50

Morgen is het zover, dan wordt mijn vader 50.
De meesten die mij kennen, zullen wel weten dat ik een goede band heb met mijn vader. In mijn jonge jaren was hij uiteraard meer de vaderfiguur, die mij overal (op verschillende crossen of op een WK berglopen) begeleidde, maar de laatste jaren is hij meer vriend geworden.
Ondertussen ben ik nu een beetje zijn begeleider, al geldt dit enkel voor het sportieve (hij heeft nog altijd iets meer levenservaring :) )

Na een lange carrière als volleyballer, begon hij te lopen en liep enkele mooie marathons met een mooie PR van 3u07. De jaren daarna bleef hij lopen, maar staken blessures af en toe wat stokken in de wielen. Enkel lopen is natuurlijk vrij eenzijdig, en het was pas 2 jaar terug dat hij ook de triatlon microbe te pakken kreeg.
Hij leerde van 0 zwemmen en volbracht ondertussen 5 triatlons. Het belangrijkste is dat hij zich hierin goed amuseert, een nieuw doel heeft en veel minder gekwetst is. Een voorbeeld voor velen zou ik zeggen.

Het leuke is ook, dat we ondertussen samenwerken. Als acupuncturist runt hij samen met Sara een praktijk. Dus ook hier het evenwicht tussen werk en sport.

Morgen dus 50. Vandaar een kleine ode aan hem!! Ik heb enorm veel respect voor hem, en hoop echt dat ik op die leeftijd nog altijd veel kan en mag sporten!

Morgen dus een klein (rustig) feestje en dan zondag de vlieger op richting Panama City Beach. De troepen zijn er klaar voor!!