Na enkele ontspannende dagen met de Ironmanagers, leefden we in groep toe naar de Marmotte. Voor een aantal was het de nieuwe uitdaging na 1 of meerdere Ironmans, voor enkele was het dan weer de voorbereiding op een Ironman binnen enkele weken (of volgend jaar!)
Iedereen deed het voortreffelijk en we onthouden vooral de schitterende sfeer die er (alweer) heerste in onze groep.
Op zondag vertrok de groep naar huis, maar Roos en ik bleven nog wat om verder te trainen in deze schitterende omgeving. Met een groepje Fransen konden we elke dag een zwemtraining afhaspelen in het open lucht zwembad, konden we genieten van meestal niet echt vlakke loopkilometers en konden we nog wat hellingen opfietsen.
Op zondag hield ik het relatief rustig, maar de rest van de week trainden we toch stevig door, met op dinsdag een rustigere dag, maar op woensdag een lange fietsrit.
Vooral met het oog op de Norseman binnen enkele weken, haspelde ik toch wel wat kilometers af. Roos zit meer met Antwerpen in het hoofd…
Op donderdag namen we dan afscheid van de sympathieke Franse groep en reden we richting Zwitserland. Na een tussenstop in Chamonix (waar we wat langer bleven wegens te mooi) kwamen we op vrijdag aan in Zermatt. Na het oppikken van startnummer en treinticket voor Roos, konden we nog wat rusten en het sympathieke, autovrije stadje verkennen.
Ik koos deze bergmarathon (1944 positieve hoogtemeters en ook nog wat dalen) uit omdat het perfect paste in de
Norseman – voorbereiding. Daar moeten we ook nog een stevige berg oplopen in vermoeide toestand. Ik maakte mij in Zermatt dus vooral niet teveel begoochelingen over het resultaat, maar wou er vooral een goede training van maken.
Na een rustige start in St Niklaus (beneden in de vallei) en nog eens zwaaien naar de supporters, waren we vertrokken! Ik liep kort even samen met Karel Dewaele (in training voor de TransAlpine Run, nog eentje voor op de To Do – list!!!) maar liet hem rustig lopen. Ik deelde mijn wedstrijd goed in en voelde dat ik veel meer over had dan de mensen rond mij.
Ik kon rustig opschuiven op het steeds glooiende parcours.
Na een km of 17km kwamen we op de eerste echt technische strook alvorens we in Zermatt halfweg passeerden. Hier maakten we een lus en begonnen dan aan km 25 aan een zeer zwaar gedeelte tot in Sunnega rond km 30. Hier probeerde ik een ritme aan te houden, maar het werd toch redelijk pittig Eenmaal rond km 32 kwam ik als 23e door en kon ik vlot in mijn ritme komen. Roos stond in the middle of nowhere te supporteren en hield haar eigen wedstrijd. Zij moest het parcours volgen tot km 39 en dan een treintje nemen naar de finish.
Wachten deed ik natuurlijk niet en probeerde mijn ritme te behouden. Tot km 39 had ik eigenlijk een heel goed gevoel en dan vatten we de laatste 3 loodzware kilometers aan. Hier is stappen de boodschap, wegens veel te steil. Ik deed ongeveer 30’ over die laatste 3 kilometer en haalde zower nog iemand in
Met 3u50’26 aan de finish (en Roos die er net geraakte) was ik heel tevreden. De 22e plaats overall en 3e in mijn categorie toont me aan dat ik conditioneel sta waar ik wil staan. Allicht hebben de anderen toch iets minder getraind dan mezelf die laatste week.
Maar goed, dit was natuurlijk niet het einddoel. Dus nog enkele weekjes doortrainen en dan kijken waar we stranden in Noorwegen!
