Verslag stage Albir

Gezien ikzelf niet kan vertellen hoe de deelnemers het aanvoelden, laat ik even Filip aan het woord:

"De relativiteits theorie van Tim De Vilder"

1 april vertrok een groot deel atleten op Charleroi richting Alicante op triathlon/duathlon-stage ism met Flow Track.
De hoofdbrok aan atleten bestond uit een 10-tal SMO’ers en Mr T-ers, en delegatie van het Peak Level team. Verder nog enkele kanjers van duathleten en massa’s kennis uit Grimbergen.

Bij aankomst werden we getrakteerd op een ‘relatief’ vlak ritje, volgens Tim.
Nog steeds zijn we op zoek naar die vlakke meters en om lang verhaal kort te maken, op al onze fietskilometers vonden we 1% vlak. Duidelijker kon de boodschap niet zijn; doseren vanaf de eerste dag.
Hoe dan ook, op de uitgekiende parcours kon iedereen zijn hartje ophalen. Of een nieuw hart ophalen ;) Een gedifferentieerde opbouw resulteerde in maximale vooruitgang waarbij iedereen kon schuiven van groep volgens de form van de dag of sport-specifieke noodzaak.
Opnieuw zat ik bij een kamergenoot, un poco mas loco pero muy simpatico, die een serieus setje kon fietsen. Kwestie van de interne motivatie hoog te houden.
Het viel me op dat Michael Dewilde de eerste ritten geen kopwerk deed, ik glimlachte in de veronderstelling dat ik dacht die zal ook eens blij om niet aan de kop te sleuren.
Het was echter stilte voor de storm, merkte ik aan mijn hartslagen; in overleg met Tim liet ik me verstandelijk even afzakken.

Over storm gesproken; die dag vond moeder natuur het nodig om zich te laten gelden, behalve sneeuw stond alles op het menu: als voorgerecht een lopertje in de regen. The Main course was wind en regen met pijpenstelen op een bedje van hagel, geflambeerd door de bliksem op de flanken van een helling van 7%.
Daar het spekglad werd, wandelden we naar beneden, ondertussen was er terug communicatie met de begeleiders in de Flow Track camionette en werden we een voor een gedropt in het plaatselijk cafeetje waar iedereen probeerde op te warmen.
Enkel Charlene had het even zwaar te verduren, onderkoeling. Samen met Ise kregen ze het volledige dorp in rep en roer. Ondertussen kon Dr Peter Janssens, sportarts bij Peak Level, de nodige zorgen toedienen terwijl Jeroen als tolk het vertaalwerk deed met de ambulanciers ter plaatse. Charlene, die er met de schrik vanaf kwam zweefde daarna in de camionette naar huis.

Donderdag
Ondertussen hebben we reeds een enkele zwem - en looptrainingen achter de kiezen, waar opnieuw Tim door een goede voorbereiding, variatie en intensiteit perfect op elkaar afstemde. Tijdens de sessie core-stabilty, door Geert van Peak Level, werd de noodzaak nogmaals duidelijk.

Vrijdag-zaterdag
De dag trok op gang met een zwemtraining onder leiding van Anke , die met overgave en met kennis van zake,een gevarieerde training presenteerde. Gevolgd door alweer een delicieuze lunch van ons Martine. Even een powernap en daarna een fietstocht doorheen een prachtig parcours. Dikke proficiat aan het peak level team voor de steeds schilderachtige en gevarieerde Trianingen. Zelf de betere fietser nam zonder twijfel het woord 'voldaan' en 'best pittig' in de mond.
Zaterdag stond er een koppeltraining op het programma, waar bij met de nodige voorzichtigheid aan de 2500 tot 3000 hoogtemeters werd bedwongen. Weerom werd het decor bepaald door een prachtige beklimmingen en afdalingen pittoreske dorpjes. Indrukwekkend!
Opmerkelijk was steevast de perfecte bevoorrading door ... jawel Martine.
Oeps het is 23u25 tijd om te gaan slapen, om 3u50 uit de veren, want hèt busje naar de luchthaven komt zo!

Een superstage en het seizoen mag snel starten.
Aan Shortbike en PeakLevel teams;
"Ook al bleef de wereld draaien, de tijd stond een weekje stil."
Thanks!


Bedankt aan alle deelnemers en aan Filip voor het leuke verslagje!