Open Water Clubtraining

Dinsdag stond er een massale Open Water Clubtraining op het programma.
In de put van Eke (bij O'Douce) konden we met een grote groep een leuke zwemtraining afwerken, gevolgd door een goede BBQ.

Voor de meeste Ironmanagers is het deze week een taper week, in functie van Brugge of Stein. Het wordt dus zeer druk dit weekend, met niet minder dan 49 atleten, die het beste van zichzelf willen geven!!

CU all there!!

ciao
t

Super tevreden met een 16e plaats!

Afgelopen weekend stond er dus de Half Ironman UK op het programma. Hieronder volgt een verslagje.

Eerst nog even melden dat Peter Vermeulen in Eindhoven een knappe wedstrijd deed en met een 9e plaats toonde dat hij klaar is voor Zürich. Nog 4 weken te gaan...

Voor mezelf was Half Ironman UK na de halve in Niederbronn mijn 2e triatlon waar ik echt goed wou zijn. We (Jurgen en ikzelf) hadden het seizoen zo opgebouwd om in Horst deftig te presteren en dan toe te werken naar Niederbronn en zeker naar UK. Daarna is er dan nog Zürich, die we eerder zien als kennismaking met de Ironman-afstand.

Bon, vrijdag dus vertrokken naar Exmoor. Vrij afgelegen, maar heel mooi, en vooral: geen meter vlak!!

Het zwemmen vond plaats in een meer waar we een soort driehoek moesten zwemmen. De start was in de mist, waardoor er van een startlijn niet echt sprake was. Ik lag relatief vooraan, maar toch een goede 60m achter de profs en dus ook achter een 30 tal age groupers die schuin voor mij lagen. Ik koos de buitenkant en kon relatief vrij zwemmen, maar door de mist lag ik een paar keer wel heel erg naar de buitenkant. Soit, we blijven hier op werken en met een vrij goed gevoel kwam ik als 57e aan wal. Hop, wetsuit uit en we konden beginnen lopen: een klim van een meter of 400 moest ons naar het wisselpark brengen.

Ik sprong op mijn fiets en in de eerst klim (bestond uit 2 delen) reed is soepel naar boven. In de eerste ronde reed ik heel wat atleten voorbij. Van groepjes vorming was er niet echt sprake, gezien het heel wisselend parcours. Na ongeveer 35 km passeerde ik bij Jurgen, die enthousiast riep dat ik 24e lag! Dat was zeker boven de verwachtingen dus wel een leuke opsteker.

Bij het ingaan van de 2e ronde zag ik in de verte een roze stip rijden, waar ik heel traag op dichter kwam. Dit bleek Bella Comerford te zijn, die heel sterk fietste! Op een 20-tal km van de wissel kwam ik bij haar en we reden ongeveer hetzelfde tempo en we reden dan ook samen als 20e en 21e de wissel binnen. Het leek mij verstandig om de laatste kilometers (licht bergop en wind op kop) niet meer te forceren.
Ondertussen hadden we in de 2e ronde zware regenbuien (met zelfs wat hagel) over ons hoofd gekregen, wat het toch vrij pittig maakte. Gelukkig lag de technische afdaling (onder de bomen) vrij droog!.

Eens gewisseld voelde ik dat mijn onderrug wel wat afgezien had van het afwisselend klimmen en aëro liggen. Toch liep ik voorzichtig in op Bella die heel snel gewisseld en gestart was. In een steile afdaling liep ik tot bij haar en liep een km of 2 samen. Ze gebruikte mij als haas en jaagde mij wat op. Maar een paar km verder demarreerde ze stevig en liet ik ze gaan (nogal vroeg vond ik). Ik had eerst de indruk dat ik echt wel traag moest lopen, maar gezien we andere mannen inhaalden viel dit allicht wel mee. Er liep mij nog 1 man voorbij en ik kon er 2 bijhalen. Bella liep ondertussen eerste vrouw en ik liep weer wat in op hoor. Ook Julie Dibens kon ik nog bijhalen en op het einde zag ik dat een Pro niet zo ver voor lag (nogal moeilijk te zien met alle gedubbelden op een parcours van 3 ronden), maar het was niet ver genoeg meer om hem nog in te halen.
Uiteindelijk beëindigde ik de zware loopproef (continu bergop en bergaf, veel op gras) en eindigde overall op een 16e plaats. Mijn tijd was 4u53'02, waar ik zeker tevreden mee ben.
In mijn age group eindigde ik 2e!!

Conclusie is dus dat ik zeker tevreden mag zijn met mijn 3 wedstrijden waar ik goed wou zijn. Ik kan dus met een gerust gevoel naar Zürich vertrekken!

Ik zal wel meer aan mijn lopen (na het fietsen) moeten werken, gezien ik altijd wat kilometers nodig heb om in mijn ritme te komen (zeker na een zwaar fietsnummer). Maar goed, dan is die doelstelling ook weeral duidelijk.

Zo, deze week staat volledig in het teken van de clubwedstrijden in Brugge en Stein volgend weekend.

See you there!

ciao
t

Half Ironman UK

Zondag volgt voor mij de volgende test: Half Ironman UK. Ik zal er alleszins in een heel sterk deelnemersveld starten (zie hieronder). Ik ben alvast benieuwd en heb er ongelooflijk veel zin in.

Artikel hieronder is van IronmanLive. Wegens geen internet ginder zal er op Ironmanlive jammer genoeg geen live tracking zijn, maar ik breng jullie achteraf wel op de hoogte.

Zondag start de Peet trouwens in Eindhoven. Ook een goede test voor Zürich!!

####

Ironman 70.3 UK Preview
Henry Budgett reports that Chris McCormack will highlight the field in Wimbleball this weekend
Published Tuesday, June 10, 2008

The UK is no stranger to running its Ironman 70.3 distance event over some pretty tough terrain. Before the Ironman 70.3 series began the first two races were held in North Wales in the shadow of Snowdon, one of the country's three highest peaks.The race moved from the tough terrain in Wales to the still-challenging hills around Sherborne for three years until that race went to full-distance. The Ironman 70.3 distance race was held at Longleat House for one year before moving to its new home in the Exmoor National Park at Wimbleball Lake.

The course starts with an uphill run from the lake to transition and then sticks in a brutally tough two-lap bike with no less than 52 hills of varying sizes in the 56-mile ride. And the run isn't exactly flat either!

Despite the toughness of the conditions, the race has attracted a pretty stellar field in 2008. Topping the bill in every sense and looking to repeat his win here in 2006, is current Ironman World Champion Chris McCormack. Macca is also doing some work behind the scenes with the organizers and will be paying a visit to the triathlon squad at nearby Kelly College, where he will work with them in training sessions and show them that you really can make a living in this sport. Who knows, perhaps a future Ironman generation will be taking inspiration.

For this year, however, the cream of the UK's current Ironman athletes will be on hand to see if they can beat the best in the world. Fraser Cartmell, last year's winner, will be there together with fellow Scot Scott Neyedli, who won last year's Ironman UK. The man he beat there, Stephen Bayliss, will be looking to pick up where he left off in South Africa - a race he won and which finally broke his run of lower podium places. Bayliss missed out on Ironman Lanzarote last month through injury and should be fresh and ready for the challenge.The home-grown talent won't have it all their own way; Bryan Rhodes is on the start list and has been a regular visitor to these shores with his best result a win at the inaugural Ironman UK in 2005. Also looking for a piece of the action will be Luke Bell, who has a formidable 11 wins to his credit at the 70.3 distance.

The women's field isn't half bad either with 2007 Ironman UK champion Bella Comerford looking to continue her great season of wins at both Ironman South Africa and Lanzarote with another here over the shorter distance. She'll be up against a strong challenge from Julie Dibens, who won here in 2007 despite a broken set of tribars and a kamikaze rabbit. Dibens is coming into the race off a win at Ironman 70.3 Switzerland two weeks ago. Two other athletes who are looking to make their mark at the distance are Michelle Lee, best known for her exploits at Powerman, and Michelle Parsons.Since there is no cell phone or Internet coverage available, we won't be able to bring you live coverage from the event, but we'll have a report on the winners as soon as possible on Sunday.

Schitterende ervaring voor Telenet in Alcatraz

Mooie prestaties gisteren in Alcatraz. In de Business Trophy werd het gemengde team van Telenet knap 3e. Hele mooie prestatie die op hele korte termijn gerealiseerd werd!! Heel knap.

Ook het mannenteam deed het uitstekend, met een 7e plaats.

Hier bovenop zette Francis dan ook nog eens de beste fietstijd neer!

Van een geslaagd experiment gesproken!! Heel knap.

Hun eigen ervaringen kan je hier terugvinden. Eens de jetleg uit hun lijf is, zullen de verslagjes en foto's wel volgen.

####

Terwijl ikzelf het nogal rustig deed dit weekend, werd er in Hamme weeral gepresteerd.
Naast heel wat Ironmanagers , stond ook Mark Cleys aan de start.
Nadat hij voor Prodac in november nog de marathon van New York afwerkte (na 1 jaar voorbereiding), besloot hij dit jaar om zijn zinnen op triatlon te zetten.
Terwijl Marc Herremans Classic het eerste hoofddoel is, was Hamme de eerste officiële triatlon voor hem. Er werd deze winter dan ook heel wat tijd geïnvesteerd in het zwemmen, en dat heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen! Na een goede 24' stond hij al weer aan land.
In het fietsen moet er nog wat meer ervaring opgedaan worden, maar in het lopen kwam hij snel in een goed ritme. Mooie prestatie dus!
Net als van Tom en Patrick, die beiden aantonen een mooie sprong voorwaarts gemaakt te hebben.

Heel wat minder verliep het voor Gino. Na een mooie zwembeurt was hij in een groepje van 3 verzeild geraakt bij het fietsen. Maar wat je niet voor mogelijk houdt, gebeurde toch. Een autobestuurder (allez, -ster) negeerde de seingever volledig en reed vlotjes het wedstrijdparcours op. Gino kon wel nog enigzins uitwijken maar werd toch in de flank aangereden door de dame. Hij werd afgevoerd en even werd gevreesd voor een dijbeenbreuk, maar gelukkig is het bij een ernstige kneuzing gebleven. Maar uiteraard zijn derglijke zaken niet plezant.
Bij deze wil ik Gino dan ook veel beterschap wensen!!!


#####

Zo, ik ga nog wat verder taperen richting Half Ironman UK
Voor wie in de sfeer wil geraken, dankzij Peter kwam ik aan volgend filmpje over het fietsparcours

Geniet ervan

ciao
t

Rompstabilisatie

De tekst hieronder schreef ik na een clinic over rompstabilisatie.
Het spreekt voor zich dat een tekst veel minder dynamisch is dan een clinic, waarbij ik na een theoretisch deel ook een praktijkgedeelte inlaste. Hierdoor kon ik aantonen wat correct was en wat niet, en konden de deelnemers ook zelf aanvoelen wat hiermee bedoeld werd.

Tijdens een clinic kan ik uiteraard ook meer inspelen op de medische voorkennis van de deelnemers. In de tekst hieronder komen zowel technische als minder technische aspecten naar voor, al heb ik gepoogd om die zo simpel mogelijk uit te leggen.

#########

Het basisprincipe die we hanteren is het feit dat we in alles wat we doen, moeten uitgaan van Evenwicht (Balance). Dit geldt zowel extern als intern.
Extern bedoel ik hiermee het feit dat algemeen in ons leven alles in evenwicht moet zijn. Job, gezin, sport, ontspanning, sociale contacten,… Er zijn een heleboel zaken in ons leven die we willen doen en waar we energie willen in steken. Elke dag opnieuw echter moeten we hier een evenwicht proberen in te vinden. Alleen al die balans vinden is een kunst op zich!

Nu, als coach ben ik uiteraard verantwoordelijk voor het deel ‘sport’ al hou ik dat algemene evenwichtsprincipe altijd in mijn achterhoofd.

Wanneer we niet naar ons hele leven en onze omliggende relaties kijken, maar enkel naar ons eigen lichaam, dan merken we dat we ook hier in evenwicht moeten zijn.
Er moet een evenwicht zijn in inspanning en recuperatie, anders zal er snel sprake zijn van overbelasting (was dus duidelijk een voorbeeld is van onevenwicht).

Wanneer we die gedachte nog meer verfijnen komen we aan training binnen ons lichaam. Misschien wat raar uitgedrukt, maar het is enorm belangrijk dat er ook binnen ons lichaam sprake is van evenwicht.
Spieren en pezen werken samen, de ene spier ondersteunt de andere spier, de andere spier houdt de andere in evenwicht.
Laat ons het meest voor de hand liggende voorbeeld nemen: de quadriceps en hamstrings. Dit zijn de spieren aan de voor – en achterzijde van het bovenbeen.
Wanneer we het been strekken gebeurt dit door de quadriceps, terwijl de hamstrings deze beweging tegen houden. Bij een spurt schiet de oiv de quadriceps het onderbeen ahw naar voor, dan is het belangrijk dat de hamstrings deze beweging kan afremmen. Het is dus duidelijk dat er een bepaald evenwicht moet zijn tussen deze beide spieren. De wetenschap heeft dan ook bepaalde waarden berekend voor dit evenwicht. Bij een onevenwicht is er sprake van een uitlokkende factor voor blessures (vb kniepijn).

Nu we dit principe kennen, kunnen we dit uitbreiden naar het principe van rompstabiliteit.
Hierbij gaan we er van uit dat voor een goede perifere beweging, we een stevige basis moeten hebben.
Grote woorden, die eigenlijk het volgende willen zeggen: rompstabiliteit is de mogelijkheid om de positie en beweging van de romp te kunnen controleren. Training van rompstabiliteit zorgt dus voor het stimuleren van de spieren van de romp (bekkengordel) welke aanhechten aan wervelzuil, bekken of schouders. Deze spieren zorgen er dus voor dat een goede houding behouden wordt en ze zijn ook de basis voor de arm – en beenbewegingen.

We hebben het hier nu over de stabiliteit van de romp, maar het is wel belangrijk te beseffen dat elk gewricht nood heeft aan stabiliteit. Denk maar eens aan de schouder.

Hoe komen we nu aan die stabiliteit?
Dit is een samenspel tussen een passief systeem, een actief systeem en een neuraal systeem:
- passief = botten, ligamenten, kapsel
- actief = spieren
- neuraal = zenuwen die de spieren aansturen

Hier komen we terug bij het concept evenwicht. Wanneer er een evenwicht is tussen deze 3 systemen, is er sprake van stabiliteit. Bij onevenwicht komen we uit bij een instabiliteit.

Wat eveneens belangrijk is, is het samenspel tussen mobiliteit en stabiliteit.
Mobiliteit is de eigenschap om een zo groot mogelijke bewegingsuitslag te kunnen garanderen.
Stabiliteit is dan de eigenschap om een segment of gewricht in een bepaalde positie te houden, zodat andere bewegingen gemakkelijker of efficiënter kunnen plaatsvinden.

Wanneer we de schouder bekijken bij het zwemmen, dan is het duidelijk dat om een goede zwembeweging te kunnen uitvoeren er een grote mobiliteit nodig is. Indien er echter geen stabiliteit zou zijn (of onvoldoende) zouden letsels optreden.
Bij schouderklachten moeten dus zowel het actief, passief als neuraal systeem getest worden.
Dit is de curatieve aanpak. Bij het neuraal systeem denken we dan bijvoorbeeld aan een te late ‘seingeving’ dat een bepaalde spier moet activeren. In ons lichaam lopen er verschillende zenuwsystemen. Wanneer een beweging ingezet wordt, krijgt de spier die de beweging uitvoert dus een signaal, terwijl bepaalde andere spieren signaal krijgen dat ze moeten stabiliseren.
Vandaag echter willen we het vooral hebben over de preventieve aanpak, zodat we letsels kunnen vermijden!!!

Wanneer we terugkeren naar het actief systeem, naar het systeem waarbij spieren signaal krijgen dat ze een bepaalde activiteit moeten uitvoeren, komen we snel tot de constatatie dat we de spieren kunnen opdelen, namelijk in mobilisatoren en stabilisatoren.

Het is absoluut niet de bedoeling om de volledige anatomie te bespreken, maar we overlopen wel kort de verschillende types om zo een beter inzicht te krijgen.

Mobilisatoren zijn grote, krachtige spieren met snelle spiervezels. Zij zijn verantwoordelijk voor snelle bewegingen van een lidmaat. Zij liggen meestal ook oppervlakkig.

Stabiliserende spieren zijn eerder spieren met trage spiervezels (maar kunnen hun inspanning ook veel langer volhouden). Hun functie is eerder het controleren van de beweging.
Binnen de stabiliserende spieren hebben we lokale en globale stabilisatoren.

De lokale stabilisatoren zijn kleine, diep gelegen spieren die bijna continu werken. Zij moeten ervoor zorgen dat we een houding blijven aannemen. De diepe kleine rugspieren zorgen er bijvoorbeeld voor dat we een goede rugholling hebben (lordose genoemd).

De globale stabilisatoren zijn grotere spieren die voornamelijk beweging moeten afremmen. Ze werken dus niet continu. Een voorbeeld hiervan is de schuine buikspieren.

Wanneer we het dus hebben over rompstabilisatie bedoelen we eigenlijk vooral het activeren en op peil houden van de lokale stabilisatoren. Wanneer deze spieren immers onvoldoende werken, treden rugklachten op en van daaruit misschien mogelijke compensaties.
Bij vermoeidheid van de stabilisatoren moeten andere spieren immers overnemen, waardoor de bewegingen minder efficiënt gebeuren.

Het zijn dus deze spieren die we moeten activeren.
Dit kan enerzijds door statische oefeningen en anderzijds door dynamische oefeningen uit te voeren. Bij de statische ga je naar een bepaalde houding waarbij je de lokale stabilisatoren aanspreekt en probeert die houding dan een bepaalde tijd aan te houden. Door zowel duur als aantal frequenties op te bouwen, zorg je voor een geleidelijke opbouw.

Bij de dynamische variant, gaan we in een ‘ideale uitgangshouding’ kleine bewegingen uitvoeren. Bedoeling is dat we eerst de lokale stabilisatoren aanspannen, dan de beweging uitvoeren (terwijl de kleine spiertjes dus opgespannen blijven) en dat we daarna pas de spieren ontspannen. Hoe groter het bewegingsverloop, of hoe sneller of krachtiger, hoe meer de lokale stabilisatoren uiteraard aangesproken worden.
Ook hier is echter een rustige opbouw enorm belangrijk!!!

Misschien even kort de invloed van een goede rompstabilisatie overlopen bij de verschillende sporten in triatlon.
Bij het zwemmen is het duidelijk dat bij een goede rompstabilisatie een mooie pijlfase kan behouden worden. Denken we ook aan het zwemmen met een plankje tussen de benen.
Bij het fietsen is er een recent onderzoek die aantoont dat een goede rompstabiliteit ervoor zorgt dat er een betere alignement is van de benen, met een grotere power als gevolgd. De betere rompstabiliteit wordt vooral gekenmerkt door een langere volhoudtijd van de ideale houding (dus een latere vermoeidheid) en dus minder compenseren. Een perfect voorbeeld hiervan is uiteraard de tijdrithouding.
Bij het lopen zorgt een betere rompstabiliteit eveneens voor een efficiëntere loopbeweging, daar de spieren die instaan voor de loopbeweging niet moeten inspringen om de stabiliteit te behouden, maar zich volledig kunnen focussen op hun taak.

Hoe gaan we de rompstabilisatie nu gaan inoefenen?
Vele oefeningen kan je gewoon thuis uitvoeren (zie daarvoor het praktijkstukje straks). Daarnaast is er natuurlijk ook de mogelijkheid om groepslessen Pilates, yoga, .. te volgen.
Er zijn ook heel wat methodes ontwikkeld (ook gericht op ademhaling en rompstabiliteit) die overgewaaid zijn vanuit de muziekwereld en die in het lopen ingeburgerd geraakten tijdens de loop’hype’ die ontstond. De Feldenkrais-methode en de Alexander techniek zijn zo’n voorbeelden.
Voor de oefeningen thuis: dit werkte ik uit in de praktijk. Mogelijks volgt later een fotoreeks met mogelijke oefeningen.

####

We hebben het gehad over de interactie tussen stabiliteit en mobiliteit. Naast de algemene opbouw van mobiliteit en souplesse, kunnen we natuurlijk niet rond het punt stretching. Dit wijkt wel licht af van het onderwerp van deze avond, maar ik wil hier toch even kort op ingaan, zonder de praktische toepassing te bespreken.
De vraag is dus of stretching zinvol is.
Wel, zoals dat meestal gaat in de wetenschap, was stretching een hele tijd terug echt een hype. Stretching was de sleutel tot succes. Jaren later was er dan een golf van tegenkanters na een onderzoek waarbij mogelijk enkele negatieve effecten gevonden worden. Die golfbeweging begint in de wetenschap nu wat uit te deinen en we komen tot een meer genuanceerde kijk op de feiten.
De waarheid ligt dus in het midden en is vooral zeer persoonlijk.
Eerst en vooral moeten we een uitgaan van de doelstelling van stretching.
We maken hier een onderscheid in 2 doelstellingen
- Prestatiebevordering:

Dit is voornamelijk afhankelijk van het type sport.
Bij lopen zijn er excentrische delen in het verloop van de beweging. Dit wil zeggen dat de pees eerst uitgerokken wordt alvorens hij opgespannen wordt en de kracht van spier overzet naar bot. Dit is te vergelijken met een veer. Zeker bij spurters is dit het geval. In dit geval is stretching dus wel aan te raden om de pees die mogelijkheid te geven voldoende te kunnen uitrekken en vanuit die positie te verkorten..
Bij marathonlopers is dit ‘veer’principe echter al veel minder interessant, hier is het vooral de bedoeling om economisch te lopen.

Fietsen daarentegen is concentrisch. Pees rekt dus niet uit, maar zet gewoon de kracht over van de spier naar het bot, zoals een auto een kar trekt.
Hierbij is stretching dus minder zinvol

- Blessurepreventie

Dit is volledig afhankelijk van het idividu en zijn of haar aanleg. Hebben we het over een heel soepel iemand, dan is stretching niet speciaal aan te raden.
Ben je echter heel stijf van nature dan kan algemene stretching bevorderlijk zijn om blessures tegen te gaan.

Als we nu de 2 samenbrengen dan is de vraag wanneer stretchen:
- na een opwarming
- voor een snellere looptraining
- algemeen tussendoor
- altijd individueel bekijken!!!

####

Zo komen we bij het laatste stukje theorie: de buikspieren.
Doel hiervan is voornamelijk om de spieren te versterken en een evenwicht te creëren of te behouden.

Welke buikspieren hebben we?
- Rechte buikspieren (met een bovenste deel en een onderste deel)
- Schuine buikspieren
- Psoas = heupbuigers. Dit zijn geen buikspieren, maar ik vertel dit erbij omdat deze spieren meestal overactief zijn.

Bij de rechte buikspieren maken we inderdaad een onderscheid tussen bovenste en onderste spieren, gezien zij een iets andere functie hebben.

De bovenste brengen de romp naar de benen (flexie genoemd) terwijl de onderste eerder de benen naar de romp brengen (helpen dus bij bilaterale heupflexie).
Het is dan ook eerder logisch dat we voor de bovenste spieren rompoefeningen doen en voor de onderste spieren eerder been oefeningen.

Bij de rompoefeningen is het belangrijk een onderscheid te maken in positie. Van horizontaal tot 45° is er een zeer sterke werking van de bovenste buikspieren. Bij de zogenaamde crunch worden deze spieren perfect aangesproken. Gaan we echter boven de 45° wordt de activiteit van de Psoas belangrijker. Maw we zijn niet meer specifiek bezig!!!
Ook de mythe van de voeten vast te zetten moeten we uit de wereld helpen, omdat hierdoor ook de psoas in activiteit beïnvloed wordt.
Een alternatief om de Psoas uit te schakelen is de 90-90-houding, waardoor dus specifiek op de bovenste buikspieren gewerkt wordt.
Het is wel belangrijk om te weten dat bij de meeste atleten. de bovenste buikspieren vrij sterk ontwikkeld zijn.

Wat vaker vergeten wordt zijn de onderste buikspieren.
Hierbij is de positie net omgekeerd: van horizontaal tot 45° is er opnieuw een zeer sterke werking van de Psoas (met ook een uithollen van de onderrug). Tussen 45 en 90° wordt gewerkt aan de onderste buikspieren. Ideaal is dus om te vertrekken vanuit 45° en zo de oefening op te bouwen. Door het uitvoeren van beenbewegingen worden nu deze spieren getraind. Hierbij is het belangrijk de rug niet te hollen (kan gecontroleerd worden door de handen onder de onderrug te voelen en die spanning te bewaren tijdens de oefeningen.

Komen we dan uiteindelijk bij de schuine buikspieren. Deze zijn vooral belangrijk voor de taille!!

Hetzelfde principe van de rechte buikspieren kan toegepast worden, dus van 0-45° voor de bovenste spieren (rompoefeningen) en van 45-90° voor de onderste spieren (beenoefeningen).

Zo, tot hier dus de theorie.
Het beste is om rompstabilisatie oefeningen (als je dit voor het eerst uitvoert) in te oefenen met een partner (die de goede uitgangshouding kan controleren en zo nodig corrigeren) of met een spiegel.


Ik hoop dat jullie hier iets aan hadden.

ciao
t

Clubstage Lanzarote

Zo, sinds gisteren avond zijn we terug van de clubstage op Lanzarote.
In Club La Santa, waar alles zowat triatlon ademt, konden we een week lang goed trainen. Gezien het niveau verschil en verschillende doelstellingen (zowel naar afstand als naar termijn) werd er in verschillende groepen getraind.

Bijna elke dag werd er gezwommen, wat het watergevoel een enorme boost zal geven. Zowel in het zwembad (waar zowel aan techniek als aan volume gewerkt werd) als in de lagune werden er kilometers gemaald.

Traditioneel stond er bij de fietstrainingen een stevige wind, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Het altijd veranderende landschap schotelde ons alleszins heel wat mooie ritjes voor (wat foto's volgen hopelijk snel).

In het lopen liet ik mijn atleten naast een pistetraining (met nadruk op looptechniek en coördinatie, en daarna een training met doel het verbeteren van het loopritme) ook een lange duurloop doen en stond er ook een koppeltraining op het programma. Afhankelijk van doelstelling werden 3 tot 4 fietsrondes van 22km afgewisseld met 2 tot 3 looprondes. Voor iedereen niet alleen een hele goede maar ook een hele plezante training!!

daarnaast konden we ook rekenen op wat mediabelangstelling, maar daarover later meer!!

Kortom, het was een plezante stage!! Bedankt allemaal voor jullie enthousiasme.

####

Telenet goes Alcatraz.
Morgen vertrekken 2 Telenet-teams naar Alcatraz.
Op hun blog kan je hun relaas lezen.

Ik ben alleszins heel opgetogen over de progressie die deze mensen maakten op enkele maanden tijd. Zeker in het zwemmen is dit heel goed zichtbaar.

Ik hoop dat ze er een hele leuke tijd beleven en genieten van deze ervaring!!

####

Daarnaast stonden er dit weekend de wedstrijden van St-Laureins, Leuven en Oostkerke op het programma.
Er werd weeral goed gepresteerd, en de meeste zijn nu echt wel vertrokken!!

tot de volgende

ciao
t