Zurich en de next weeks

Het is hier een tijdje stil geweest.
Terwijl vele atleten na hun Ironman een korte rustpauze inlassen, peppen andere atleten zich dan weer op voor de Marc Herremans Classic of Eupen van komend weekend.

Naast de triestige vaststelling dat dergelijke evenementen knal op dezelfde datum vallen, zullen we allicht 2 mooie wedstrijden krijgen.
Ik zal zelf in Antwerpen de Ironmanagers naar voor schreeuwen en dan zal ik wel in verbinding staan om te horen hoe de dames en heren het er in Eupen vanaf brengen.

Maar eerst nog even terug naar IM Zürich.
Voor een aantal clubgenoten hun eerste IM !!! Heel wat verslagjes vind je hier terug.
Normaal gezien was het de bedoeling dat ik een verslagje van langs de zijlijn schreef, maar een 10-tal enthousiaste Ironmanagers, een bordje met 'nog 5 startplaatsen' en een gevoel van 'waarom niet?', zorgden ervoor dat ik zelf uiteindelijk ook aan de start stond.
Geen stress, niets te verliezen en enkel uit op genieten. En dat was het ook: de eerste keer Heartbreak Hill was gewoon kicken! Door de mensenzee naar boven als een echte TdF-held. Super!!
Daarvoor had ik al een degelijke zwemtijd neergezet met een snelle wissel en we waren vertrokken voor de 180km. Met een vlotter gevoel dan vorig jaar (in natuurlijk iets beter weer :) ) reed ik naar 5u00, waar ik zeker tevreden mee was.
In de afsluitende marathon voelde ik dat ik wat friste ontbrak, maar met een eindtijd van 9u12 mag ik niet ontevreden zijn!
Het was niet ideaal, maar ik heb wel afgesloten met een goed gevoel, en dat was ook de bedoeling.

Dat ik dus niet naar hawaii ga, staat nu dus vast. Het is spijtig, maar er zijn ergere dingen in het leven. Ik werk rustig verder en ben ervan overtuigd dat ook dat wel goedkomt. De grens van 9u komt dichterbij, dus daar gaan we dan ook voor.

De planning voor het najaar krijgt stilaan ook vorm.
Beginnen doen we alvast komende zaterdag. aangezien ik al een tijdje ingeschreven ben voor Berlare, kom ik ook aan de start. Of ik volledig hersteld ben, zullen we ter plaatse wel zien. Indien dit niet het geval is, offer ik mij volledig op voor de Veldies, en die kunnen nogal lopen naar het schijnt :).

Op naar zaterdag Berlare en zondag hopelijk een topdag over de ganse lijn.

We kijken er naar uit!!

ciao
t

Ironman gekte en nog wat meer

De coach motiveert zijn atleet/atlete, of is het omgekeerd?

Wel, het feit dat ik zowel coach als atleet ben, maakt dat beiden kunnen.
Het is uiteraard zo dat ik zoveel mogelijk mijn atleten probeer te motiveren, te sturen, af te remmen wanneer nodig,…
Maar wanneer ikzelf wat in de put zit, dan kunnen wat leuke prestaties van mijn atleten mijn motivatie weer opkrikken! Het was afgelopen weekend dan ook weer een druk gevuld sportweekend!!

En terwijl ik vandaag Armstrong net het geel zag missen (deze Tour wordt de max!), is het straks alweer tijd voor Ironman Zürich, waar opnieuw een aantal Ironmanagers aan de start staan van hun debuut op de IM!!

Maar eerst dus afgelopen weekend.

Hieronder een beknopt overzicht:

Klagenfurt
In Oostenrijk wou Dominic zijn eerste Ironman afwerken! En hoe… met een schitterende 9u02 werd hij niet alleen 2e in zijn age Group (na Joury Gokel!), maar pakte hij ook zijn ticket voor Hawaii. SMO dus met 2 naar Hawaii. Het groepje dikt altijd maar aan!

Frankfurt
In Frankfurt deed Filip een hele mooie wedstrijd. Hawaii zat ook in zijn hoofd maar met 9u35 kwam hij 10’ te kort. Volgend jaar nieuwe poging!!
Michel deed dan weer een hele straffe wedstrijd. Twijfel lijkt logisch bij een atleet, maar bij deze werd aangetoond dat dit ongegrond was en dat hij een mooie vooruitgang boekte. De 10u grens komt dichterbij!!

Wevelgem
Jesse komt van ver. Na een aanslepende blessure en oververmoeidheid kwam hij bij mij terecht. We bouwen traag op, heel traag (vaak te traag naar zijn goesting) maar langzamerhand kwam hij erdoor en begon progressie te maken. Na 2 koerskes stond afgelopen weekend de eerste duatlon op het programma. 3e overall en snelste fietstijd. Een mooie beloning! We beseffen uiteraard dat we er nog niet zijn, maar dit is een mooie stap.

Ook Filiep deed er een mooie wedstrijd en zette na een val enkele weken terug weer een mooie stap voorwaarts.
Ruben was er ook weer bij en is eveneens perfect op schema voor de volgende doelen!!

Chaumont
Joerie pakte er de overwinning in deze tijdritformule. Na ziekte en een rustperiode is de voorbereiding op Zofingen definitief begonnen!

Zermatt
Olivier Vanhoutteghem liep een mooie marathon!! Na een overstap van marathonloper naar triatleet (watch him!!) liep hij de Zermatt marathon als 21e uit. Na een leuke wandeling op donderdag  kon hij met stijve beentjes beginnen, maar deed het meer dan uitstekend. Dat ziet er dus goed uit voor de MHC.

Montagn’Hard
Jeroen is een Ironmanager die in Dallas (USA) woont. Na Ironman Nice in ’07 en vorig jaar Ironman Florida wou hij eens iets anders doen. Jeroen heeft familie wonen in de Alpen en ze maakten hem zo zot om een 105km lange trail te doen. Zondag was het zover….

Allemaal leuke prestaties dus, die de coach blij en trots maken, en doen inzien wat voor leuke sporten die uithoudingssporten wel niet zijn!!

Als ik dan denk dat een Torbjorn Sindballe vroegtijdig zijn carrière moet afbreken, dan prijs ik mij gelukkig dat ik daarpas een training kon afwerken. Het kan soms deugd doen hé!
En vergeet het niet: enjoy it!!

Ciao
t

Vreugde en verdriet in Nice

Voilà, mijn hoofddoel van dit voorseizoen zit erop! Het is niet geweest zoals ik het gehoopt had, maar allicht heb ik hier wel weeral heel wat uit geleerd.
Omdat het niet allemaal tegenviel, wil ik toch even beginnen met het goede nieuws.
Met 7 Ironmanagers aan de start + 2 individuele atleten + Michael en Frederik + mezelf, waren we sowieso al goed vertegenwoordigd.

Van Ironmanagers zijde deden ze het alle 7 super. 4 stonden voor hun vuurdoop en deden het voortreffelijk in de zware omstandigheden. De andere 3 gebruikten hun ervaring van vorig jaar en zorgden voor een feestje! Ik was oprecht super blij voor hen!!
Ben stond ook voor zijn eerste Ironman en zag op het einde af, maar was zo gelukkig aan de meet!!!
Johan deelde dan weer zijn wedstrijd heel goed in en deed het ook prima! Super dus.
Frederik stond voor zijn debuut en voor zijn afscheid en pakte die kans met 2 handen aan. Altijd in de voorste gelederen rondde hij de warme dag af als 14e!!

De 2 pechvogels waren Michael en ik, Michael was nochtans aan een schitterende race bezig, tot hij plots leeg zat. We bekijken eerst rustig wat de oorzaak hiervan was!

En dan komen we uiteindelijk bij mij.
De voorbereiding was goed geweest. Ook de laatste dagen konden we ons in alle rust voorbereiden bij Raf. Daarna trokken we dan naar het veel drukkere en chaotischere Nice. Ik voelde mij goed, relax, en klaar voor de strijd.

Ook voor de start niet al te veel stress en ik koos een plekje bij de mannen van 1u05 om zo toch relatief vlot over het keienstrand richting water te dokkeren.
Eens de start gegeven was ik relatief vlot weg. Wat duw - en trekwerk hier en daar, maar het viel al bij al mee. Wat mij het meeste opviel was dat we volgens mijn gevoel zeer scheef zwommen. We zwommen weg van de boei om er dan toch naar toe te zwemmen. De meute was natuurlijk te groot om die omweg niet te volgen, maar vond dat nogal raar en kon dan ook niet echt besluiten of ik goed bezig was. Na 2,4km even uit het water en dan iets rustiger (groep wat uitgedund) zwemmen richting Swim Finish. Ik zag 57"40 staan na het zwemmen en ging voor een vlotte wissel.

Eens de fiets op zat ik onmiddellijk in een vrij goed ritme en reed toen blijkbaar ongeveer 45e. Na een km of 6 kwam Michael voorbij. Ik liet die wijselijk gaan na enkele kilometers. Ik wou echt mijn eigen tempo rijden.

Na 20km begint de eerste klim en daar val ik bij een Pro die bergop een mooi tempo rijdt. Ideaal en zo rijden we verder tot in Vence waar er af en toe iemand over komt en ik ook af en toe iemand inhaal. Net voor de eerste serieuze afdaling komt er een groepje van 5 voorbij. Die mannen knallen naar beneden en ik volg op een afstand maar bij het begin van de klim ga ik er gemakkelijk weer naartoe.

We zijn nu begonnen aan de lange klim richting Col de l'Ecre. Al eventjes voel ik dat mijn maag niet 100% is, maar ik maak me hier nog niet echt zorgen over. Het is immers nog ver en dat kan snel over gaan. Boven lig ik rond de 35e positie en voel me nog heel goed. Tijdens de afdaling komt de maaglast echter meer en meer opzetten. Het zijn niet echt krampen, maar eerder een gevoel dat alles vast zit en niet werkt zoals het hoort. Ik kan minder eten en drinken dan ik voorzien had en moet vooral water drinken om vocht te kunnen opnemen.

Ik rij rustig verder en besef dat als dit niet overgaat, ik nooit genoeg energie kan binnen krijgen.

Vanaf km 100 besef ik dat ik moet hopen dat het overgaat, want ik kan nu niets meer eten, enkel water gaat er nog in, de rest komt er onmiddellijk weer uit.

Gelukkig is het ook veel bergaf en besluit ik op eigen tempo het fietsen af te ronden en te kijken hoe mijn maag reageert bij het lopen.

Ik forceer niet meer en na 5u24 fietsen stap ik van de fiets. Eens ik begin te lopen verandert de maaglast niet, maar heb ik wel relatief frisse benen. Een eerste ronde in 46' bezorgt me niet veel problemen, en ik probeer veel water en toch ook wat sportdrank binnen te krijgen.

Bij de 2e ronde moet ik het tempo al wat laten zakken en bij de bevoorradingen moet ik stappen om echt zoveel mogelijk binnen te krijgen.

Bij de 3e ronde dan voel ik langzaam maar zeker het licht volledig uit gaan. Het vat is leeg. Het is uiteraard vrij simpel: de maag zit vast en dit gaat niet over. Een Ironman doen op water gaat dus effectief niet. Ik voel zelf ook wel dat ik leeg zit, maar wil op dat moment gewoon heel graag de wedstrijd uitdoen. Ik probeer lopen met wandelen af te wisselen en zo de finish te bereiken. Maar na zo'n 29km ben ik echt te op. Mijn dichtste supporters proberen mij te overtuigen dat dit echt geen zin heeft en dat ik moet stoppen.

Ik ben te leeg om nog eens een rondje af te haspelen dus luister ik naar hun wijze raad en leg mij in het gras. Ironman Nice zit er voor mij hier op.

De volgende dagen is mijn maag nog steeds niet in orde en heb ik allicht ook wel wat last van een zonneslag.

Ik ga mij nu even rustig bezinnen, maar heb nu vooral het gevoel dat ik mij niet heb kunnen verdedigen voor wat ik waard ben.
De warmte zal uiteraard zijn rol gespeeld hebben, maar de last kwam veel te vroeg (rond 8u30 of zo was het echt nog niet zo warm).

Ik ben alweer een ervaring rijker en hoop deze op een volgend tijdstip dan ook te kunnen gebruiken!

ciao
t