2009: Bedankt iedereen en Bedankt sponsors!

Op het einde van het jaar is het altijd leuk om nog eens terug te kijken en iedereen te bedanken. Zowel familie, vrienden, coach als mede-atleten zorgen er elk jaar voor dat we kunnen terugkijken op een jaar vol nieuwe ervaringen. En ondertussen kunnen we plannen smeden voor een nieuw jaar!!

Triatlon is nu niet bepaald de goedkoopste sport. Ik heb het geluk dat ik kan rekenen op enkele sponsors die mij helpen mijn wedstrijdkalender optimaal op te stellen. Gezien ik vaak wedstrijd in België als coach begeleid, moet/mag ik vaak naar het buitenland voor wedstrijden.
Dat zou niet mogelijk zijn zonder de hulp van deze sponsors!

Waarvoor een enorme dikke merci !!!!!

Hieronder overloop ik ze nog eens kort, met ook hun website!

CHAINTEC, gespecialiseerd in onderhoud, is dan ook de oplossing voor uw onderhoudsproblemen. Als productiefirma of dienstverlenende sector is het onmogelijk om alle facetten van de productieketen te beheersen. Uitbesteden van het onderhoud is een belangrijke stap in het beter en kwalitatiever beheren van het productieproces.
www.chaintec.be


MT TRANS staat in voor een optimale dienstverlening met respect voor uw budget en specifieke vragen. Vandaar onze slogan “EEN ANDERE KIJK OP TRANSPORT”.
Door de jaren heen zijn wij ons meer gaan toeleggen op vervoer van niet-standaard goederen. Wij kunnen onze activiteiten dan ook opsplitsen in vaste dagritten en anderzijds express vrachtvervoer van constructies en kraanwagenvervoer. Vaak zijn dit ook goederen die veel voorzichtigheid en vakmanschap vragen (inox constructies, gelakte metalen onderdelen enz. ). Hierdoor richten wij ons dan ook meer tot de metaal-, hout- en bouwsector. www.mttrans.be

VELDEMAN bvba is een KMO die meer dan veertig personen tewerkstelt in de schilderssector.

De zetel is gevestigd te Dendermonde, en er worden projecten uitgevoerd over heel Vlaanderen en Brussel.

De onderneming is van familiale aard en is sinds enkele jaren aan zijn derde generatie toe. Zij groeide uit van een éénmanszaak die werkzaam was in de particulierensector, tot een voor de sector vrij grote zaak die zowel actief is op de projectmarkt als in de particulierensector.

De activiteiten bestaan grotendeels uit traditioneel schilderwerk, maar ook vloerbekleding, zonnewering, gordijnen en brandwerend schilderwerk behoren tot de hoofdactiviteiten. www.veldeman-bvba.be

JORISCO
Is een veilingsbedrijf met ook een online veiling: www.jorisco.be

FUSION
Triatlonkledij van Deense makelij, via RSLab
www.fusion.dk

Bedankt!
Ondertussen lopen ook enkele gesprekken voor 2010, dus hiervan houd ik jullie later op de hoogte!! Geïnteresseerden mogen zich nog altijd melden :)

Ciao
t

Winterpret

Het is de laatste week wat aanpassen voor de sporters! Lopen in de sneeuw is nog mogelijk. Je hebt er wat extra krachttraining bovenop! Voor specifiek sneller werk is het echter uitwijken naar de Topsporthallen of andere alternatieven.
Fietsen op de MTB kan best fun zijn, maar veel langer dan 2u op training is toch redelijk straf. De rollen moeten dus opnieuw bovengehaald worden. Ikzelf hou het bij simpele rollen, maar mijn vader kan iets meer topmateriaal gebruiken voor de rollentrainingen. Ik maakte er dan ook gebruik van om een deel van de Amstel Gold Race te fietsen :)
Zwemmen kunnen we natuurlijk altijd doen, dus als triatleet kan je zeker niet klagen. Voor pure wegfietsers is het wat meer aanpassen, lijkt me.

Vandaag was er ook de Hel van Kasterlee. En Hel was het allicht zeker deze keer! Straffe verhalen verzekerd! Peter deed het uitstekend, maar vond in de 2e run nooit het goede ritme. Op karakter finishen dus, dat is wat deze wedstrijd typeert. Een perfecte voorbereiding werd geheel onverwachts verstoord door paar ziektekiemen in de laatste 2 weken! Spijtig, maar dat geeft ons weer wat stof tot nadenken de volgende dagen.
Alex finishte dan weer heel sterk in zijn 2e hel, terwijl vader en zoon Stefaan en Michiel dit als opstapje naar Zuid-Afrika zagen! Hopelijk daar wat warmer!!
Ook Jozef deed het heel goed in deze Hel!

Zo, geniet nog van de winterpret!

ciao
t

Screening

Vorig weekend werden alle SMO-atleten onderworpen aan een screening. Bij het begin van het seizoen willen we immers ook blessurepreventief werken en zorgen dat de atleten in zo goed mogelijke omstandigheden hun trainingen kunnen afwerken.

Naast de jaarlijkse lactaattesten, regelmatige bloedcontroles en dergelijke werden nu ook krachttesten, biomechanische testing, energetische screening en opmaak van een sportpsychologisch profiel opgemaakt. Hieruit vertrekkend kunnen we voor elke atleet een specifiek programma opstellen !!!

Dat wordt dus een leuke uitdaging!!

Ondertussen heb ik er ook al heel wat evaluatie gesprekken opzitten. De meeste atleten (op alle niveau's) sloten hun seizoen met een goed gevoel af en kijken al uit naar wat 2010 zal brengen. Het wordt weer een hele drukke zomer met heel wat Ironmans op de agenda. Met het invoegen van nieuwe Ironman Regensburg en doordat wij met de Ironmanagers richting Marmotte trekken, komen we op volgende drukke agenda:
- 27 juni: Nice
- 18 juli: Roth
- 25 juli: MHC + Zurich
- 1 aug: Regensburg + UK
- 7 aug: Norseman
- 15 aug: Kopenhagen

Vanzelfsprekend kan ik er niet overal bij zijn, maar het is plezant om zien dat iedereen geniet van het opmaken van de planning en het maken van de goede voornemens!!

De inschrijvingen voor de stage in maart lopen ondertussen ook binnen, dus hopelijk wordt ook dit opnieuw een leuke ervaring!!

ciao
t

Uitnodiging stage Tim-e-coach

Triatlon stage van 13 tot 20 maart 2010 in Empuriabrava, Spanje,
in samenwerking met FlowTrack.


Waarop mag je rekenen?
halfpension op basis van dubbele kamer, met ontbijtbuffet en diner in buffetvorm (1/2e liter water of 1/4e wijn inbegrepen)
transport van en naar het hotel
transport van hotel naar zwembad (overdekt)
begeleide fietstrainingen (in groepen, volgens niveau). 
overgangslooptrainingen en begeleide specifieke looptraining
begeleide zwemtrainingen
begeleiding gebeurt door Tim De Vilder en de mensen van Flowtrack, zodat ieder op zijn niveau kan trainen.
Peter Van Hauwermeiren verzorgt de zwemtrainingen.

Definitief programma volgt na inschrijving.

Kostrprijs = 495 euro

Dit bevat:
Verblijf + maaltijden
Begeleiding tijdens de trainingen
Ingang zwembad
Bevoorrading – lunch: tijdens de begeleide fietstochten voorzien we een bevoorrading en uitgebreide lunch
Fietsprogramma: verkenningsrit + 6 begeleide fietstochten onderverdeeld in niveaus
Fietsenvervoer: van en naar België (moeten dus niet mee in vliegtuig)
Fietsenstalling: perfecte fietsenstalling in het hotel
ShortBike T-Shirt
Alle taksen en fooien

Vliegticket is niet inbegrepen in deze prijs en wordt door jullie rechtstreeks geboekt bij Ryan Air (wegens goedkoper bij individueel boeken).
Je boekt een ticket via Ryan Air vanuit Brussel (Charlerloi) naar Barcelona (Gerona).
Je vertrekt op zaterdagochtend (vertrek om 08u55) en boekt de terugvlucht op zaterdagavond (vertrek om 18u55). Meer informatie kan je vinden op website www.flowtrack.be onder "praktische info"


Inschrijven doe je op: http://www.flowtrack-bookings.be/flow/BFX1.PHP?p=208

Verslag IM Arizona

Nu ik terug thuis ben en enkele dagen de tijd gehad hebben om alles eens rustig te overdenken, zal ik hieronder mijn verslag posten zoals ik de wedstrijd beleefd heb.
Ik vraag mijn atleten vaak een verslagje te schrijven van hun wedstrijd. Omdat cijfers immers niet alles zeggen. Het gevoel, de gedachten en bepaalde beslissingen worden vaak pas duidelijk.
Uit mijn eigen verslagje kunnen jullie dus misschien ook iets leren.

Here we go:
Voor de start was ik vrij relax. Enige mogelijke stresspunt vooraf was mijn fiets perfect in orde te krijgen. Het park was immers vrij beperkt voor de 2500 starters, waardoor we echt tegen elkaar geplaatst stonden. Fietsschoenen op de fiets waren dan ook verboden. Maar goed, we waren vrij vroeg en ik had rustig de tijd om alles in orde te brengen. Gene stress dus.

Vanaf dan was het rustig de start afwachten. Een 15’ tal minuten voor de start mochten we in het frisse water springen. Echt warm was het niet, maar op dat moment trek je je daar eigenlijk weinig van aan. Na de start van de profs volgde de zoveelste nationale hymne en kon ik kort wat inzwemmen. Ik lag vrij centraal en was bij de start onmiddellijk goed weg; Geen geduw en getrek maar onmiddellijk in mijn ritme. Ik bleef mooi mijn lijn volgen en even later kon ik bij een groepje aansluiten. Eigenlijk bleef dit gedurende het ganse zwemmen zo. Ik kon mij achteraan nestelen en focussen op lange, rustige slagen. Het tempo was zeker hoog genoeg, dus dit was perfect. Bij het keerpunt kwamen er wat mannen over, maar het groepje bleef redelijk goed samen.
Blijkbaar heb ik een heel eind samen gezwommen met Lode (andere Belg waar ik wat samen mee getraind had de laatste week), maar dat had ik op dat moment absoluut niet door.
Eens de trapjes op, zag ik dat ik 57’21 gezwommen had. Geen supertijd ondanks het hele goede gevoel. Maar die tijd heeft mij geen moment iets gezegd. Rustig mijn wissel gedaan en de fiets op.
Achteraf pas hoorde ik dat vele atleten een 2’ trager zwommen dan anders, dus dit is wel goed nieuws.

Eens op de fiets was ik vrij snel alleen. De eerste 20km waren mijn beenspieren wat verdoofd en verkrampt van het koude water, maar gaandeweg ging dit weg. Ik haalde heel wat atleten in en na 15km kwam ik bij een groepje terecht die een mooi tempo reed. Aan het keerpunt zag ik dat Lode net achter mij zat en in de terugweg kwamen we samen. We reden weg van dit groepje en uiteindelijk kwamen we bij een prof die een heel egaal tempo reed. Samen met een Duitser vormden we zo een groepje van 4 dat mooi samen reed. Onderweg zag ik er heel wat stayeren, maar bij ons bleef dit gelukkig achterwege. Het tempo bleef vrij vlak en bij de 3e keer bergop (relatief) en tegenwind (heel wat minder relatief  ) kwamen 2 vrouwen aanhangen, die we voorbij staken. Het werd heel wat drukker en ik voelde dat er kaarten in de lucht hingen. Ik liet ze dus maar rijden en deed rustig aan om vooral voldoende te kunnen drinken. Ook de terugweg deed ik rustiger aan in vergelijking met de eerste 2 keer. Hierdoor verloor ik wel wat tijd, maar ik voelde dat ik anders teveel power zou verliezen voor het lopen. Net voor de wissel zag ik inderdaad de 2 vrouwen in de Penalty Box staan en reed ik rustig binnen.

Met een fietstijd van 4u54’ kan ik alleen maar super tevreden zijn. Ganse tijd een goed gevoel en veel power in de benen. Het gevolg was een eerste fietstijd in mijn age Group en dat is waarschijnlijk de eerste keer. Ik heb zelf absoluut niet het gevoel dat er te rap gereden werd. Wat ik wel vaststel is dat er met 2 snelheden gereden werd: het stuk tegenwind was met enige reserve terwijl het stuk meewind een heel pak harder ging. Dit zal uiteraard energie gekost hebben, maar goed, ik voelde me vrij fris bij het aankomen in T2.

Na een snelle wissel (56”, hoewel ik niets forceerde en me rustig liet insmeren) vertrok ik voor mijn marathon. In het begin licht stijve hamstrings en stijve onderrug, maar ik had vrij snel een goed ritme te pakken. Ik liep de eerste ronde in 1u01 denk ik en had zeker nog een goed gevoel.
De bevoorrading ging vrij vlot en de hellingen liep ik op dat moment vrij vlot. Helemaal in het begin had ik Lode bijgehaald en ik haalde verschillende atleten in die eerste ronde. Op dat moment lag ik zowaar op koers voor 9u! Misschien dat ik hier een foutje maakte om dit tempo iets te lang vol te houden. Maar goed, tot km 18km bleef ik vlot mijn tempo lopen, tot ik voelde dat ik mijn tempo moest laten zakken. Ik bleef nochtans eten en drinken zoals voorzien, maar voelde dat ik verzwakte.
Op dat moment lag ik nog op kop van mijn age Group, maar wist dat er 2 atleten niet zo heel ver achter zaten. Niet teveel nadenken dus, en proberen mijn tempo te onderhouden.
Aan het einde van de 2e ronde schrok ik van mijn tussentijd. Ik had 8’ toegegeven op de vorige ronde, terwijl ik het gevoel had maar licht te vertragen. Het was duidelijk dat de opeenvolging van lichte en zwaardere hellingen ervoor zorgden dat ik niet in een normaal ritme kwam. De derde ronde werd dus vooral overleven. Sara zei me dat de 4e ver genoeg achter lag, dus ik moest enkel finishen om mijn ticket binnen te halen. Meer op karakter dan op stijl liep ik dan ook mijn 3e ronde. Ik bleef elke bevoorrading voldoende drinken, maar een echte boost zat er niet meer in.
Aan de finish had ik uiteindelijk 9u23’ en een derde plaats. In de algemene stand verloor ik uiteraard heel wat plaatsen, maar met een 42e stek mag ik zeker niet ontevreden zijn.

Vooraf had ik vooral schrik van het fietsen, omdat mijn voorbereiding niet zo super geweest was. Door een spierscheurtje en een griep had ik toch enkele belangrijke weken gemist. Maar blijkbaar was mijn fietsen voldoende en betaalde ik de rekening cash in het lopen.

Enkele bedenkingen nog:
- Ik besef dat het loopparcours vrij pittig was. Slechts 2 lopers onder de 3u. Dus allicht mag je wel een 10’ bij tellen bij een normale marathontijd. Een tijd van 3u10 zou dus schitterend geweest zijn.
- Heb ik te snel gefietst? Te snel gestart in het lopen? In beide gevallen heb ik niet dat gevoel, maar de tijden zeggen natuurlijk iets anders
- Zelf heb ik het gevoel dat ik klaar ben voor 7u (relatief) hoog tempo, maar een Ironman is natuurlijk nog iets langer. Ik kom dus simpelweg nog tekort. In 2006 en 2007 deed ik mijn eerste langere wedstrijden. Pas vanaf dit jaar vond ik dat mijn lopen (dat mijn sterke punt zou moeten zijn) er in de halve triatlons uit kwam. Zowel in Niederbronn als in Gerardmer was mijn lopen heel goed. Maar blijkbaar heb ik nog wat tijd nodig om dit ook op de lange afstand te laten werken.
- Al bij al ben ik zeker tevreden. Na een seizoen met redelijk wat pech, kwam ik naar Arizona om mijn ticket te pakken, en dat is gelukt!!

Nu wat rusten en dan gaan we rustig opbouwen naar volgend seizoen.
Hoe dit er zal uitzien, laat ik hier nog wel weten!

Ciao
t

Mission Accomplished

Voilà, tis binnen.
Het doel is gehaald (3e in M25 en er waren 4 tickets).

Een eerste korte reactie:

- Zwemmen: super goed gevoel. Onmiddellijk goed weg en constant een goed gevoel. De tijd was niet super, maar goed, ik lag al 4e in mijn age group.

- Fietsen: heel zwaar parcours eigenlijk. Er stond heel veel wind, zodat het echt op de power was. Ik had constant een goed gevoel en na de 1e doorkomst lag ik blijkbaar al 1e en kon die voorsprong dan rustig uitbreiden. De laatste 30km deed ik iets rustiger aan en verloor hier wel enkele minuten, maar zo kon ik relatief fris aan het lopen beginnen.

- Lopen: eerste ronde had ik een heel goed gevoel. Ik liep zonder forceren een mooi ritme. Daarna echter begon ik het enorm lastig te krijgen. De vele hellingen (die me normaal zouden moeten liggen) en de droogte zorgen voor 2 heel zware laatste ronden. Maar toen ik halverwege de laatste ronde hoorde, dat ik normaal sowieso mijn ticket beet had, gaf dat toch wat ademruimte.
Ik moet er de tijden nog eens op nakijken, maar iedereen sprak hier van een hele zware marathon. Maar goed, geen excuses, mijn marathon was niet goed. Punt.

Maar goed, het doel is bereikt en zo sluit ik mijn seizoen toch mooi af.

Hierbij dan ook een hele dikke merci aan:

- alle vrienden, familie en supporters die mij gevolgd hebben
- mijn sponsors! een dikke merci om mij het ganse jaar te steunen
- mijn ouders en mijn zusje en Vic in het verre Argentinië
- Jurgen, voor onze super samenwerking !
- uiteraard Sara voor haar onvoorwaardelijke steun!!

En nu ga ik wat decompenseren :)

ciao
t

Ready, set, go!

Zaterdagmorgen.
Straks de wisselzakken en fiets binnen brengen. Tussendoor Carbo Cake eten, drinken en veel rusten. Het leven van een atleet kan soms zwaar zijn :)

Gisteren avond was er nog de Pasta Party. Buiten! (lekker fris) Na het traditionele volkslied kregen we een kopie van die van Florida. Jongste deelnemer, oudste deelnemer, biggest loser :),...
Enige uitzondering was Rudy! Een straffe gast met 2 beenprothesen. In Hawaii miste hij op 8' de cut off time in het fietsen. Morgen wil hij hier zijn eerste Ironman finishen! Straffe gast!
Er zijn trouwens meer dan 1000 Iron virgins, dat op ongeveer 2400 starters.

Verder valt er uiteraard niet super veel te vertellen. Gisteren was heel rustig, kort nog wat fietsen (iets minder wind, maar iets warmer?) en kort gezwommen.

Daarna nog een route uitgestippeld, zodat Sara mogelijks toch een deel van het fietsparcours kan zien.

Voilà, voorbereiding zit erop. het mag komen van mij.
Op de foto zien jullie alvast de zwemstart van verleden jaar!

Hoe de wedstrijd verlopen is, horen jullie morgen dan wel hé

Alvast bedankt voor alle berichtjes en aanmoedigingen. Het is leuk te weten dat er thuis gevolgd wordt!

ciao
t

Het parcours!

Hier zijn we weer met een verslagje. Dinsdag hield ik een rustdagje. We gebruikten die vooral om te rusten uiteraard, maar deden ook een hele mooie uitstap richting Superstition Mountains. Op een uurtje van Phoenix ben je in 'the middle of nowhere' tussen de rotsen en cactussen, met schitterende zichten op enkele meren daar. We aten in een typische saloon en voelden ons in een omgeving uit zo'n typische western-film.
's avonds dan mijn wiel opgehaald (toch maar een nieuwe tube opgegelegd) en 's avonds super lekker en super gezond gegeten bij een Italiaan in downtown Tempe.

Uiteraard kijk ik hier ook vooral rond in functie van volgend jaar. Een losloop parcours van 40' vond ik al op maandag, dit ideale restaurantje dus gisteren.
Vandaag, woensdag, stond dan verkenning van het fietsparcours op het programma. Samen met Lode Vaernewyck (samen met Yves Robberechts die ik maandag al tegen kwam, één van de 6 deelnemende Belgen) reed ik 1lus van 60km.

Hoe ziet het fietsparcours er uit?
Wel, eigenlijk vrij simpel en vrij saai. Eens uit de wisselzone neem je een 6-tal bochten (telkens na een langer stuk rechtdoor op vrij vlakke wegen) en dat brengt je ongeveer 12km verder. Vanaf dan is het 18km rechtdoor tot aan het keerpunt. Meestal is het hier wind op kop en het parcours is licht glooiend met op het einde iets meer bergop. In het heengaan heb je af en toe het idee dat je stilstaat. Als je rond je kijkt zie je immers absoluut niet dat het waait. Maar dat doet het zeker wel :)
Eens het keerpunt genomen is het stampen tot in Tempe, met dus meestal wind in de rug. Het zal vooral een mentale kwestie zijn en ook een kwestie zijn van je niet op te blazen en nog een beetje op souplesse te rijden. Maar goed, dat zien we zondag wel.

In de namiddag gingen we na wat rust nog wat shoppen. Dankzij Lode vonden we hier een mega sportwinkel met zalige prijzen. En met de dollar die zo laag staat, was het niet simpel om ons in te houden :) Daarna nog wat andere winkels (zo heb ik eindelijk het boek van Dean Karnazas te pakken) en na nog wat rusten, heb ik een deel van het loopparcours gedaan.

Het loopparcours is een grote 8-vorm waarbij je veel langs het water loopt en daarna 4 bruggen en een lange helling moet doen per ronde (3 rondes). Sommige delen doe je 2-maal, maar dan laten ze je wat op en af lopen, kwestie van wat variatie in het parcours te steken. Het leek mij een heel leuk parcours, al zullen alle hellingen wel doorwegen uiteraard. Ik liep slechts 45' en kon dus niet alles zien, maar heb toch al een mooie indruk!!

Morgen doe ik dan een deel van het zwemparcours. Daarna is het dan tijd voor registratie en zal het stilletjes aan dichterbij beginnen komen hé.

voila, tot de volgende

ciao
t

Terug in de drukte

Ik ben terug in het iets drukkere Phoenix! Al valt dat al bij al nog wel mee hoor.
Maar na de absolute rust in Tucson die ik opzocht in mijn trainingen, keerde ik gisteren na mijn duurloop terug naar de wedstrijdlocatie.
Na een middagdutje en nog wat werken, was ik klaar om ook die rust letterlijk aan te passen.
Samen met de bende van Hannes ging ik immers kijken naar een NBA-wedstrijd!!
Phoenix Suns vs Toronto Raptors.
Ongelooflijke sfeer. Dat de Amerikanen zot waren, wisten we al, maar dit sloeg werkelijk alles. In iedere pauze werden er prijzen weggegeven, dansjes en shows opgevoerd, kortom publiciteit en sfeer alom.

Bon, na de traditionele volksliederen, begon de partij en de Suns stonden licht in het voordeel, vooral dankzij lokale superster Steve Nash. Tijden de eerste 3 quarters bleef het vrij gelijk op gaan tot de Raptors 5 punten pakten op het einde van quarter 3.
Vanaf het 4e quarter begon de sfeer er echt wel in te komen (ik denk dat de supporters tot dan meer interesse hadden in hun hot dogs) en op 5' van het einde stond het gelijk!
Uiteindelijk werd het nog mega spannend. Met 2 punten achterstand en nog 30" op de klok ging Steve Nash er nog eens voor. Punt en fout toegekend. Bij deze werd het 101-100 en ging het publiek volledig uit zijn dak. Mega grappig om te zien eigenlijk.
Maar goed, dit hebben we ook weer meegemaakt !!!

Vanmorgen dan vroeg opgestaan voor een zwemtraining in het Eldorade Aquatic Center. Buiten was het erg koud, maar het water was verwarmd, dus ideaal.
Ik deelde mijn baan met een Rus. Hij zei dat hij in Rusland (waar het nu sneeuwt) ook buiten traint. Het water is ook wel verwarmd, maar er hangt een damp boven het bad, zodat hij de overkant niet ziet. En als hij zijn pull buoy wil nemen aan de rand van het bad, is die bevroren :)
Dus, wat zitten wij dan soms te mopperen dat het in Wachtebeke eens koud is?

Voor de rest ga ik mij vandaag bezig houden met werken en alles rustig klaar zetten.
En tegen vanavond komt Sara toe! Na een lange reis zullen we allebei content zijn elkaar terug te zien!! Super dat ze erbij is!

ciao
t

The mental game

Vandaag dus laatste lange duurrit. Vanuit mijn verblijfplaats vertrokken voor een mooie aanloopstuk richting Mt Lemmon. De grafiek zien jullie hierboven. Een effectieve klim van 40km, heel geleidelijk aan, maakt het eigenlijk een perfecte trainingsklim. Een beetje te vergelijken met Col de Toses (bij Font-Romeu) al blijft het hier wel ongeveer continu echt klimmen. De omgeving was opnieuw wondermooi.
Eens boven was het snel warme kleren aan en rustig afdalen, want het was echt wel koud daar! De laatste dagen is de grote warmte weg, en eens terug afgedaald, was ik blij dat ik terug in cactus-land was. Nog een groot stuk uitgereden en de laatste duurtraining op de fiets zit er alweer op.

Morgen nog een progressief loopje en ik kan tevreden richting Phoenix rijden.

Vooraf wist ik niet goed hoe ik deze trainingsblok ging verteren, maar ik voel mij eigenlijk heel goed. Naast de fysieke evolutie (die ik zeker voel) is er ook een mentale evolutie merkbaar. Waar ik woensdag mezelf nog moest oppeppen ben ik de dagen erna veel sterker op mentaal gebied. Ik kijk niet naar de volgende dag, maar naar het volgende uur en voel me goed en geniet van elke training.

Met die mentaliteit vertrek ik dan ook volgende week. Wetende dat ik er alles voor gedaan heb, en vooral ook wetende dat ik ongelooflijk van deze voorbereiding heb genoten!

ciao!
t

Sabino Canyon: foto's

Long run: zalig!

Vandaag stond in het teken van een lange duurloop. Qua tijdsbesteding viel dit dus wel mee, zodat ik ook de tijd nam om wat foto's te trekken (helaas zal ik die pas thuis online kunnen zetten), mijn fiets volledig op punt te zetten, te gaan shoppen in TriSports (super vriendelijk en super enthousiast over mijn plannen hier in de US :) ). Vanaf mijn opbouw zal ik dus trainen met een wattagemeter!

Daarnaast ook uitgebreid de tijd genomen om mails te beantwoorden, schema's te maken, jaarplanningen op te stellen, nieuwe doelstellingen voor atleten te zoeken, en om wat te Skypen. Blijft toch een super innovatie hoor.

Bon, de long run dan. Ik koos voor de Sabino Canyon NP. Met mijn Fuel Belt kon ik wel tijdje voort, dus begin ik offroad te lopen richting Phoneline Trail. De eerste mail zag ik nog wat wandelaars, vanaf dan was het enkel mezelf en de wondermooie natuur. Via een smal paadje klom ik gestaag verder. Een bergpad zoals wij het kennen, maar dan met een omgeving zoals ik enkel nog maar op foto's gezien had. Een zalige ervaring die ik gelukkig wat op foto kunnen vastleggen heb. Ik denk dat ik deze duurloop dan ook zal herinneren als mooiste tot nu toe (hopelijk volgen er in de rest van mijn leven nog wat mooiere hé :). Een absolute aanrader dus. Voor de volledigheid nog even zeggen dat ik de Phoneline Trail op en af liep (niet volledig allicht) en daarna nog een stuk naar Bear Canyon op liep. Niet dat dat jullie heel veel zegt, maar zo vergeet ik het niet en kan iedereen het op Google Earth eens opzoeken!!

Zo, morgen rij ik Mt Lemmon op. Een must-do als je hier geweest bent, schijnt het. Met een gestage klim van 40km ben je al even zoet!!

ciao
t

Tucson Day 3

Omdat ik al enkele reacties gekregen heb van mensen die het blijkbaar leuk vinden mijn avonturen hier wat te volgen, zal ik hier dus nog maar wat verder vertellen hé :)

Misschien eerst even uitleggen dat ik van plan ben om deze week nog stevig door te trainen. Normaal gezien is de 3e week voor de IM de zwaarste om dan exponentïeel af te bouwen in week-2 en week-1. Dan gaat het volume zwaar naar beneden en wordt er toch nog wat intensiteit gedaan om niet te loom te worden.
Omdat mijn voorbereiding niet ideaal was (spierscheurtje, griep, en de trip naar Florida vorige week) hebben we besloten deze week toch nog goed door te trainen en dan 1 weekje te taperen. Moet genoeg zijn, denk ik. Is natuurlijk een vrij individuele zaak, en het resultaat zullen we volgende week wel zien.

Terwijl ik hier zit, krijg ik nog wat leuke mailtjes van 1 week oude Ironmen!! Zij zitten volop (terecht) in een euforie fase en genieten nog even na. De grootste voldoening haal ik dan ook uit hun vreugde bij de finish! Geniet er nog van mannen (de vrouwen hebben dit eerder al gedaan dit jaar :) )

Over naar de orde van de dag dan.
Vanmorgen om 6u30 had ik afgesproken om met Heidi Jesberger te zwemmen. Deze madam zwemt 55' op Ironman, dus een goede waardemeter. Ondertussen deed Heleen Bij de Vaate haar eigen training.
Met een opkomende zon in een buitenbad je training afwerken, heeft wel iets moet ik zeggen!
Het was een vrij pittige training, die als volgt ging
- opwarming
- techniek
- 4 x (15 voluit - 35 easy) alles is in yard hé
- 4 x (25 voluit - 25 easy)
- dan 3 reeksen van (200 snel - 100 easy - 100 snel - 2 x 50 snel - 100 easy)
- dan een 1000 yard vlot tempo

Stevig trainingske en het feit dat ik wat opgejut werd (we zwommen elk in een baan naast elkaar) deed el eens deugd. Was eventjes geleden (van een wedstrijdje tegen Ironmanagers-aflossingsteam geloof ik :) )

Na een korte break gingen we dan de fiets op voor een tochtje van 4u.
Heleen zit hier al enkele weken en kent de streek ondertussn al heel goed. Afgezien van een leeglopende tube op het einde (leve PitStop!) had ik een heel goed gevoel en voelde ik me een pak beter dan gisteren. Duidelijk toch al wat beter aangepast en was ook wel eens leuk om niet alleen te moeten rijden.
Er stond veel wind en het deed deugd te voelen dat ik de power terug heb (mogelijk zat die griep er voor iets tussen dat ik dat gevoel toch al efkes miste).

Ik hou dus een goed gevoel over aan deze dag.
Morgen een langere duurloop en met wat tips van Maik Twelsiek zal ik hier ook wel een mooie route vinden!

ciao
t

Tucson, dag 2

Een warme dag zit er hier alweer op. Na mijn ontbijt vertrok ik richting Highway 77. Eerst een drukke baan, maar vanaf Catalina State Park toch heel wat minder druk, met leuke zijbanen in een schitterend decor. Mt Lemmon ligt rechst te blinken, maar voor die uitdaging wacht ik nog even. Altijd iets achter de hand hebben hé!

Ik dus vertrokken voor een tochtje van 5u. Met 2 tussenstops voor de broodnodige drank, lukte dit wonderwel. Ik reed eerst wat op kronkelende wegjes tussn de cactussen. Steeds op en af, dus aan afwisseling geen gebrek. Ik reed zo een rondje in Saddlebrook. Als ik het goed interpreteerde, een vrij nieuw dorp waar alle villa's omzoomd worden door golfterreinen. Er loopt een weg rond met daarnaast allemaal weggetjes voor de golfkarretjes. Als je denkt dat het in Knokke opvalt, dan is het hier gewoon de normaalste zaak van de wereld. Er was een tweevaksbaan met daarnaast een brede band (de shoulder), speciaal voorzien voor de karretjes. Jammer dat ze aan wisselende snelheid reden, was anders ideaal geweest voor een blokje :).

Maar goed, eens dit avontuur gepasseerd reed ik terug naar de Highway 77. Heel simpel een lange rechte baan door de woestijn. In het oprijden had ik wind op kop en vals plat omhoog. Het liep voor geen meter. Gelukkig zag ik aan de overkant af en toe ene naar beneden vliegen, dus het moest wel door die wind komen. Uiteindelijk dan mijn kar gekeerd en inderdaad gemerkt dat het terug rijden iets vlotter ging :) Zal volgende week allicht hetzelfde zijn. Dus mentaal blijen oppeppen zal wel belangrijk zijn denk ik.

Soit, eens terug aan de auto (die ik netjes aan één van de massa's kerken gedropt had) vlug een loopbroekje aan (snel rondgekeken dat er niemand meekeek, want public nudity is hier een zwaar misdrijf, en een nachtje gevangenis leek me niet ideaal voor de recup) en we waren klaar voor een loopje van 50'.

In het terug rijden nog eens boodschapjes gedaan (die Walmarts hier zijn echt ongelooflijk hé, ik kan blijven kijken naar die Amerikanen die hun karretjes blijven vullen :) en dan op bed toch even plat gelegen.

Vandaag de 2e dag in mijn dooie eentje en is toch wel even aanpassen. Na een hypersociale week vorige week, moet ik toch wel even wennen. Gelukkig is er Sara om eens te bellen, en zijn er natuurlijk de moderne technologieën, zodat ik daarpas kon Skypen met mijn zusje die in Buones Aires zit!!

Veel van mijn atleten zijn ondertussen aan het nadenken (of hebben dit al achter de rug) over hun planning voor 2010. Altijd een leuke periode.
Zo las ik ook dat Karel Pardaens 100km gaat lopen om zo naar de Spartathlon te gaan! Nonkel Leo achterna! Fantastisch vind ik dat.
Ik vind het altijd enorm leuk om de verschillende motivaties te horen van iedereen.

Voila, morgen probeer ik ook eens wat foto's te trekken!

ciao
t

Post Florida

Het is even geleden dat ik hier van me liet horen, maar dat komt hoofdzakelijk omdat ik een aantal berichten postte op de site van Ironmanagers. Vorige week waren we immers in Florida voor het afsluiten van het seizoen.

In tegenstelling tot vorig jaar geen 31 man aan de start. Doordat we al startten in Nice, Zurich, Neerpelt, Almere en Hawaii, trokken we met 6 atleten naar Panama City Beach.
Dat de groep sterk aanéén hangt, werd opnieuw duidelijk en dat alle 'virgins' hun doel haalden is prachtig!! Elkaar oppeppen en ondersteunen als het nodig is, is duidelijk een kenmerk van de groep die de laatste 4 jaar gegroeid is en nog steeds groeiende is.

Momenteel lopen immers nieuwe inschrijvingen binnen om binnen 3 jaar aan de start te staan van een Ironman!

Toch nog even melden dat Sofie Goos en Wim Van de Wielle het schitterend deden.
Olivier Esser (in Zurich net na mij) kon als 2e in de M25 vlotjes naar Hawaii.

Op ongeveer hetzelfde moment was Joerie bezig aan zijn Powerman Maleisië. Na alweer een aantal dagen vertraging (maar goed, in vergelijking met vorig jaar geraakte hij er tenminste) leverde hij een goede wedstrijd af. Hij speelde tijdens een bevoorrading echter een bidon kwijt en kon zich onvoldoende hydrateren. Dat betaalde hij in de tweede run cash en moest uitgedroogd opgeven.
Jammer, maar dit was geen topprioriteit meer. Hij kan nu van een welverdiende rust genieten in warme oorden!!

Ondertussen zit ik hier op mijn kamertje in Tucson, Arizona. Na gisteren van iedereen afscheid genomen te hebben, vloog ik via Atlanta naar Phoenix. Daar een nachtje geslapen en vanmorgen naar Tucson gereden. Dwars door de woestijn. Een lange baan tussen de cactussen!

Eens ingecheckt toch al een toerke gedaan op de velo. Na een 15' zat ik in de woestijn, richting Tucson Mountain Park. Eerst even de Starr Pas op en af. Daar wonen blijkbaar nogal wat toppers zoals Samantha McGlone, Leanda Cave en Hillary Biscay en Maik Twelsiek. Wie weet, loop ik die hier nog tegen het lijf.
Daarna nog wat verder gereden over de Gates Pass. Ongelooflijk prachtig. Een kronkelende baan tussen de rode rotsen met overal cactussen!! Eens boven kon je uitkijken over een machtige vlakte. Dan maar teruggekeerd want anders zou het wat te lang worden in die warmte (32°).

Na een kort bezoekje bij Heidi Jesberger en Heleen Bij de Vaate dan mijn zwemtraining gedaan in een openlucht bad. Ze hebben hier veel Olympische zwembaden, maar net als in Florida leggen ze de baantjes dwars om zo op 25yards uit te komen.

Voila, zo zit de eerste dag hier in Tucson erop. Nog wat werken en we kunnen een dutje doen om klaar te zijn voor een langer ritje morgen.

ciao
t

Rusten en Amsterdam

De maand oktober is altijd een overgangsmaand. Sommigen zitten al volop in een welverdiende rustperiode, terwijl anderen volop bezig zijn aan de laatste weken van hun Ironman voorbereiding (over de plas dan toch).
Nog anderen pakken er nog een najaarsmarathon bij.

Vorige week trokken we met een leuk groepje Ironmanagers naar Amsterdam. Ook Ruben had deze marathon uitgekozen en hij liep lang samen met een 4-tal Ironmanagers.
Dankzij de fiets konden wij alle atleten een 5-tal keer zien, wat voor zo'n grote stadsmarathon toch redelijk uitzonderlijk is.
Neem daarbij perfect weer en een snel parcours en de mannen en vrouwen konden gaan voor een snelle tijd!
Vooraan in de wedstrijd zagen we de mannen van TDR vlot lopen met Lander Van Droogenbroeck die zijn wagonnetje aanging en zo prima debuteerde op deze afstand!!

Onze groep deed het uitstekend met tijden tussen de 3u09 en de 4u20. Mark verbeterde zich onder andere met een dik uur!! Heel wat anderen liepen een nieuwe PR.

Alleen maar goed nieuws dus.

De voorbereiding van de Florida-gangers loopt ondertussen op zijn einde. Nog een weekje en we zijn weg!! Hopelijk kunnen we hier het seizoen op een mooie manier afsluiten.

Voor Peter, Jozef, Philippe en Alex ligt het einddoel nog wat verder (en nog wat kouder) met de Hel die pas in december plaats vindt. Maar zij hebben hun seizoen uiteraard ook anders opgedeeld! Peter draait weer zijn rondjes in Kastel en voelt er zich goed bij!!

En hoe gaat het met mij? Wel, de voorbereiding om IM Arizona loopt hier en daar wat stroef. Een spierscheurtje in de kuit en een griep gooien wat roet in het eten, maar het zal al bij al wel goed komen. Door het vele alleen trainen, kan ik mijn niveau niet zo goed inschatten, maar dat zullen we dan wel zien hé!!

Ondertussen plannen we volop 2010. Dit zowel voor mijn atleten, als voor mezelf, maar daarover later meer...

ciao
t

Hawaii, the place to be?

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier nog iets neerpende, maar het was dan ook druk. De laatste voorbereidingen voor de wedstrijden in Hawaii en Florida, alsook de marathon van Amsterdam en dan tussendoor de Spartathlon waarvan je alles op de website kon volgen!!
En ondertussen zijn er uiteraard atleten die verder blijven trainen, of nieuwe atleten met wie ik een gesprek had over volgend seizoen. Super boeiend, maar nu moet ik toch even tijd nemen om hier terug iets te schrijven.

Via de vele blogs, Skype, facebook en dergelijke kon ik de dagen voor de Ironman in Hawaii vrij goed in contact blijven met de atleten. Stijn en Stefaan trainen er nog samen met Pieter Hélin en Igor Vinck terwijl hun grote supportersclan ondertussen arriveerde. Olivier had iets minder geluk. Vrouwtje Sofie kon niet meekomen naar Hawaii en dat was toch een mentale tik! Dominic trainde ondertussen nog wat met Joury waar Sander voor de begeleiding zorgde!!

Op de foto's van de parade was te zien dat de mannen elkaar terugvonden en dat ze klaar waren voor de grote dag. Jammer dat Joury in de laatste 3 dagen een vervelende blessure opliep! Dat dwarsboomde duidelijk zijn plannen.

Zaterdagnacht hebben we dan met een leuke groep de wedstrijd gevolgd.
Knappe zwembeurt van Stefaan die net onder het uur bleef. Zo'n 3' later volgde Stijn en kort daarna Dominic. Al 3 goed op weg dus. Olivier had als iets mindere zwemmer op 1u10 gerekend of zo, maar hij kwam aan wal na 1u19. Ik wist onmiddellijk dat er iets niet klopte, maar tegen we die info hadden was het alweer iets later. Sofie wist me uiteindelijk te vertellen dat hij zeeziek geworden was en zijn volledige ontbijt had moeten overgeven! Met een lege tank vertrekken voor zo'n Ironman is natuurlijk geen sinecure!!

Tijdens het fietsen bleek dat Stijn en Stefaan elkaar naar goede gewoonte gevonden hadden en dat Dominic daar ook ergens rond hing. Olivier reed een rustig tempo in de hoop wat energie te kunnen opnemen. Door de warmte en de zware wind was het duidelijk een hele zware wedstrijd!
Dominic kon als eerste beginnen lopen, kort gevolgd door Stijn en dan Stefaan, die iets rustiger wisselde. Stijn en Dominic wisselden eens van positie, tot Stijn effectief krampen kreeg en zijn tempo serieus moest terug schroeven.
Dominic zag net als de anderen enorm af, maar bereikte na 9u38 de finish! 5' later volgde Stijn. Beiden waren dolgelukkig dat ze deze (mentale) strijd gestreden hadden!!
Stefaan had minder geluk. Door zouttekort kreeg hij krampen en kon echt niet meer verder. Door veel water te drinken was zijn zoutgehalte te laag geworden en begon hij vocht op te houden. Een situatie die ernstig kan worden, dus werd hij enkele uren aan een infuus gelegd! Bange uurtjes in België, maar uiteindelijk kwam alles goed!! Stefaan toonde enorm karakter, dus mag best trots zijn!!

Nog iemand die trots mag zijn op wat hij deed, is Oli. Halfleeg begonnen aan de race zag hij de ganse dag af, maar bleef doorgaan. De tijd was niet meer van belang, zolang hij maar finishte! Zo lukte het ook en realiseerde hij zijn droom van vele jaren: finishen in Hawaii!!

Algemeen hebben de mannen enorm veel ervaring opgedaan, maar moeten de blondekoppen allicht ook beseffen dat de omstandigheden super extreem waren en dat ze allicht meer gemaakt zijn om in Belgische temperaturen te presteren.
Maar al bij al dus straf gedaan en nu mogen ze genieten van een verdiende rustperiode!!!

ciao
t

Mr Sleepy en Spartathlon

Vorig weekend stond er net als vorig jaar Mr Sleepy op het programma. Dankzij Harry Cornelis van Sleepy Dendermonde kunnen we heuse prijzen geven voor dit leuke evenement, vandaar de naam.
Het concept bleef onveranderd. Deze training (het is geen officiële wedstrijd) staat in het teken van een halve triatlon doen op IM tempo.
Deze keer was de lokatie aan Vosselare put. Met een lokale zwemlus, een fietsparcours langs het kanaal van Schipdonk en 3 lokale looprondes langs het kasteel van Ooidonk werden de 25 atleten verwend! Ook de helpende handen van de vrijwilligers waren van de partij zodat we ook voor prima bevoorradig konden zorgen. En dankzij Kjell kon ik het fietsen vanop de eerste rij volgen !!!

Met daarna nog een leuke BBQ in de tuin van onze voorzitter was iedereen meer dan tevreden! Alweer een schitterende dag!!

Ondertussen staan we aan de vooravond van de Spartathlon. Morgen is het de grote dag voor Marc en ook voor een aantal andere Belgen. Dit alles kan je volgen op mijn website!!!

Morgen dus allen op post om het spektakel online te volgen!

En terwijl ze in Griekenland in de hitte afzien, zullen de Florida-gangers in Vittel hun voorlaatste Big Training Day afhaspelen. Ze staan er goed voor en de sfeer zit erin!!!

ciao
t

Najaarswedstrijden

Het is een drukke periode!! De laatste wedstrijden zijn in aantocht, er wordt volop gepiekt naar het laatste doel en dat terwijl andere atleten hun seizoen afsluiten en al vooruit kijken naar volgend jaar!

Als ik even terug kijk naar vorige weken, dan was de Zwin weeral een enorm succes!! Het blijft een wedstrijd waarbij zowel topper als recreant aan bod komen, en waarvoor een extra dagje verlof graag genomen wordt!

Op zaterdag trok ik dan met Olli, Serge en Jeroen naar Gerardmer. Voor mij na 3 weken opbouwe een eerste testje, voor Olli en Serge een tussenstap naar hun Ironman en voor Jeroen een eerste kennismaking. En wat voor één!! Met zijn 1900 hoogtemeters voor 93km fietsen hadden we iets langer genot van ons inschrijvingsgeld! Maar het was zeker de moeite waard, deze wedstrijd blijft een aanrader! Met een 19e plaats was ik trouwens zeer tevreden, vooral het lopen gaf een heel goed gevoel. Ook de anderen deden het meer dan voortreffelijk, dus het weekend was goed ingezet!!

Enkele uren na de wedstrijd zat ik alweer in de auto om nog een uurtje of 2 te bollen richting Zofingen! Daar vond op zondag het hoofddoel van het jaar plaats voor Joerie. Eerste kennismaking met deze heroïsche wedstrijd en al onmiddellijk iedereen naar huis rijden en lopen! Een parcoursrecord verbeteren met 9' en de 2e op 16' plaatsen is enorm, veel meer woorden kan ik daar niet aan toevoegen.
Heel blij dat de planning klopte en dat hij kon tonen hoe sterk hij was!!

Nu geniet ook hij van wat welverdiende rust!!

Stilletjes aan komt ook Hawaii heel dichtbij. Mijn 4 poulains Dominic, Olli en Stijn en Stefaan zijn er meer dan ooit klaar voor, dus we kijken er naar uit!!

Morgen staat er nog Mr Sleepy op het programma. Een halve triatlon georganiseerd door ons Ironmanagers, waarbij de clou is dat de alteten aan Ironman - intensiteit moeten presteren! Ze beloven prachtig weer, dus dat zit alvast goed!!

Zelf ben ik ook een versnelling hoger geschakeld en zo kon ik gisteren nog eens op de piste lopen samen met Kjell, Gert en Simon. Het 'old days'-gevoel was de max, en de training zal zeker zijn effect niet missen!

Train ze en tot binnenkort
t

Almere en de Criq

Vandaag haalden Kris Vanhuysse en Erwin Bruninx hun lang voorbereide slag thuis!! Ze volbrachten voor de eerste keer een volledige triatlon. Uitgebreide verslagjes volgen allicht!

Vandaag reed ik samen met 3 clubgenoten de Criquelion. Omdat Tom een schitterend verslagje schreef, laat ik hem dan ook maar aan het woord!

Beste ploegmakkers,

Vandaag zaterdag 29 augustus hebben we met 4 IronManagers deelgenomen aan de wielerkoers Velomédian Claude Criquiellon. Het is een wedstrijd over 170 km met 21 hellingen (3300 hoogtemeters). Start en aankomst in La Roche en Ardenne

Voor Tim (De Vilder), Phillipe (Heyndrickx) en Geert (Buyle) was het een eerste deelname. Voor mezelf een 2de deelname. Het doel was dan ook bij iedereen wat verschillend. Tim wilde trainen met het oog op zijn najaarswedstrijden. Phillipe en Geert wilden in hun kennismakings-deelname het best van zichzelf geven. Ik wilde mijn tijd van vorig jaar verbeteren. Ik wist nu wat beter hoe de koers in elkaar zat en had na Zürich goed blijven fietsen en wat intervaltrainingen gedaan.

Het concept is een beetje zoals de Marmotte in Frankrijk. Er is een groepsstart met alle deelnemers. Iedereen heeft een chip. Afhankelijk van de eindtijd en de leeftijd van de deelnemer wordt je op het einde ingedeeld bij de bronzen, zilveren of gouden … everzwijnen.

Omdat ik vorig jaar al een gouden zwijntje bleek te zijn, mocht ik helemaal vooraan starten. Ik stond in het wiel van ene Maxime Monfort. Voor onze coach en ploegmakkers was dat 20 m verder achter een tweede startlijn.

Om 9 u gaf ene plaatselijke bekendheid Claude (Criq) de start. Binnen de 1ste km stond de eerste helling al op het menu. Ik kon goed postvatten in de groep Monfort. Het tempo lag echter verschroeiend hoog. Een km of 4 verder, op het eind van de 1ste klim, kwam Tim ook aansluiten met de kopgroep. En zo waren we vertrokken voor een helling of 3. Na 20 km brak de kopgroep voor ons in stukken. Tim en ik belandden daardoor in een 2de peleton. Ook hier bleef het tempo echter zeer hoog. Echt over het randje voor mij. Niet mijn IronMantempo maar ver daarboven in de klimmetjes. “Zal ik dit kunnen volhouden ?” hield me bezig.

Ondanks het feit dat Tim aan het trainen was, reed hij dikwijls de stukken bergop van ons 2de peleton (50 man). Hij zat echt in vorm. In de afdalingen schoven we meestal wat naar achter omdat we toch niet zoveel risico’s wilden nemen in het gewriemel. Na 60 km, een lichte val van Tim door een uitwijkende deelnemer en enkele zware cotes was de eerste bevoorrading. Tim had ze opgemerkt want hij zat weer vooraan in het peleton. Hij kon stoppen voor een flesje water. Ik heb ze echter te laat opgemerkt want iedereen van ons peleton reed gewoon verder. Een dik probleem want ik had niet genoeg drank tot de 2de bevoorrading. Het bleek echter dat de deelnemers in ons peleton even verder allemaal mensen aan de kant hadden staan met drinkbussen. Er waren zelfs enkele Nederlanders die motards hadden rijden om drinkbussen te wisselen ! We zaten hier blijkbaar in schoon gezelschap. Mensen die deze wedstrijd tot in de puntjes hadden voorbereid zoals wij doen met een IronMan.

Tim begon er hier steeds meer plezier in te vinden van mij te coachen. Hij stond erop zijn flesje water te delen. Hij begon ook steeds meer na de afdalingen op vlakkere stukken me terug naar voor te brengen in ons peleton zodat we bij de volgende klim terug goed vooraan zaten. Hij is na 90 km gestopt bij de vriend van Phillipe Heydrickx voor een extra drinkbus zodat we toch net genoeg drank hadden tot de 2de bevoorrading op 120 km. Dat betekende dat hij een ferm gat moest dichtrijden op een koersend peleton…

Na 110 km vloog mijn ketting van de grote plaat en in een knoop. Ik moest afstappen om ze te ontwarren. Tim bleeft bij mij maar ons fijne peleton konden we vaarwel zeggen. Tim reed dan maar zelf op kop tot de 2de bevoorrading. Ik had hier echt een “meestercoach” die zich opstelde als “meesterknecht” om mijn doel te laten lukken.

Na de 130 km weer mijn ketting eraf. Ook hier bleef Tim weer bij me. Ook hier het volgende peleton adieu. Op het eind van de klim terug hergroeperen met enkele deelenemers om een nieuw peleton te vormen.

Dan op het einde nog een 2 ferme klimmen na elkaar (Cote de Beffe met nog een andere eropvolgend). Ondertussen had Tim zelf pech met zijn zadelpen maar dat heb ik niet gemerkt. Hij was daardoor ons peleton kwijt en besloot zijn training dan maar wat rustiger af te werken. Op het einde 10 km afdalen naar La Roche. Hier was het weeral vlammen geblazen zoals in het begin want iedereen rook de meet. Tot mijn verrassing zag ik daar mijn eindtijd. 5 u 27. Een half uur beter dan vorig jaar ! Ongelooflijk ! 3 min later kwam Tim vrolijk over de meet gefietst. Genietend dat zijn poulain het goed had gedaan !

Een klein kwartier later kwam Phillipe over de meet. Nog een kwartier later Geert. Philippe had in het begin wat problemen met het hoge starttempo. Maar iedereen weet hoe dat gaat eens zijn Diesel is opgewarmd ... Geert had minder de peletons gevolgd en meer zijn eigen ding gereden waarschijnlijk zoals in de triatlon. Maar iedereen toch ver onder zijn limiettijd voor het Gouden Zwijn van zijn leeftijdcategorie. Proficiat aan mijn ploegmakkers. Dank aan mijn meester-knecht-coach voor 1 dag !

Tom De Malsche.

Overdrive

Dit weekend was er weer eentje waarbij heel wat wedstrijden te noteren vielen.

De week vooral in het teken stond van het WK atletiek in Berlijn, met uiteraard de fenomenale prestaties van Bolt, maar ook heel wat valpartijen en een mooie 4e plaats voor onze Belgen op de 4x400m.
Niet te vergeten was er ook de begrafenis van Kristel. Dat zij in vele mensen hun gedachten was, is allicht een magere troost voor Wim, maar hij kan er wel kracht uit putten!

In het weekend was er dan een ware overrompeling qua wedstrijden.

Een kort overzicht levert ons volgend resultaat op:
- Limburg 226
- Limburg 113
- Mr T sprinttriatlon
- Damme – Brugge zwemmarathon
- Powerman Weyer
- Triatlon Weiswampach

Heel wat stof tot nabespreken en evalueren dus.
In plaats van hier op een aantal prestaties in te gaan, ga ik proberen deze week een aantal korte verslagjes te plaatsen van de atleten zelf. Dat lijkt me leuker dan een overzicht te geven van alle prestaties (en dat waren er heel wat!).

En terwijl de week vordert, staat Almere voor de deur en is het volgende week woensdag alweer hoogmis voor de Belgische triatlon met de Zwintriatlon op het programma!!

Veel sterkte Wim

Ik was normaal van plan om hier iets te schrijven over de afgelopen wedstrijden van mijn atleten, of over de trainingen.
Maar plots gebeurt er dan iets, waarbij de wereld even stil staat en ons doet inzien dat alles heel relatief is.

Woensdag avond werd Kristel, vrouw van collega Wim Vandewielle, aangereden. Alle hulp kwam te laat. Wim blijft dus samen met hun dochter Tess alleen achter en moet deze zinloze gebeurtenis verwerken.

Ik hoop van ganser harte dat hij veel steun krijgt van zijn omgeving. Niet alleen de eerste dagen en weken (wanneer het nog fris in het geheugen zit) maar ook op langere termijn, wanneer hij ook dan die steun echt zal kunnen gebruiken.

Wim, veel sterkte!!

Zurich en de next weeks

Het is hier een tijdje stil geweest.
Terwijl vele atleten na hun Ironman een korte rustpauze inlassen, peppen andere atleten zich dan weer op voor de Marc Herremans Classic of Eupen van komend weekend.

Naast de triestige vaststelling dat dergelijke evenementen knal op dezelfde datum vallen, zullen we allicht 2 mooie wedstrijden krijgen.
Ik zal zelf in Antwerpen de Ironmanagers naar voor schreeuwen en dan zal ik wel in verbinding staan om te horen hoe de dames en heren het er in Eupen vanaf brengen.

Maar eerst nog even terug naar IM Zürich.
Voor een aantal clubgenoten hun eerste IM !!! Heel wat verslagjes vind je hier terug.
Normaal gezien was het de bedoeling dat ik een verslagje van langs de zijlijn schreef, maar een 10-tal enthousiaste Ironmanagers, een bordje met 'nog 5 startplaatsen' en een gevoel van 'waarom niet?', zorgden ervoor dat ik zelf uiteindelijk ook aan de start stond.
Geen stress, niets te verliezen en enkel uit op genieten. En dat was het ook: de eerste keer Heartbreak Hill was gewoon kicken! Door de mensenzee naar boven als een echte TdF-held. Super!!
Daarvoor had ik al een degelijke zwemtijd neergezet met een snelle wissel en we waren vertrokken voor de 180km. Met een vlotter gevoel dan vorig jaar (in natuurlijk iets beter weer :) ) reed ik naar 5u00, waar ik zeker tevreden mee was.
In de afsluitende marathon voelde ik dat ik wat friste ontbrak, maar met een eindtijd van 9u12 mag ik niet ontevreden zijn!
Het was niet ideaal, maar ik heb wel afgesloten met een goed gevoel, en dat was ook de bedoeling.

Dat ik dus niet naar hawaii ga, staat nu dus vast. Het is spijtig, maar er zijn ergere dingen in het leven. Ik werk rustig verder en ben ervan overtuigd dat ook dat wel goedkomt. De grens van 9u komt dichterbij, dus daar gaan we dan ook voor.

De planning voor het najaar krijgt stilaan ook vorm.
Beginnen doen we alvast komende zaterdag. aangezien ik al een tijdje ingeschreven ben voor Berlare, kom ik ook aan de start. Of ik volledig hersteld ben, zullen we ter plaatse wel zien. Indien dit niet het geval is, offer ik mij volledig op voor de Veldies, en die kunnen nogal lopen naar het schijnt :).

Op naar zaterdag Berlare en zondag hopelijk een topdag over de ganse lijn.

We kijken er naar uit!!

ciao
t

Ironman gekte en nog wat meer

De coach motiveert zijn atleet/atlete, of is het omgekeerd?

Wel, het feit dat ik zowel coach als atleet ben, maakt dat beiden kunnen.
Het is uiteraard zo dat ik zoveel mogelijk mijn atleten probeer te motiveren, te sturen, af te remmen wanneer nodig,…
Maar wanneer ikzelf wat in de put zit, dan kunnen wat leuke prestaties van mijn atleten mijn motivatie weer opkrikken! Het was afgelopen weekend dan ook weer een druk gevuld sportweekend!!

En terwijl ik vandaag Armstrong net het geel zag missen (deze Tour wordt de max!), is het straks alweer tijd voor Ironman Zürich, waar opnieuw een aantal Ironmanagers aan de start staan van hun debuut op de IM!!

Maar eerst dus afgelopen weekend.

Hieronder een beknopt overzicht:

Klagenfurt
In Oostenrijk wou Dominic zijn eerste Ironman afwerken! En hoe… met een schitterende 9u02 werd hij niet alleen 2e in zijn age Group (na Joury Gokel!), maar pakte hij ook zijn ticket voor Hawaii. SMO dus met 2 naar Hawaii. Het groepje dikt altijd maar aan!

Frankfurt
In Frankfurt deed Filip een hele mooie wedstrijd. Hawaii zat ook in zijn hoofd maar met 9u35 kwam hij 10’ te kort. Volgend jaar nieuwe poging!!
Michel deed dan weer een hele straffe wedstrijd. Twijfel lijkt logisch bij een atleet, maar bij deze werd aangetoond dat dit ongegrond was en dat hij een mooie vooruitgang boekte. De 10u grens komt dichterbij!!

Wevelgem
Jesse komt van ver. Na een aanslepende blessure en oververmoeidheid kwam hij bij mij terecht. We bouwen traag op, heel traag (vaak te traag naar zijn goesting) maar langzamerhand kwam hij erdoor en begon progressie te maken. Na 2 koerskes stond afgelopen weekend de eerste duatlon op het programma. 3e overall en snelste fietstijd. Een mooie beloning! We beseffen uiteraard dat we er nog niet zijn, maar dit is een mooie stap.

Ook Filiep deed er een mooie wedstrijd en zette na een val enkele weken terug weer een mooie stap voorwaarts.
Ruben was er ook weer bij en is eveneens perfect op schema voor de volgende doelen!!

Chaumont
Joerie pakte er de overwinning in deze tijdritformule. Na ziekte en een rustperiode is de voorbereiding op Zofingen definitief begonnen!

Zermatt
Olivier Vanhoutteghem liep een mooie marathon!! Na een overstap van marathonloper naar triatleet (watch him!!) liep hij de Zermatt marathon als 21e uit. Na een leuke wandeling op donderdag  kon hij met stijve beentjes beginnen, maar deed het meer dan uitstekend. Dat ziet er dus goed uit voor de MHC.

Montagn’Hard
Jeroen is een Ironmanager die in Dallas (USA) woont. Na Ironman Nice in ’07 en vorig jaar Ironman Florida wou hij eens iets anders doen. Jeroen heeft familie wonen in de Alpen en ze maakten hem zo zot om een 105km lange trail te doen. Zondag was het zover….

Allemaal leuke prestaties dus, die de coach blij en trots maken, en doen inzien wat voor leuke sporten die uithoudingssporten wel niet zijn!!

Als ik dan denk dat een Torbjorn Sindballe vroegtijdig zijn carrière moet afbreken, dan prijs ik mij gelukkig dat ik daarpas een training kon afwerken. Het kan soms deugd doen hé!
En vergeet het niet: enjoy it!!

Ciao
t

Vreugde en verdriet in Nice

Voilà, mijn hoofddoel van dit voorseizoen zit erop! Het is niet geweest zoals ik het gehoopt had, maar allicht heb ik hier wel weeral heel wat uit geleerd.
Omdat het niet allemaal tegenviel, wil ik toch even beginnen met het goede nieuws.
Met 7 Ironmanagers aan de start + 2 individuele atleten + Michael en Frederik + mezelf, waren we sowieso al goed vertegenwoordigd.

Van Ironmanagers zijde deden ze het alle 7 super. 4 stonden voor hun vuurdoop en deden het voortreffelijk in de zware omstandigheden. De andere 3 gebruikten hun ervaring van vorig jaar en zorgden voor een feestje! Ik was oprecht super blij voor hen!!
Ben stond ook voor zijn eerste Ironman en zag op het einde af, maar was zo gelukkig aan de meet!!!
Johan deelde dan weer zijn wedstrijd heel goed in en deed het ook prima! Super dus.
Frederik stond voor zijn debuut en voor zijn afscheid en pakte die kans met 2 handen aan. Altijd in de voorste gelederen rondde hij de warme dag af als 14e!!

De 2 pechvogels waren Michael en ik, Michael was nochtans aan een schitterende race bezig, tot hij plots leeg zat. We bekijken eerst rustig wat de oorzaak hiervan was!

En dan komen we uiteindelijk bij mij.
De voorbereiding was goed geweest. Ook de laatste dagen konden we ons in alle rust voorbereiden bij Raf. Daarna trokken we dan naar het veel drukkere en chaotischere Nice. Ik voelde mij goed, relax, en klaar voor de strijd.

Ook voor de start niet al te veel stress en ik koos een plekje bij de mannen van 1u05 om zo toch relatief vlot over het keienstrand richting water te dokkeren.
Eens de start gegeven was ik relatief vlot weg. Wat duw - en trekwerk hier en daar, maar het viel al bij al mee. Wat mij het meeste opviel was dat we volgens mijn gevoel zeer scheef zwommen. We zwommen weg van de boei om er dan toch naar toe te zwemmen. De meute was natuurlijk te groot om die omweg niet te volgen, maar vond dat nogal raar en kon dan ook niet echt besluiten of ik goed bezig was. Na 2,4km even uit het water en dan iets rustiger (groep wat uitgedund) zwemmen richting Swim Finish. Ik zag 57"40 staan na het zwemmen en ging voor een vlotte wissel.

Eens de fiets op zat ik onmiddellijk in een vrij goed ritme en reed toen blijkbaar ongeveer 45e. Na een km of 6 kwam Michael voorbij. Ik liet die wijselijk gaan na enkele kilometers. Ik wou echt mijn eigen tempo rijden.

Na 20km begint de eerste klim en daar val ik bij een Pro die bergop een mooi tempo rijdt. Ideaal en zo rijden we verder tot in Vence waar er af en toe iemand over komt en ik ook af en toe iemand inhaal. Net voor de eerste serieuze afdaling komt er een groepje van 5 voorbij. Die mannen knallen naar beneden en ik volg op een afstand maar bij het begin van de klim ga ik er gemakkelijk weer naartoe.

We zijn nu begonnen aan de lange klim richting Col de l'Ecre. Al eventjes voel ik dat mijn maag niet 100% is, maar ik maak me hier nog niet echt zorgen over. Het is immers nog ver en dat kan snel over gaan. Boven lig ik rond de 35e positie en voel me nog heel goed. Tijdens de afdaling komt de maaglast echter meer en meer opzetten. Het zijn niet echt krampen, maar eerder een gevoel dat alles vast zit en niet werkt zoals het hoort. Ik kan minder eten en drinken dan ik voorzien had en moet vooral water drinken om vocht te kunnen opnemen.

Ik rij rustig verder en besef dat als dit niet overgaat, ik nooit genoeg energie kan binnen krijgen.

Vanaf km 100 besef ik dat ik moet hopen dat het overgaat, want ik kan nu niets meer eten, enkel water gaat er nog in, de rest komt er onmiddellijk weer uit.

Gelukkig is het ook veel bergaf en besluit ik op eigen tempo het fietsen af te ronden en te kijken hoe mijn maag reageert bij het lopen.

Ik forceer niet meer en na 5u24 fietsen stap ik van de fiets. Eens ik begin te lopen verandert de maaglast niet, maar heb ik wel relatief frisse benen. Een eerste ronde in 46' bezorgt me niet veel problemen, en ik probeer veel water en toch ook wat sportdrank binnen te krijgen.

Bij de 2e ronde moet ik het tempo al wat laten zakken en bij de bevoorradingen moet ik stappen om echt zoveel mogelijk binnen te krijgen.

Bij de 3e ronde dan voel ik langzaam maar zeker het licht volledig uit gaan. Het vat is leeg. Het is uiteraard vrij simpel: de maag zit vast en dit gaat niet over. Een Ironman doen op water gaat dus effectief niet. Ik voel zelf ook wel dat ik leeg zit, maar wil op dat moment gewoon heel graag de wedstrijd uitdoen. Ik probeer lopen met wandelen af te wisselen en zo de finish te bereiken. Maar na zo'n 29km ben ik echt te op. Mijn dichtste supporters proberen mij te overtuigen dat dit echt geen zin heeft en dat ik moet stoppen.

Ik ben te leeg om nog eens een rondje af te haspelen dus luister ik naar hun wijze raad en leg mij in het gras. Ironman Nice zit er voor mij hier op.

De volgende dagen is mijn maag nog steeds niet in orde en heb ik allicht ook wel wat last van een zonneslag.

Ik ga mij nu even rustig bezinnen, maar heb nu vooral het gevoel dat ik mij niet heb kunnen verdedigen voor wat ik waard ben.
De warmte zal uiteraard zijn rol gespeeld hebben, maar de last kwam veel te vroeg (rond 8u30 of zo was het echt nog niet zo warm).

Ik ben alweer een ervaring rijker en hoop deze op een volgend tijdstip dan ook te kunnen gebruiken!

ciao
t

Taperweek

In het zonnetje zijn we ons hier aan het voorbereiden op Ironman Nice. We doen dit in super - omstandigheden! We hebben het geluk dat Raf zijn ouders ons hier kunnen ontvangen en ons soigneren als echte topsporters.

Dinsdag vertrokken met Michael, Serge en Jules en in 2 dagen gereden. Niet geforceerd en zo rustig aangekomen op woensdag middag.

Hier kunnen we genieten van rust, voldoende eten en drinken en nog enkele rustige trainingen.

Gisteren nog een fietsritje, en aan de thuisblijvers: het is hier wel degelijk warm!! Maar ook prachtig!

Vandaag nog een zwemtraining in het schitterende complex van St Raphael. Ook Fred Belaubre kwam er net uit het water... (voor de leken: topper uit het Olympisch triatloncircuit)

Straks nog een loopje en morgen trekken we dan richting Nice voor de allerlaatste voorbereidingen!!

Alleszins een dikke merci voor Raf en zijn moeder om ons hier te verwelkomen. Is zalig om in zo'n rust naar een wedstrijd toe te werken!!

ciao
t

NVV - Brugge - Stein en zoveel meer

Afgelopen weekend zat afgeladen vol met sportevenementen.

Het begon al op vrijdag avond met de Nacht van Vlaanderen. Op de marathon zag ik Stijn Fincioen een eenzame maar straffe wedstrijd lopen, met een overwinning in 2u28 als gevolg! heel sterk!!

Op de 100km was Marc niet meer aan zijn proefstuk toe. Na een mooie prestatie op de 24u van Steenbergen was dit een mooie tussenstop naar het ultieme doel in september, maar daarover volgt nog wel heel wat meer info!!

Op zaterdag dan was er de triatlon van Brugge. Eén van de mooiste en populairste triatlons in België had een echte topdag, met prachtig weer en een schitterend decor als toetjes! Heel wat Ironmanagers en individuele atleten maakten er met succes hun debuut en konden zo genieten van de schitterende sport die triatlon is!!

Zondag was er dan in Nederlands Limburg de 3/4e triatlon van Stein. 8 Ironmanagers kwamen er aan de start en alle 8 haalden ze succesvol de finish, wat ze perfect op schema houdt voor hun Ironman later dit seizoen of volgend jaar! Pieter Hélin pakte er een hele mooie 2e plaats. Proficiat allemaal!!

Ook nog afgelopen weekend deed Elke mee aan de Ardéchoise, een prachtige toertocht in Frankrijk. Ze verbeterde er haar tijd niet alleen met meer dan 20', ze mocht als 2e dame ook op het podium!! Als dat geen fantastisch nieuws is!!

Op die manier is zowat het hele plaatje vertegenwoordigd: van topatleet tot recreant: ieder op zijn of haar niveau kan genieten van zijn eigen prestaties en vooral van de weg ernaar toe!!

voila, ik vertrek straks met een aantal mede atleten richting Nice! Van ginder uit allicht nog wel een update!!

ciao
t

Nice Training Camp

Vorige week trok ik er even op uit met 'brothers in crime Frederik en Michael'. We trokken richting Nice om nog een pittig blokje te doen, met als grote voordelen, dit op het parcours te doen, alsook nog eens in de warmte te kunnen trainen.

De warmte was op bepaalde dagen wel degelijk van de partij, met een 35° in de schaduw konden ze hier in België alleen maar dromen, en wij maar puffen op de Col de l'Ecre.
Ondertussen heb ik een vrij goed beeld van het parcours en kon ik ook alle deelnemende Ironmanagers en individuele atleten alle details meegeven.

Naast de warmte is de wind een sterk bepalende factor, want de zogenaamde tussenstukken in de vallei kunnen op die manier stevig tegenvallen.

Dit weekend staat er voor de Ironmanagers de triatlons van Brugge en Stein op het programma en daarvoor is er al de Nacht van Vlaanderen. Daarna kan de taperweek dan echt beginnen en mogen we beginnen aftellen naar D-day!

ciao
t

Niederbronn: een impressie

Gisteren was er de Challenge France in Niederbronn-les-Bains (Vogezen). Een schitterende omgeving en bijgevolg een schitterend parcours waar we met 7 Ironmanagers aan de start kwamen.

Bij de parcoursverkenning was al duidelijk dat het fietsen (nieuw parcours) niet van de poes ging zijn en ook het lopen was zwaar herinnerde ik me van vorig jaar.

Opgestaan met vrij veel regen, dus voorzichtigheid was geboden!!

Om 11u vertrokken de profs en alle vrouwen. Onder andere Hawaï winnaar 2007 Chris McCormack en Michael Dewilde startten in deze wave.

10minuutjes later was het de buurt aan Kristof (Tyler) en mezelf. Ik had me goed vooraan op de eerste lijn gelegd. Een efficiënte maar niet zo plezante manier om de meute in bedwang te houden, bestond erin om met een serieuze brandslang te spuiten ter hoogte van de startlijn. Eens deze stopte zag ik dat ze links begonnen te zwemmen. Geen startschot maar gewoon starten en meegaan dus. Ik startte vrij goed en voelde dat ik vrij snel vrije ruimte had. Na enkele 100en meters zag ik 2 zwemmers voor mij en besloot er naar toe te gaan. Dit lukt vrij vlot en ik ging erop en erover. Nu zag ik nog 1 persoon voor mij en samen met hem zwom ik het 2e deel. Als 4e van de age groupers kon ik uit het water klimmen.

Ondertussen waren ook Geert, Serge, Mario, Gino en Filip gestart en konden ook zij beginnen aan een schitterende race.

Eens uit de wissel had ik onmiddellijk een vrij goed gevoel en snel lag ik met een Fransman op kop van de niet-profs. We reden een vlot tempo al vloog hij soms nogal de bergjes op. Ik besloot het iets rustiger te doen bergop en geleidelijk het tempo op te drijven in de tussenstukken. Na een km of 25 rij ik op 60m van die gast als ze met 10 staan te zwaaien dat we linksaf moeten. Die gast slaat kort links af en ik volg zijn lijn. Op het moment dat ik afsla, zie ik dat we eigenlijk een rond punt afsnijden. Onmiddellijk komt een moto tot bij mij en zegt doodleuk: Carton Rouge: diqualifié. Ik stop en leg uit dat dat niet duidelijk was en alvast niet mijn bedoeling was om af te snijden. Ik vraag of ik terug mag rijden en dat rond punt opnieuw doen, maar dat mag niet. Ik mag doorrijden maar ben gediskwalificeerd. Onze Franse vriend is ondertussen vertrokken en 2km verder staan Sara en Jurgen en roepen dat ik op 1'30 van die gast lig.

Ik draai de knop om en maak er het beste van (je weet nooit dat ze hun mening herzien). Ik blijf mijn eigen ritme rijden (en zie Gino voorbijfietsen op een stuk waar het parcours samen komt!) en uiteindelijk rijden er mij een 3-tal voorbij (die redelijk aan het pompen zijn). Ik herken ook Frederik Broché die redelijk vliegt. Aan km 85 zie ik opeens mijn Franse vriend terug die blijkbaar iets te onstuimig geweest is. Ik zeg hem dat ik rood kreeg en hij zegt dat ze hem iets geroepen hebben maar hem niet opgeschreven hebben.

We beginnen samen te lopen en ik voel mij heel goed. Op de vlakke stukken loop ik hoog tempo en steil bergop forceer ik niet om in de tussenstukken weer aan te zetten. Na 5km lopen heb ik er al 2 te pakken en loop dan dus 2e in mijn categorie. Na 1 ronde hoor ik dat ik op 1'30 lig van de koploper, maar ik kom snel dichter en na 15km ga ik erop en erover. Ik passeer ook nog Serge die aan een sterke wedstrijd bezig is!! Ik voel mij heel goed en kan vlot blijven doorlopen tot de finish.

Aan de finish wordt ik opgewacht door een official die mij zegt dat ik 14e ben en 1e amateur en dat ik mee moet naar de doping controle.

Ondertussen zijn Sara en Jurgen daar ook en ook Geert had staan supporteren. Zoals afgesproken had hij voluit gezwommen en gefietst en dan niet gelopen om zijn knie te sparen.

Ik dus naar de dopingcontrole en mag daar op een stoeltje gaan zitten naar Chris McCormack :) Hele toffe kerel en we kletsen wat en ik leg hem het voorval uit. Hij antwoordt laconiek dat hij alle ronde punten langs links nam wegens veel te glad. Soit, ik ben er vet mee en achteraf blijft dat ook Frederik Broché (die 2e was in onze categorie) op hetzelfde punt ook een kaart kreeg. Met andere woorden, na de profs (en na onze Franse vriend) zijn ze kaarten beginnen uitdelen, allicht tot ze beseften dat er niet veel volk meer in de uitslag zou staan.

Nu, al bij al weet ik dat ik allicht 14e was en 2e amateur (nog 1 sneller uit een latere wave en ook nog een aflossingsploeg net voor mij), maar vooral dat ik een heel goed gevoel had en dus tevreden mag/moet zijn.

Ook de anderen waren heel tevreden en zo konden we terugblikken op een leuk en gezellig weekend!!!

De pech blijft ons blijkbaar achtervolgen want Michael moest de strijd staken wegens lekke band. Heel stom want hij was goed op dreef en reed op dat moment net rond de top10. Ook voor hem is de volgende wedstrijd Nice

De uitslagen

LA HEYNE Kristof 4:57:30

CLEERBOUT Serge 4:58:38

DELEMARRE Mario 5:16:14

SMETS Filip 5:38:45

MORTIER Gino 5:48:05

DSQ DE VILDER Tim 4:21:49

DNF 864 BUYLE Geert wel goed gezwommen en gefietst
DNF 10 DEWILDE Michael: platte band maar sterk bezig

Mogelijke andere verslagjes en foto's volgen!!

Trainen, trainen en Niederbronn

Voila, een stevig trainingsblok zit erop!
Vele atleten komen nu wel heel dicht bij hun Ironman en dat geldt ook voor mezelf.
Afgelopen week nog een hele leuke Big Training Day afgewerkt met Nice-gangers Michael en Frederik.
Zwemmen in een schitterend meer, fietsen met wat lange hellingen op het parcours en afsluitend lopen, waarbij we in onze 3e ronde het tempo even opdreven, om alle 3 met een goed gevoel de dag af te sluiten.

Afgelopen zondag reden we dan met een mooi groepje Tilff-Bastogne-Tilff. Mooi parcours, mooi tempo, mooi gezelschap (leuke verbroedering tussen Ironmanagers en SMO!) zorgden voor een ideale trainingsprikkel richting Nice.

Dinsdag was er dan de traditionele Ironmanagers-zwemtraining in Wachtebeke, waarbij we weer een mooie training afwerkten!! Tussendoor wat grappen en grollen, maar elkaar vooral motiveren om er voor te gaan!
Dat motiveren namen ze trouwens letterlijk van deze keer, want Raf en Tom offerden zich op om als mikpunt te dienen in de laatste 200 en 100m. Was plezant voor iedereen, en een opsteker dat we dergelijke tijden nog haalden na 4km hard labeur.

Nu zondag is er dan Niederbronn-les-Bains (Challenge France) met heel wat toppers aan de start. Ik hoop er vooral met een goed gevoel af te sluiten. Na mijn pech in Leuven heb ik wel het gevoel dat het goed zit, maar een bevestiging op wedstrijd is altijd leuk.
Er starten ook een aantal Ironmanagers + enkele individuele atleten, dus wordt het weer druk ginder in de Vogezen!!

we houden jullie op de hoogte!

ciao
t

Enjoy It!!

Net terug van een hele goede stage te Vittel.
Deze stage was specifiek bedoeld voor de Ironmanagers die momenteel trainen voor Ironman Nice en Ironman Zürich. Nog 5 en 7 weken dus.
Hier en daar uiteraard een aantal aanpassingen voor een 5-tal personen die nog niet onmiddellijk met dit doel in hun hoofd zitten.

Qua lokatie is Vittel een echte topper. Enkel om echt te klimmen is het niet hoog genoeg, maar voor tijdritparcoursen is er het perfect!!

Iedereen is sterk op dreef en goed op weg om op D-day in juiste conditie te zijn.

Maar het allerbelangrijkste (en dat wordt nog al eens vergeten) is dat ze er allemaal van genoten!!

Een lange zwemtraining (waarbij een aantal PR's verbeterd werden) met de glimlach afwerken, elkaar stimuleren, daar gaat het hem om!!

Ik verplichtte mezelf verleden week ook om vooral te genieten! Wanneer de belangrijke wedstrijden er aan komen, is er nogal eens de neiging om vooral te focussen op de prestatie en enkel nog maar daaraan te denken. Dan is het goed om er even bij stil te staan, dat wij dit eigenlijk nog altijd doen voor ons plezier.
Als is het een uit de hand gelopen hobby, we mogen blij zijn dat we daar mogen zwemmen, fietsen of lopen. Ook al is het nu en dan lastig, het is verdorie genieten!!

Met die instelling (en er uiteraard vol voor gaand) gaan we dan ook die laatste 5 en 7 weken in!!

Train ze en geniet ze!!!

Ciao
t

Vittel

In navolging van het aantal platte banden in Leuven (er waren er heel wat blijkbaar) hadden we vandaag ook wat problemen bij het losfietsen.
Een lokale glasfabriek zorgde blijkbaar voor heel wat glasschilfers langs de weg.

Maar laat dat dan ook het enige minpuntje zijn van deze stage.

Op maandag en dinsdag was de groep nog relatief beperkt en hielden we het bij een langere duurrit en zwemmen. Op dinsdag dan een duurloop in het glooiende bos en zwemmen in het schitterende Olympische bad.

Woensdag stond er dan een fameuze lange zwemtraining op het menu. 5,5km zwemmen was niet alleen fysiek , maar ook mentaal een uitdaging, waarbij iedereen heel blij was zijn of haar grenzen te hebben verlegd.
In de namiddag konden we dan in hele warme temperaturen onze duurloop afwerken rond het meer.

Dat de sfeer er hier weeral goed inzit mag duidelijk wezen. En in dergelijke groepssfeer trainen, werkt altijd motiverend!!

Gisteren was het dan tijd voor onze Big Training Day.
Zwemmen was voornamelijk techniek en enkele leuke partner oefeningen.
Voor het fietsen waren er 2 lussen voorzien, waarbij de ene groep nog natter werd dan de andere groep wegens een passerend onweer. Maar goed, met Zürich vorig jaar in ons achterhoofd, zijn we ook daar weer tegen bestand!! Het loslopen daarna ging bij iedereen heel vlot, zodat er ’s avonds vele blije (maar een beetje moe  ) gezichten te zien waren.

Straks doen we nog wat looptechniek en heuveltraining in het bos en dan kunnen de laatste 2 dagen alweer beginnen.
Zo’n stage vliegt voorbij, maar de vruchten zullen er zeker van geplukt worden!!

Leuven

Ik had gehoopt hier een positief verslagje te kunnen schrijven over een goede testwedstijd, maar het is iets anders gelopen.

Het begon nochtans allemaal goed, een vrij goede start en ik kon aanpikken bij de mannen waar ik van droomde om bij te zitten. Rond mij herkende ik Wim Vandewielle, Michael Dewilde, Pieter Hélin en Stijn Roelens. Ik voelde mij goed en kon wat opschuiven in het groepje. In de voeten van Stijn Roelens kwam ik als 12e aan de 1e wissel.
Daar wisselde ik vrij rustig en kon beginnen fietsen met Michael en Stijn. Een ideale situatie want even later kwam Stijn Demeulemeester aansluiten. Maar lang duurde de ideale situatie niet, want na ongeveer 4-5km … bam.. een klapband en mij tube volledig kapot.

Daar had ik niet op gerekend en stond daar eventjes langs de kant, kwaad op de situatie. Op dat moment kon ik niet veel meer doen dan op zoek gaan naar Sara. Ik dus aangebeld bij 2 oudere mensen, die heel vriendelijk vroegen of Rutger Beke ook meedeed en of het een lange wedstrijd was,…. Daar een telefontje gedaan en na een uitvoerige uitleg over de lokalisatie en waar ik kon afspreken, kon ik te voet op weg naar de kerk. Daar aangekomen moest ik vrij lang wachten, gezien Sara iets verder had kunnen rijden. Het café in dus meer om nog eens te bellen. Toen kwamen Sara, papa en Jurgen aangereden. Op dat moment was ik al flink afgekoeld en had de moed al opgegeven om nog te finishen. Maar bleek dat mijn pa zijn fiets meehad, dus kon ik zijn voorwiel gebruiken. Niet helemaal volgens de regels, maar zo had ik tenminste nog iets aan mijn dag.

Hoeveel tijd ik verloren heb, weet ik niet, maar ik besloot er dus een doorgedreven training van te maken. Enige voordeel was dat ik nu wel alle clubgenoten kon zien. Kurt (die gevallen was), Nadia en Els moet ik blijkbaar gemist hebben, maar na een goede 15km fietsen kwam ik Kaat tegen, die net de pittige helling op het parcours opreed. Ze zag er nog fris uit. Ik bleef vooral soepel rijden en kwam bij Erwin, en later zag ik ook Steven, Gerrit, Peter, Jules en Wouter. Sommigen keken wat raar, maar waren vooral aan het vloeken op de tegenwind  Aan de overkant zag ik ook veel en zag zo Geertje stevig rijden en ook Michael, Piet, Ivan, Mario, Raf en Stefaan waren goed bezig.

Eens gewisseld probeerde ik onmiddellijk een hoog tempo te lopen. Dit lukte vrij goed, maar uiteraard had ik geen vergelijkingspunt. Onderweg kwam ik Johan en Ben tegen, beiden op weg naar Ironman Nice. Onderweg kon ik de clubgenoten opnieuw zien en vaststellen dat ze allemaal een mooi ritme liepen. Zelf was ik tevreden over het gevoel bij het lopen want kon vrij lang een hoog ritme aanhouden.

Michael werd uiteindelijk 2e Ironmanager en Stefaan deed nog een mooie sprint ten nadele van Raf.
Al bij al dus een mooie clubprestatie, waarbij ook de dames toonden dat ze klaar zijn voor het grote werk!!

Vooraan in de wedstrijd wisselde een groep van een man of 10 op 4’ van leider Thierry Verbinnen. In de laatste 500m wist Koen Hoeyberghs nog voorbij Thierry te lopen. Knap!!
Joury Gokel werd al even knap 3e en Wouter Monchy 4e. Verder weet ik van buiten dat Frederik Devreese 6e werd en Michael niet 100% fit was en zo 11e eindigde. Eens hij 100% fit is, gaat hij nog mooie dingen laten zien!!!
Ook knap was nog de 9e plaats van Frederik Sleutel, die zo een mooie inhaalrace afrondde.
Voor de verdere resultaten moet ik eerst de officiële uitslag bekijken, maar die heb ik hier niet bij mij (op weg naar Vittel).

Deze week dus stage te Vittel, waarbij de trainingen voornamelijk op Ironman afgestemd zijn.
Ik probeer jullie ook van daaruit op de hoogte te houden!!

Ciao
t

Seizoen officiëel gestart

Vorig weekend was er dus de de eerste belangrijke afspraak van het triatlon seizoen. Gezien ikzelf op het huwelijk van Sofie en Olli mocht zijn (zij genieten momenteel van elkaar en van Maleisië), stond ik zelf niet aan de start van deze eerste wedstrijd.
De resultaten waren wat wisselend. De ene was goed en de andere had wat last van krampen of de maag. Al bij al was dit pas een eerste test en is het seizoen nog lang.

Michael deed het trouwens uitstekend in Duitsland, 11e in een topbezetting met oa Petzold en de broertjes Raelert. Zijn prestatie kreeg niet echt veel aandacht in België, maar de kenners zullen dit wel naar waarde kunnen inschatten.

Ook een mooie stap voor Marc die een 24u loop deed en hier heel wat zelfvertrouwen uithaalde!! Straffe kost, en vooral: hoe ver kan een mens gaan? Het gaat hier voornamelijk om de mentale kant uiteraard.
Dat zou nog een mooie discussie opleveren.

Ondertussen staat Leuven voor de deur. Voor mezelf een nieuwe test, maar vooral rustig kijken hoe het ervoor staat na de moeilijke week van vorige week. De bezetting is er redelijk wat steviger in vergelijking met vorige jaren, dus dat belooft!!

Daarna vertrekken we op Ironman - stage naar Vittel. Een 20-tal Ironmanagers zijn in voorbereiding op Ironman Nice en Zürich, en daar vinden ze de ideale lokatie om nog een stapje vooruit te doen op conditioneel vlak!! We kijken er alvast naar uit ne ik hoop jullie van hieruit op de hoogte te houden.

ciao
t

Half geslaagd weekend

Na heel wat mooie trainingsweken (onder andere een aantal klassiekers) volgde vorig weekend onze eigenste Ironmanagers-Ronde van Vlaanderen --> wat minder chaos en een prachtige route van Ninove door het Pajottenland naar Geraardsbergen om daar langs de Waalse kant door te stoten naar Ronse. Na wat spelen in de Vlaamse Ardennen (en een bevoorrading bij het secretariaat thuis, vervolgden we onze weg naar de finish in Meerbeke). Een prachtige dag!!

Ondertussen dus al heel wat getraind en dus was het tijd voor de eerste competitie.
Vrijdag was er het BK ploegen en het leek me we leuk om met een duatlonploeg te starten.
Wegens wat onduidelijkheid over met 3 of met 5 finishen, stelden we een ploeg van 5 man op, die uiteindelijk ook alle 5 moesten finishen.
Het leverde ons een hele dichte 2e plaats op en daarnaast was het ook eens plezant om zo in groep te strijden
Ik hield er een heel goed gevoel aan over.

Ook de mannen en vrouwen van SMO deden het voortreffelijk en mogen trots zijn op hun prestaties!!!

Zondag was er dan Powerman Luxemburg. Op een heel zwaar parcours toonde Joerie weer zijn klasse. Jason Spong deelde zijn wedstrijd heel wat beter in en werd knap 2e. Wim Nieuwkerk bevestigde opnieuw en ook Jochen Neyrinck was heel sterk. Ikzelf startte vrij goed met een vlotte eerste 10km, maar voelde in het fietsen al dat er iets niet klopte. Heel dicht tegen de krampen aan, besloot ik om de laatste 5km lopen te laten voor wat het was, om blessures te vermijden.
Gelukkig volgde vandaag de bevestiging dat een virale infectie mij parten speelde. Zorgen dat dat opgelost geraakt en we kunnen weer voortdoen.

Ik kijk verder uit naar de triatlon van Geel van komend weekend!! Er zal geknald worden ginder. Ikzelf zal niet aanwezig zijn, den trouw van Olli staat zaterdag avond immers op het programma. Laat hem maar eens uit de bol gaan!!!

ciao
t

Stilte

OEI,
wat is het hier stil geweest!
Een nieuw huis, een nieuwe fiets en een nieuwe hond zorgden ervoor dat het bloggen even aan de kant geschoven werd. Maar ondertussen zijn we weer volledig 'back on track'.
Na een weekje stage te Benicasim met de Ironmanagers werd het dus verhuizen geblazen en zo was ik afgelopen zaterdag niet van Brugge naar Meerbeke aan het fietsen (zoals zovelen), maar was ik kasten in elkaar aan het steken, dozen naar boven gesleurd,...
Maar het loont de moeite! Sara en ik zijn allebei heel blij met ons eigen stulpje, die dan ook nog eens rustig gelegen is.
De nieuwe looproutes ben ik volop aan het verkennen en met de nieuwe velo (Isaac Ultrasonic!) ben ik ook al een paar keer op pad geweest. Het weekje focussen op een aantal andere zaken hebben me deugd gedaan en ik ben er klaar voor om er weer volledig in te vliegen.

En dat zijn mijn atleten gelukkig ook!! Mieke Dupont zette alvast een knappe prestatie neer in Zuid-Afrika (6e!) en een heel aantal atleten zijn ondertussen op stage vertrokken. Daar genieten ze hopelijk van iets beter weer dan hier.

De nieuwe trainingspartner heet trouwens Chica, ze moet nog wat wennen aan haar nieuwe thuis, maar ze zal me zeker kunnen vergezellen bij mijn duurloopjes!!
Foto's van huis, hond en fiets volgen nog wel eens :)

ciao!
t

Ferre

Deze keer geen sportief nieuws, maar misschien nog wel veel belangrijker!
De geboorte van Ferre Vermeulen !!

Een dikke proficiat aan mama en Flying Daddy

Olli naar Hawaii

Schitterend nieuws: Olivier heeft zich geplaatst voor de Ironman van Hawaii. Na een hele zware wedstrijd in Nieuw-Zeeland finishte hij na 9u44 als 57e overall en als 8e in zijn age group. Enkele weigeringen op de roll down zorgden voor het verlossende nieuws dat het binnen is.
Een hele dag op de limiet zwemmen, fietsen en lopen (met niet altijd een goed gevoel), maar vooral een schitterende afsluitende marathon, waarbij eigenlijk alles beslist werd in de laatste 500m.

Een super dikke proficiat aan Olli. De Veldies hebben er dus alvast al een collega bij ginder in Kona. En ik ken er nog wel enkele die daar bij zouden willen zijn. Maar dat zal de toekomst uiteraard utwijzen.

####

Deze uitslag was uiteraard een mooie start voor het clubfeest vandaag. Na een gezellige brunch werd deze familiedag afgesloten met een geleide stadswandeling, wat voor iedereen een leuke afwisseling was!!

Op die manier werd weer een druk maar plezant weekend afgesloten.

Ook uit Ursel trouwens al leuk nieuws. Nu nog de uitslag afwachten van Geel.

ciao
t

Morgen D-day voor Olli

Terwijl we hier in België nog ongelooflijk genoten van 2 ideale trainingsdagen (zo en ma) en daarna weer van het Belgisch weertje konden genieten, zit Olli al een goede week aan de andere kant van de wereld.
Na zijn hele knappe prestatie in Florida beslisten we om ook nog Ironman Nieuw-Zeeland te doen. De maanden april en mei staan dan in functie van de trouw, maar nu is het de volledige focus op de wedstrijd van zaterdag (voor ons start vrijdagavond).

Ik hoorde hem gisterenavond nog via Skype (echt handig hé) en hij was er klaar voor. Een enorm voordeel natuurlijk dat hij verleden jaar de wedstrijd al deed en zo toch een aantal details meer weet dan de newbies. Maar goed, het zijn nog altijd de benen (en de armen) die het moeten doen natuurlijk.

Na Florida was het (eindelijk  ) ook voor hem duidelijk dat hij meer moest focussen op het zwemmen, wat deze winter dan ook gebeurde. Hij maakte een mooie vooruitgang, maar het wordt uiteraard nog wat afwachten of dit er ook in open water uitkomt.

Zijn lopen is ijzersterk. Eens hij zijn tempo gevonden heeft, kan hij dit heel lang volhouden. Het is nu vooral zaak om niet te snel te starten. Zijn sterke punt is immers dat hij dat tempo lang kan volhouden, maar dan mag hij zich niet opblazen in het begin. Gelukkig heeft hij ondertussen genoeg ervaring om dat in te zien.

Het fietsen zit zeker ook goed, maar met het weer in België moesten we af en toe uiteraard naar alternatieven zoeken, zo dat het uitkijken wordt naar de concurrentie die mogelijk in hun zomer hun kilometers kon afwerken.

Maar goed, naar de concurrentie kijken is helemaal niet de bedoeling. Uitgaan van zijn eigen sterkte en zijn eigen ding doen, daar komt het op aan!

We zullen alles keihard duimen en de wedstrijd volgen via www.ironmanlive.com
En nu is het aan Olli: knallen maar!!!

#####

Olli is trouwens niet de enige aan de start dit weekend.

Op zondag is er ook het Benelux kampioenschap Offroad duatlon in Geel-Bel. Joerie test er zijn conditie en ook Melanie wil eens kijken waar ze staat. Voor Peter M is het dan weer een thuis wedstrijd.
De andere Peter past, hij heeft immers andere (belangrijke!!) zaken aan zijn hoofd, maar daarover volgende week meer.

Daarnaast is er ook de jogging in Ursel waar enkele atleten starten en is er ook het wielerseizoen dat gestart is.

De Ironmanagers hebben ook een vrij druk weekend met lactaattesten of trainen op zaterdag en het clubfeest op zondag. Voor een aantal atleten is dit een leuk weerzien sinds de schitterende dag van Ironman Florida, en voor heel wat atleten is dit de ‘officiële’ nieuwe start. Iets om naar uit te kijken dus.

Aan allen een goed weekend!

Ciao
t

Monte Gordo

Ondertussen ben ik hier een kleine week in Monte Gordo. In iets betere omstandigheden dan in België kunnen we hier een mooi trainingsblok afwerken. We, dat zijn Mieke Depoortere, Mieke Dupont en Tom en dan Michael Dewilde en Joury Gokel. De federatie is hier ook aanwezig met de elite-atleten en de Be Gold-atleten. Op die manier kan Joerie VS bepaalde trainingen met ons afwerken (of omgekeerd?).

Zo'n eerste stage is natuurlijk vooral nuttig om wat meer fietskilomters te maken, maar ook de zwemkilometers en wat looptechniek staan op het programma.

Gisteren een lange rit met een overgangsloop, die ons enerzijds toonde dat we op goede weg zijn, maar dat er uiteraard nog wat werk voor de boeg is. Maar goed, het is nog maar februari.

Het meest aangename is dat mijn kompanen verstandige mannen zijn en er geen wedstrijdje van maken. De blokjes op vetdrempel werden woensdag netjes afgewerkt op de prachtige route naar Cachopo, en ook tijdens de zwemtrainingen worden er geen wedstrijden gehouden, al last er ene wel af en toe een Gokeltje in.

Mieke DP fietst verbazend goed en ook de triatlon komt steeds dichterbij. De andere Mieke haar ticket voor Zuid-Afrika ligt ondertussen ook klaar.

Voila, tot hier een update en tot snel!

ciao
t