Wanneer een training skippen?

Elke atleet komt wel eens in een situatie waarbij afgeweken moet worden van het ‘ideale’ voorziene trainingsschema.

Vaak is het de vraag wat verstandigst is:
toch nog een training tussen alle drukte proppen of voorkeur geven aan wat extra rust?

Laat ons eerst even kijken naar het effect van een training.
Een training is het geven van een prikkel aan het lichaam, zodat dit uit evenwicht geraakt. Gevolg is dat het lichaam zich aan de nieuwe situatie zal aanpassen.
Een hogere fitheid, maar ook een grotere vermoeidheid is het gevolg.
Het is zo dat wij eigenlijk een vorm van vermoeidheid nastreven (omdat dit ook de fitheid doet toenemen). We hebben het geluk dat bij het uitblijven van een volgende training de vermoeidheid iets sneller afneemt dan de fitheid.
Nu is het natuurlijk een kwestie van het laten variëren van inspanning en recuperatie.
Dit is enerzijds wetenschappelijk maar anderzijds ook een kwestie van ‘aanvoelen’.
Dit aanvoelen is heel individueel en heeft veel te maken met ervaring.
Hierbij kan een coach van nut zijn.

De reden van het spreiden van zware trainingen is dan ook het ideale voorbeeld van bovenstaande.

Nu keren we terug naar onze eerste vraag.
Met training proberen we vermoeidheid op te roepen, maar wanneer is de vermoeidheid die we voelen, nu wel de ‘juiste’ vermoeidheid die we nastreven?

Heeft het wel zin om bij vermoeidheid (van werk, stress, te weinig slaap, …) nog extra vermoeidheid op te zoeken via training?

Vele atleten willen hun trainingsplanning zo perfect mogelijk afwerken, en voelen zich zelf wat schuldig wanneer dit niet lukt.
Maar op enkele momenten is wat extra rust nemen beter dan te blijven doortrainen:
- aanmaken van koorts is sowieso een reden om niet te trainen!

- Diepe vermoeidheid bij het wakker worden en abnormale spanning op de spieren. Dit duidt op extra rust die nodig is!

- Het ‘geen zin hebben’ bij gemotiveerde atleten is dit een duidelijk signaal van het lichaam

- HF die bij rust en tijdens training hoger of lager is dan anders (beiden kunnen, gezien de sympatische of parasympatische invloed, maar dit zou ons te ver leiden). Bij vermoeidheid kan je dus even snel rijden dan anders met een lagere hartslag. Een subtiel verschil tussen in topvorm zijn en oververmoeidheid, die je zelf moet leren aanvoelen !!!

- Wat vermoeidheid betreft is het vaak zo dat een atleet die vermoeidheid negeert. Pas wanneer die vermoeidheid toegelaten wordt, zal je merken hoe moe je bent! Zeker voor een grote wedstrijd is het daarom van belang vroeg genoeg extra rust in te lassen. Op die manier kan je zowel fysiek als mentaal uitrusten tegen de wedstrijd. Wie pas 2 dagen voor de wedstrijd begint te rusten (en dus dan pas de vermoeidheid toelaat), zal niet fris zitten op wedstrijddag
- Bovenstaande geldt zeker voor buitenlandse wedstrijden. Gezien de stress op het werk vooraf (alles moet afgewerkt worden!) en de mogelijke jet lag en vermoeidheid van de reis, moet hiermee rekening gehouden worden bij het plannen van vertrekdatum in functie van de buitenlandse wedstrijd.


Sowieso zijn dit zaken die je met je coach kan bespreken. Een korte opvolging van deze situatie zal voor een sneller herstel zorgen. Door kort op de bal te spelen en veel te communiceren, zal je op langere termijn veel meer bereiken!

Wat er gebeurt met je lichaam (conditie) indien je toch zou verder trainen bij vermoeidheid, zie je hieronder.
De gele lijn is een mooie afwisseling tussen rust en inspanning.
Bij de groene lijn wordt een periode van zware training (bewust ingepland) met nadien voldoende rust afgebeeld. Het resultaat is een super-supercompensatie.
Bij te weinig rust krijgen we echter de lichtblauwe curve, met een daling van de conditie als gevolg.