Deze quote (thanx Nick!) geeft een uitstekend beeld van de aanpak voor de Spartathlon die afgelopen weekend gelopen werd.
Ik was enorm blij dat ik zelf aanwezig kon zijn op deze hoogmis voor de ultralopers. Algemeen beschouwd als geschift, wou ik die mensen graag aan het werk zien, praten over hun doelstellingen, maar vooral Marc naar de finish loodsen.
Wij trokken naar ginder met een duidelijk plan. Marc had goed getraid het laatste jaar en beschikte over een veel bredere basis dan 2 jaar geleden. Daarnaast hadden we aan 2 zwakke punten gewerkt: zijn klimtechniek en zijn voeding. Dit, samengaand met een zeer duidelijke routine voor de checkpoints (CP's) moest ervoor zorgen dat hij kon finishen. In tegenstelling tot heel wat atleten heeft hij niet het mega talent en een hoge basissnelheid. Maar dus wel een goede voorbereiding en een goed plan.
En dat bewees zijn waarde!
Ik zag er enkele Amerikanen met PR van 2u28 op de marathon die in T shirt de nacht ingingen zonder lamp! DNF volgde.
Een gebrek aan ervaring en het onderschatten van dit parcours lag hiervan aan de basis.
Hoe verliep Marc zijn wedstrijd dan? Veel kon je ook al volgen via zijn facebook of op zijn blog via www.timecoach.be en dan Spartathlon - pagina kiezen.
Na de tapering en de laatste besprekingen stond hij, samen met de andere Belgen, klaar aan de Akropolis, om om 7u te starten. De eerste uren worden gekenmerkt door drukke wegen in Athene en proberen zo rustig mogelijk te lopen, energie te sparen, maar toch net onder de cut off time te blijven. Terwijl de zon langzaam opkomt en warmer wordt zien we hem enkele keren passeren, maar mogen we weinig doen.
Pas vanaf km 84 (CP 22 van de 75) kunnen we hem persoonlijk bevoorraden en assisteren. Hier komt hij door met 40' voorsprong op de cut off times. Hij blijft heel rustig lopen en loopt in de volgende uren langzaam uit tot 1u20 voorsprong. Grote voordeel is dat hij nu meer ervaring heeft en niet panikeert en zijn eigen ding doet. Eens het donker wordt (de nacht valt snel!!) wordt er naar de Sangas pas toegewerkt. Deze pas is echt een bergpaadje die na 159km moet bedwongen worden. Met die kilometers in de benen en in het donker duidelijk geen sinecure!! Marc voelt zich nog steeds ok en vat dan ook de pas aan (een mentale opsteker, want vorige keer moest hij hier passen). Als wandelaar gaan Rony en ik ook over pas. Ik ben heel blij dit traject zelf eens te kunnen doen.
We blijven steeds ruim achter Marc en andere deelnemers en zie boven Marc die het lastig heeft. Na een korte rustperiode vat hij de afdaling aan, maar hij ziet er al heel wat minder fris uit. De 2 u na de pas heeft hij het lastig en moet hij doorbijten.
Gelukkig kan hij zijn ritme aanhouden en blijft hij rond het 1u10 voorsprong!
Terwijl wij de luxe hebben om eens een 30' te slapen, moet hij verder doen! Zijn voorsprong blijft rond het uur en hij moet nu vooral moeite doen om te blijven drinken en energie op te nemen.
Eens we op dag 2 zijn, is hij nog vol overtuiging en zijn tempo blijft gelijk. Het begint er dus goed uit te zien. Hij krijgt wel last van een ontsteking aan het onderbeen door het continue afdalen op asfalt, maar kan deze pijn verbijten en nadert Sparta!!
De finish in Sparta is er 1 met veel emotie! De laatste rechte lijn vol supporters die 34u meeleefden leidt naar het standbeeld van Leonidas. Het kussen van zijn tenen is als het winnen van de gouden medaille op de Olympische Spelen! Na een remonte in de laatste kilometers wordt Marc 3e Belg!
Een heel sterke Luc Dejaeger-Braet wordt 19e overall en zo 1e Belg! Even later volgt Pat Leysen! Na Marc volgen nog Bart Van Nijlen, Lieven Pieters en Ludo Depoortere! Zij mogen zich vanaf nu vol trots Spartaan noemen!!
Een kleine wereld, maar wel een heel interessante!
Geniet ervan mannen!
ciao
t
Geen opmerkingen:
Een reactie posten