Ironman Hawaii: het verslag

Al enkele dagen is de wedstrijd gepasseerd, maar die waren iets te druk met toeristen en dergelijke. Maar een wedstrijdverslag is altijd leuk, dus hier komt hij dan. Foto's probeer ik dan later te posten.

Op wedstrijddag voelde ik me eigenlijk nog altijd heel relax en kon rustig de laatste zaken afwerken (banden oppompen, voeding klaar leggen, schoenen op de fiets, nog wat drinken,...) Ik zat dan ook op het trapje klaar om 6u30 om de profs te zien starten. Daarna konden wij rustig inzwemmen en wat aan een surfplank gaan hangen om onze start af te wachten

Die laatste 10' voor de start waren wel redelijk chaotisch met nogal wat geduw en getrek. Maar tot mijn verbazing viel de start vrij goed mee. Ik kon goed doorzwemmen en werd af en toe wel opgehouden, maar kon dan toch snel mijn tempo weer vinden. Oriënteren was niet altijd simpel omdat de groep toch wat afdreef, maar ik voelde me vrij comfortabel. Op een bepaald moment zwom ik naast Wim Vandewielle tot we elkaar in de massa weer kwijt geraakten.
Na een goed uur zwemmen, kon ik voet aan wal zetten, mijn Thsirt met lange mouwen aandoen (ik wou echt niet verbranden!!) en op mijne velo springen. De eerste 10km was het nog vrij druk maar eens voorbij Palani Road begon de lange weg naar Hawi en terug.
Ik vond hier een goed ritme en kon een mooi tempo ontwikkelen. Ik kwam tot bij Wim Vdw en Kurt Preem en even later zagen we ook Jim Beuselinck passeren. Tot in Hawi voelde ik me zeer goed, al kwam de wind daar wel zwaar opzetten.
Elk half uur nam ik ook mijn zouten in, zodat alles perfect op schema zat.
Eens voorbij Hawi was het eerst knallen, maar dan toch nog 70km stevig tegen wind fietsen. Dit ging vrij behoorlijk al voelde ik dat de laatste 50km toch redelijk pittig waren en nam gas terug. Ik wou absoluut vermijden dat ik te rap fietste en dan een patat zou krijgen in het lopen.
Er reden mij dus wel wat mannen voorbij, maar ik kwam relatief fris aan in T2.
Na een wissel waarin ik met toch nog maar wat liet inwrijven en mijn kokende gels (die ik 's morgens had afgegeven) liet voor wat ze waren, kon ik vertrekken voor mijn marathon. Dit liep in het begin heel vlot. Ik liep heel gecontroleerd en kon rustig beginnen opschuiven.
Na 16km lopen kregen we de vrij steile Palani Road voor de kiezen en dan is het op en af richting Energy Lab. Mijn tempo vertraagde wel wat, maar ik had niet het gevoel echt stil te vallen. Eens voorbij Energy Lab probeerde ik nog wat te versnellen en dit lukte ook wel tot km 38. Fré Broché en Pieter Deneve liepen me voorbij en ik kon niet direct aanpikken. Bergop ging nog wel vlot, maar bergaf deden de bovenbenen toch wel wat pijn.
Plaats en tijd waren op dat moment niet meer zo belangrijk, dus besloot ik vooral te genieten van die laatste kilometers! Nog een ommetje om Mario en Ariane te bedanken voor hun aanwezigheid en dan die laatste kilometer! Een zalig moment die ik me altijd zal herinneren!!

Al bij al dus een super ervaring, waarbij de conclusie allicht is dat zwemmen ok is, dat ik nog veel progressie heb in het fietsen en dat dan mijn lopen er ook nog beter zal uitkomen. Alicht mis ik nog wat power en fond om me op die volledige afstand te smijten, maar ik heb dan ook wel wat jaren voor de boeg. De meeste toppers zijn 35 jaar of ouder, dus geduld zal wel lonen (niet dat ik me wil vergelijken met de toppers voor alle duidelijkheid, het gaat gewoon over wanneer je op je best bent over deze afstanden).

Nu genieten we hier nog even na, om dan al rustig over 2011 na te denken.

Zeker bedankt aan iedereen die mij en de andere Belgen volgde, aan mijn trainingspartners, aan mijn sponsors en aan Jurgen en aan mijn familie !!

ciao
t