetten we ons tentje op en beleefden een wilde nacht (door de storm :) ). Zondag heel vroeg opstaan (prachtige ochtenfoto met 3 heel frisse mensen volgt) en stapten rustig naar beneden. Daar schreef ik me in voor 'La Crémaillère'. Deze bergloop was ik toevallig tegen gekomen en het leuk me wel een leuke training/uitdaging. In tegenstelling tot de berglopen waar ik reeds aan deelnam was het stijgingspercentage niet 10% maar wel 20% met een maximum van 28%. Pittige kost dus. Met mijn 56'37 over 5,5km eindigde ik 27e op een 250 deelnemers. Leuke, maar vooral zware ervaring. Ik was blij toen ik de vrouwen (en honden) boven zag. Gelukkig mocht ik met de lift naar beneden.
In de namiddag kwamen de Veldies (Stijn en Debbie, Stefaan en Toon :) ) en Olivier en Sofie ook toe. We trokken naar een meertje. De vrouwtjes om te aperitieven en wij om los te zwemmen en los te lopen.
Op maandag stond de eerste goede training op het programma. Met zijn vijven vertrokken we in St-Girons om een groot deel van een Tourrit af te werken. Toon keerde na een uurtje terug (als basketter zat hij voor de eerste keer op een koersfiets, maar toonde toch zijn uithoudingsvermogen!!) en ook Stijn (die wat ziekjes was) sloeg na 2 cols huiswaarts in. Na de Portet d'Aspet en de Col de Menté was de Port de Balès een zware brok. We waren dan ook blij dat we richting Luchon mochten afdalen. Mooie training in een prachtige omgeving!!
Op dinsdag een plezante looptraining met wat langere tempo's bij le Mourtis. Hier liepen we constant bergop en bergaf. Goede krachttraining met toch lichte stijfheid tot gevolg (voor de één al wat meer dan voor de andere). In de namiddag nog een zwemsessie in een meer. Toch wel veel aangenamer in zo'n schitterende omgeving zwemmen dan in de Blaarmeersen hoor!
Op woensdag hadden we een verkenning van het fietsparcours van de duatlon gepland. Af en toe in de mist beklommen we de Col de Menté langs beide zijden en merkten dat het parcours (inderdaad, wat had je gedacht) geen meter vlak was. Maar wel een schitterende lus!! Na het fietsen nog wat loslopen en we waren klaar om naar de thermen te gaan. Wat hammam, jacuzzi,... is zowel voor lichaam als geest zalig. En Sara was blij dat ze mij voor een hele middag voor haar had!!
Op donderdag een looptraining en losfietsen (doet wel deugd om ook eens vlak te fietsen) met een wandeling er bovenop.
Op vrijdag waren Loïc en Tinneke ook aangekomen. Terwijl zij nog wat uitsliepen en later ook de Thermen bezochten gingen wij voor een lange zwemtraining naar het Lac de Loudenvielle. Ideaal, maar in het begin wel wat frisjes. De canyoning erna cancelden we, zodat het een relatief luie namiddag werd. Kan ook eens deugd doen.
Op zaterdag enkel wat loslopen-wandelen op het eerste en tweede loopparcours. Gene zever, echt berglopen (maar wel plezant uiteraard!!)
Op zondag dan de wedstrijd: hier kom ik apart op terug. Ik kan wel al zeggen dat ik met mijn 22e plaats in 4u43'37 heel tevreden was!!!
Op zaterdag zat ik om 7u al met Laurent op de fiets. Hij was de ideale gids. Niet enkel voor deze training, maar ook om de lokaties te helpen zoeken voor alle trainingen die ik de komende week wou afwerken (met de andere mannen). Na de training namen Sara, Sarah en ikzelf de rugzak en trokken de bergen in voor een pittige wandeling. Schitterende omgeving!! 's Avonds zetten we ons tentje op en beleefden een wilde nacht (door de storm :) ). Zondag heel vroeg opstaan (prachtige ochtenfoto met 3 heel frisse mensen volgt) en stapten rustig naar beneden. Daar schreef ik me in voor 'La Crémaillère'. Deze bergloop was ik toevallig tegen gekomen en het leuk me wel een leuke training/uitdaging. In tegenstelling tot de berglopen waar ik reeds aan deelnam was het stijgingspercentage niet 10% maar wel 20% met een maximum van 28%. Pittige kost dus. Met mijn 56'37 over 5,5km eindigde ik 27e op een 250 deelnemers. Leuke, maar vooral zware ervaring. Ik was blij toen ik de vrouwen (en honden) boven zag. Gelukkig mocht ik met de lift naar beneden.
In de namiddag kwamen de Veldies (Stijn en Debbie, Stefaan en Toon :) ) en Olivier en Sofie ook toe. We trokken naar een meertje. De vrouwtjes om te aperitieven en wij om los te zwemmen en los te lopen.
Op maandag stond de eerste goede training op het programma. Met zijn vijven vertrokken we in St-Girons om een groot deel van een Tourrit af te werken. Toon keerde na een uurtje terug (als basketter zat hij voor de eerste keer op een koersfiets, maar toonde toch zijn uithoudingsvermogen!!) en ook Stijn (die wat ziekjes was) sloeg na 2 cols huiswaarts in. Na de Portet d'Aspet en de Col de Menté was de Port de Balès een zware brok. We waren dan ook blij dat we richting Luchon mochten afdalen. Mooie training in een prachtige omgeving!!
Op dinsdag een plezante looptraining met wat langere tempo's bij le Mourtis. Hier liepen we constant bergop en bergaf. Goede krachttraining met toch lichte stijfheid tot gevolg (voor de één al wat meer dan voor de andere). In de namiddag nog een zwemsessie in een meer. Toch wel veel aangenamer in zo'n schitterende omgeving zwemmen dan in de Blaarmeersen hoor!
Op woensdag hadden we een verkenning van het fietsparcours van de duatlon gepland. Af en toe in de mist beklommen we de Col de Menté langs beide zijden en merkten dat het parcours (inderdaad, wat had je gedacht) geen meter vlak was. Maar wel een schitterende lus!! Na het fietsen nog wat loslopen en we waren klaar om naar de thermen te gaan. Wat hammam, jacuzzi,... is zowel voor lichaam als geest zalig. En Sara was blij dat ze mij voor een hele middag voor haar had!!
Op donderdag een looptraining en losfietsen (doet wel deugd om ook eens vlak te fietsen) met een wandeling er bovenop.
Op vrijdag waren Loïc en Tinneke ook aangekomen. Terwijl zij nog wat uitsliepen en later ook de Thermen bezochten gingen wij voor een lange zwemtraining naar het Lac de Loudenvielle. Ideaal, maar in het begin wel wat frisjes. De canyoning erna cancelden we, zodat het een relatief luie namiddag werd. Kan ook eens deugd doen.
Op zaterdag enkel wat loslopen-wandelen op het eerste en tweede loopparcours. Gene zever, echt berglopen (maar wel plezant uiteraard!!)
Op zondag dan de wedstrijd: hier kom ik apart op terug. Ik kan wel al zeggen dat ik met mijn 22e plaats in 4u43'37 heel tevreden was!!!
vrijdag 20 juli 2007
Stage in Luchon
Sedert vorige week vrijdag ben ik op vakantiestage in Luchon. De dagen waren al goed gevuld met onder andere een bergloop (waarover later meer), een deel van de l'Etape du Tour en enkele mooie fiets - en looptrainingen. Ik ben hier samen met Olivier Cornelis en de broers Veldeman (en de vriendinnen). Zondag nemen we hier deel aan de Duathlon de Val d'Aran. Een zeer zware wedstrijd met een fietsrit over 85km met 2x de Col de Menté. Meer nieuws volgt alleszins.
donderdag 12 juli 2007
Drukke week en enkele knappe prestaties
Vorige week was een drukke week. Trainen gebeurde tussendoor. Maar dergelijke weken doen je wel beseffen dat tijd vrijmaken om te sporten niet altijd gemakkelijk is, maar toch enorm veel voldoening geeft.
Tijdens deze drukke week ook enkele knappe prestaties. Peter Vermeulen had keihard getraind voor de Ironman van Frankfurt. Met een persoonlijke besttijd van 10u30 stond hij aan de start. Na de aankomst was hij uiteraard zeer tevreden met zijn 9u36. Zijn zwemmen was goed zonder meer. In het fietsen kon hij heel wat minuten goed maken om na een zware marathon (aan opkomende maagproblemen moeten we nog iets doen) te finishen in een zeer scherpe besttijd. Tevreden atleet en tevreden trainer dus.
Die dag was ik (tegen de wind in) van Gent naar Westende gefietst met de broertjes Veldeman. Leuk en pittig ritje, dat gevolgd werd door een portie zeezwemmen. Gelukkig was Geert er om ons te begeleiden in het wilde water.
Een week later stond er de SP van Kortrijk op het programma. Heel wat atleten deden het hier heel goed. Mark Boeykens debuteerde hier met onmiddellijk een zeer sterke prestatie. Bij een niet-stayerwedstrijd zal hij nog veel meer voordeel halen uit zijn enorme fietscapaciteiten. Op naar meer dus!!!
Ondertussen is de week al weer goed gevorderd en kijk ik uit naar een weekje Pyreneeën. Samen met de broers Veldeman en Olli Cornelis gaan we daar goed trainen en afsluiten met de prachtige Duathlon Val d'Aran. Ik vertrek iets vroeger en neem komende zondag ook al deel aan een plaatselijke bergloop. Verslag volgt uiteraard!
Tijdens deze drukke week ook enkele knappe prestaties. Peter Vermeulen had keihard getraind voor de Ironman van Frankfurt. Met een persoonlijke besttijd van 10u30 stond hij aan de start. Na de aankomst was hij uiteraard zeer tevreden met zijn 9u36. Zijn zwemmen was goed zonder meer. In het fietsen kon hij heel wat minuten goed maken om na een zware marathon (aan opkomende maagproblemen moeten we nog iets doen) te finishen in een zeer scherpe besttijd. Tevreden atleet en tevreden trainer dus.
Die dag was ik (tegen de wind in) van Gent naar Westende gefietst met de broertjes Veldeman. Leuk en pittig ritje, dat gevolgd werd door een portie zeezwemmen. Gelukkig was Geert er om ons te begeleiden in het wilde water.
Een week later stond er de SP van Kortrijk op het programma. Heel wat atleten deden het hier heel goed. Mark Boeykens debuteerde hier met onmiddellijk een zeer sterke prestatie. Bij een niet-stayerwedstrijd zal hij nog veel meer voordeel halen uit zijn enorme fietscapaciteiten. Op naar meer dus!!!
Ondertussen is de week al weer goed gevorderd en kijk ik uit naar een weekje Pyreneeën. Samen met de broers Veldeman en Olli Cornelis gaan we daar goed trainen en afsluiten met de prachtige Duathlon Val d'Aran. Ik vertrek iets vroeger en neem komende zondag ook al deel aan een plaatselijke bergloop. Verslag volgt uiteraard!
woensdag 20 juni 2007
Triatlon Brugge
Na een drukke wedstrijdperiode voor mezelf (ik kom hier later op terug) stond afgelopen zaterdag de triatlon van Brugge op het programma. Hier namen maar liefst 60 van mijn atleten aan deel.
Ze deden het allemaal uitstekend. Voor sommigen was het hun eerste kwart, voor anderen betekende Brugge een serieuze sprong voorwaarts in vergelijking met vorig jaar.
Nu las ik voor hen een relatieve rustweek in, waarna wordt opgebouwd naar de Marc Herremans Classic in Antwerpen. Dit is het grote doel van dit jaar: een halve triatlon!!
We kijken er naar uit
Ze deden het allemaal uitstekend. Voor sommigen was het hun eerste kwart, voor anderen betekende Brugge een serieuze sprong voorwaarts in vergelijking met vorig jaar.
Nu las ik voor hen een relatieve rustweek in, waarna wordt opgebouwd naar de Marc Herremans Classic in Antwerpen. Dit is het grote doel van dit jaar: een halve triatlon!!
We kijken er naar uit
zaterdag 16 juni 2007
Welkom op mijn nieuwe website!!
Na een jaar van minder trainen heb ik sinds september de draad terug opgenomen. Aangezien mijn oude site al lange tijd geen update meer kreeg, heb ik dan ook maar besloten deze nieuwe site te maken. Er is nog wat werk aan, maar hopelijk kunnen jullie mij hier opnieuw volgen!
Abonneren op:
Posts (Atom)