Almere en de Criq

Vandaag haalden Kris Vanhuysse en Erwin Bruninx hun lang voorbereide slag thuis!! Ze volbrachten voor de eerste keer een volledige triatlon. Uitgebreide verslagjes volgen allicht!

Vandaag reed ik samen met 3 clubgenoten de Criquelion. Omdat Tom een schitterend verslagje schreef, laat ik hem dan ook maar aan het woord!

Beste ploegmakkers,

Vandaag zaterdag 29 augustus hebben we met 4 IronManagers deelgenomen aan de wielerkoers Velomédian Claude Criquiellon. Het is een wedstrijd over 170 km met 21 hellingen (3300 hoogtemeters). Start en aankomst in La Roche en Ardenne

Voor Tim (De Vilder), Phillipe (Heyndrickx) en Geert (Buyle) was het een eerste deelname. Voor mezelf een 2de deelname. Het doel was dan ook bij iedereen wat verschillend. Tim wilde trainen met het oog op zijn najaarswedstrijden. Phillipe en Geert wilden in hun kennismakings-deelname het best van zichzelf geven. Ik wilde mijn tijd van vorig jaar verbeteren. Ik wist nu wat beter hoe de koers in elkaar zat en had na Zürich goed blijven fietsen en wat intervaltrainingen gedaan.

Het concept is een beetje zoals de Marmotte in Frankrijk. Er is een groepsstart met alle deelnemers. Iedereen heeft een chip. Afhankelijk van de eindtijd en de leeftijd van de deelnemer wordt je op het einde ingedeeld bij de bronzen, zilveren of gouden … everzwijnen.

Omdat ik vorig jaar al een gouden zwijntje bleek te zijn, mocht ik helemaal vooraan starten. Ik stond in het wiel van ene Maxime Monfort. Voor onze coach en ploegmakkers was dat 20 m verder achter een tweede startlijn.

Om 9 u gaf ene plaatselijke bekendheid Claude (Criq) de start. Binnen de 1ste km stond de eerste helling al op het menu. Ik kon goed postvatten in de groep Monfort. Het tempo lag echter verschroeiend hoog. Een km of 4 verder, op het eind van de 1ste klim, kwam Tim ook aansluiten met de kopgroep. En zo waren we vertrokken voor een helling of 3. Na 20 km brak de kopgroep voor ons in stukken. Tim en ik belandden daardoor in een 2de peleton. Ook hier bleef het tempo echter zeer hoog. Echt over het randje voor mij. Niet mijn IronMantempo maar ver daarboven in de klimmetjes. “Zal ik dit kunnen volhouden ?” hield me bezig.

Ondanks het feit dat Tim aan het trainen was, reed hij dikwijls de stukken bergop van ons 2de peleton (50 man). Hij zat echt in vorm. In de afdalingen schoven we meestal wat naar achter omdat we toch niet zoveel risico’s wilden nemen in het gewriemel. Na 60 km, een lichte val van Tim door een uitwijkende deelnemer en enkele zware cotes was de eerste bevoorrading. Tim had ze opgemerkt want hij zat weer vooraan in het peleton. Hij kon stoppen voor een flesje water. Ik heb ze echter te laat opgemerkt want iedereen van ons peleton reed gewoon verder. Een dik probleem want ik had niet genoeg drank tot de 2de bevoorrading. Het bleek echter dat de deelnemers in ons peleton even verder allemaal mensen aan de kant hadden staan met drinkbussen. Er waren zelfs enkele Nederlanders die motards hadden rijden om drinkbussen te wisselen ! We zaten hier blijkbaar in schoon gezelschap. Mensen die deze wedstrijd tot in de puntjes hadden voorbereid zoals wij doen met een IronMan.

Tim begon er hier steeds meer plezier in te vinden van mij te coachen. Hij stond erop zijn flesje water te delen. Hij begon ook steeds meer na de afdalingen op vlakkere stukken me terug naar voor te brengen in ons peleton zodat we bij de volgende klim terug goed vooraan zaten. Hij is na 90 km gestopt bij de vriend van Phillipe Heydrickx voor een extra drinkbus zodat we toch net genoeg drank hadden tot de 2de bevoorrading op 120 km. Dat betekende dat hij een ferm gat moest dichtrijden op een koersend peleton…

Na 110 km vloog mijn ketting van de grote plaat en in een knoop. Ik moest afstappen om ze te ontwarren. Tim bleeft bij mij maar ons fijne peleton konden we vaarwel zeggen. Tim reed dan maar zelf op kop tot de 2de bevoorrading. Ik had hier echt een “meestercoach” die zich opstelde als “meesterknecht” om mijn doel te laten lukken.

Na de 130 km weer mijn ketting eraf. Ook hier bleef Tim weer bij me. Ook hier het volgende peleton adieu. Op het eind van de klim terug hergroeperen met enkele deelenemers om een nieuw peleton te vormen.

Dan op het einde nog een 2 ferme klimmen na elkaar (Cote de Beffe met nog een andere eropvolgend). Ondertussen had Tim zelf pech met zijn zadelpen maar dat heb ik niet gemerkt. Hij was daardoor ons peleton kwijt en besloot zijn training dan maar wat rustiger af te werken. Op het einde 10 km afdalen naar La Roche. Hier was het weeral vlammen geblazen zoals in het begin want iedereen rook de meet. Tot mijn verrassing zag ik daar mijn eindtijd. 5 u 27. Een half uur beter dan vorig jaar ! Ongelooflijk ! 3 min later kwam Tim vrolijk over de meet gefietst. Genietend dat zijn poulain het goed had gedaan !

Een klein kwartier later kwam Phillipe over de meet. Nog een kwartier later Geert. Philippe had in het begin wat problemen met het hoge starttempo. Maar iedereen weet hoe dat gaat eens zijn Diesel is opgewarmd ... Geert had minder de peletons gevolgd en meer zijn eigen ding gereden waarschijnlijk zoals in de triatlon. Maar iedereen toch ver onder zijn limiettijd voor het Gouden Zwijn van zijn leeftijdcategorie. Proficiat aan mijn ploegmakkers. Dank aan mijn meester-knecht-coach voor 1 dag !

Tom De Malsche.